Alle inzendingen over Stilzwijgend

Mijn gedachten leg ik aan banden stilzwijgend wil ik mezelf zijn Schepen achter mij verbranden God wat doet dit………..pijn…

dichter bij de schaduw achter de echo was ik niet eerder geweest, in volstrekt voltooien zonder nawoord noch hervinden ook al is de geest vervlogen de fles voorgoed gebroken zo hoorbaar had ik het stilzwijgen nog niet eerder verstaan…

Stilzwijgend Kijk je mij aan Ogen die leeg zijn Mij niets meer zeggen Stilzwijgend Kijk ik jou aan Met ogen Van waarom? Stilzwijgend Kijken we elkaar aan Met ogen vol emotie Is dit nu het einde...?…

Je zwijgt tegen mij, geen woord op het scherm stilte aan de telefoon mijn hart kermt. Je sms blijft weg mijn fout heb ik gemaakt, Maar het zwijgen van jou is wat mij het meest raakt.…

als jij mij de hand geeft voel ik de sterke arm hoe krachten samen gaan in fysieke omstrengeling geesten zich samensmeltend richten op hetgeen waar zij voor zwichten zo kunnen wij power genereren om ook het nieuwste uit te proberen met een stilzwijgend ja de wegen te gaan die heling beloven zegen komt van boven maar…

Het kan niet anders je ligt hier stil te zwijgen sinds de laatste julidag De dodenakker minder doods vandaag dag van Allerzielen Een ster was je in woorden rijgen aan de rode draad van je bestaan Ik deed er vaak 't zwijgen toe zo boven thee en cake Wat onlangs bleek is dat ik je stem begin te missen.…

Ik hou van je Zou deze lieve woordjes Heel zachtjes hebben gezegd Mij naast jou naakt hier neergelegd Stel me voor je open Bang hoe het zal lopen Hou je wel van mij Is er chemie te ontwaren Ik kus je lippen, streel je haren Geef me helemaal bloot Ben als de dood Dat ik zal lijden Afgewezen af zal glijden Zonder jou alleen Ik