Alle inzendingen over Station Assen

Iedere keer wanneer ik op station Assen kom, denk ik eraan hoe de ouders van Herman Brood daar ooit een café bestierden, waar je ook kon logeren, dus zeg maar een herberg. Station Assen is al geruime tijd op de schop en van dat café van Herman's ouders is echt niets meer over dan nostalgie en oude foto's.…

ik moet zo nodig pissen met instappen niet goed opgelet maar kon de trein niet missen de conducteur zei: nee, dat is te duur maar het volgende station is Assen dat duurt nog ongeveer een half uur daar kunt u naar believen plassen ik stond op punt van knappen en zei: ik moet nu echt ... dat zou hij toch wel snappen?…

‘k Verdraag geen licht meer in de assen van mijn verdriet, weerloos verdwijnen mijn oren en mijn ogen in het niet.…

er werd gejuicht voor alle sporters op de kop van de vaart het sneeuwde oranje, nee geen sneeuw hoera voor al die plakken een laatste ererondje voor juichende supporters nu mogen de kanjers naar huis met lauwerkrans de mummies in het Drents Museum blijven onverstoorbaar…

Loop verdwaald rond op Wat een treinstation moet Zijn in de plaats die mijn Hoofdstad genoemd wordt Maar waar ik al meer dan Veertig jaar niet ben geweest - Alles anders, alles is anders Dan toen, toen de treinen nog Gewoon ramen hadden waardoor je Naar buiten kijken kon - nu zie Ik alleen donkere wagons met tralies Voor luiken…

Het Kampioenschap ging men niet verkassen, Daarop had Assen zich te veel verheugd. Maar voor de ernaartoe te reizen jeugd Werd het een zaak van meten en van passen. Figuurlijk stonden die al half schaakmat, Het treinverkeer rond Assen ligt nu plat.…

Het zal niet lang geduurd hebben dat mijn ouders iemand meestuurden wanneer ik de treinen ging bekijken na school en in het weekend Veel te vaak, vonden ze, maar ik stond daar graag, op de brug bij het station, juist in dit stadje passeerden er oude modellen Ik ken ze blind, aan hun geluid de trilling van het viaduct hun geur als het niet…

met een knipoog naar Gerrit Komrij ze hadden de bomen gekapt de bomen waarin de kraaien bij honderden nestelden natuurlijk was er het gekras maar dat is nog geen reden hun habitat te verwoesten een zeer dat Lochem zich zeker mag aanrekenen de vogels zullen zich danig ontheemd hebben gevoeld zo ook ik als reiziger die de kale plek…

Een bankemployé die in Assen Een stapel geld wit wilde wassen Zei: neem van mij aan Dat ik in mijn baan Altijd op mijn tellen moet passen…

eerste klasse- centraal : een man schildert de zon zwart op het doek van de waarheid hij laat zijn naam achter als bewijs het maakt andere woorden overbodig wanneer hij het donkere stadspark binnenfietst op een zeepbel tussen gieren en kadavers in vlucht gekromd ik reis voorbij en zie een haai opduiken uit het gras naast Rome en moerassige…

knooppunten op stations mensen rennen op perrons om hun trein te halen waar gaan zij naartoe wat is hun vertrekpunt hebben zij een bestemming? in het onderweg zijn komt bij mij verwarring over doelgerichtheid…

Als we staan op een verlaten station waar de laatste trein zo gaat vertrekken krijg ik het koud binnen in mijn ziel zal ik jou hierna dan nooit meer zien. Met betraande ogen kijk ik naar die grote klok waar de wijzers net hamers zijn, die in mijn hart de spijkers slaan.…

Mag je zitten zonder eten Zonder drinken of sigaret? Mag je rusten zonder krukken Zonder bagage of gesprek? Mag je zijn zonder een afspraak Zonder doel of tijdslimiet? En mag je grote dingen denken Zonder dat iemand hier dat ziet?…

Op een hardloopwedstrijd in Assen deed een dame ieder verrassen maar na haar record liep ze heel snel door omdat ze zo nodig moest …plassen.…

Er was eens een hondje in Assen, dat moest er zo nodig eens plassen. Hij zou er zijn pootje optillen... maar wat een paniek, hij had reumatiek, het water liep toen langs zijn billen.…

Volg het nieuwe protocol en begroet de White House-resident bij een staatsbezoek voorkomend met ‘yoU asS of A president’!…

Leven dat vol leegte Is, gevoelloosheid die De moderne mens kleedt Die alleen voor zichzelf Leeft, en die de ander Al lang niet meer Ziet staan - Vanmorgen is die ander Voor een keer wel aanwezig - Ik zie mensen mensen Groeten, afscheid nemend Van wie hen lief is, Een parkeerplaats Verderop aanschouw ik Eenzelfde tafereel…

Er was eens een meisje in Assen Die wilde graag autogeen leren lassen. Maar toen de vlam werd ontstoken Zei ze toch liever te koken Ze wilde geen auto meer lassen.…

Terwijl knorrende Beesten het centrum Van mijn stad In bezit nemen Haar omgeving Achterlatend in Warrelende wolkjes Sta jij bij Het stoplicht Je eigen wolkjes Uit te blazen, Mens die alleen Op de wereld lijkt, Uitgerust met draagzak Op je rug sta je in De eindeloze verte Te kijken wachtend op Het groene licht dat…

miljoenen druppels manifesteren zich hier optocht achter glas…

In de nieuwste boemel naar Assen Zat een man die heel nodig moest plassen. Maar de trein had geen plee Want NS kreeg ‘t idee Dat wc’s niet meer in ’t beleid passen. Ook op de stations (hoorde ‘k seinen) Gaan de Dames en Heren verdwijnen; NS heeft bedacht Dat —de nood ongeacht— Ook die service nu drastisch moet lijnen.…

Het terracotta leger uit Xi-an Gaat ingepakt in kisten binnenkort Per vrachtvliegtuig naar Assen op transport, Net als de zending uit Afghanistan, Want deze stad brengt ook een laatste groet Aan een soldaat van nu van vlees en bloed.…

Een minnaar vond in Assen een blaadje, jong en mals. Een kunstliefhebster was ze: de minnares was vals. Ze was fysiek volkomen, een schoonheid, op en top. Z'n adem werd benomen. Ze was een opblaaspop.…

Wat hij zichzelv' en ons niet gunde Zij met zijne asse - Rust. ---------------------------------------- uit: Puntdichten (1821-1827)…

Er was eens een heertje in Assen dat wandelde steeds door de plassen. Z'n vrouw zei: 'Man, trek je kaplaarzen an, anders moet ik je sokken weer wassen'.…

blaas ik stof uit mijn handpalm asse wordt het en tegen-licht kristallen vuur in mijn huid gegrift ik ben de zwart-bevlekte de brand-gemerkte vlucht in het verhaal van geheim en stilte…

Het station is koud, maar droog De stoel waarop ik zit voelt koud Mijn wereld is veilig Mijn wereld veranderd Haar verschijning vult mijn blik Mijn boek leg ik weg Haar stem, zacht als honing Blonde lokken vallen zacht langs haar gezicht De middag gaat voorbij De avond gaat voorbij We lachen, raken elkaar aan Ik zie de blik in haar ogen…

Het station is koud, maar droog De stoel waarop ik zit voelt koud Mijn wereld is veilig Mijn wereld verandert Haar verschijning vult mijn blik Mijn boek leg ik weg Haar stem, zacht als honing Blonde lokken vallen zacht langs haar gezicht De middag gaat voorbij De avond gaat voorbij We lachen, raken elkaar aan Ik zie de blik in haar ogen…

Avondduister zwart gevulde ruimte, alleen met mijn gedachten wachtend op het perron. Klok, tijd, aflopende teller tikt, de trein kwam te laat. Leven groeit tot leegte, Einde halte, dood…

Van het station. De trein stopte. Recht voor mijn neus. Een gele. Uit de jaren zeventig. En hij stapte uit. Recht voor mijn neus. Hij keek mij aan. Recht in mijn gezicht. Die ogen! Die lach! Ik had aan hem gedacht. Hij had op mij gewacht. Hij nam mijn gezicht in zijn handen. En kuste mij vol op mijn mond.…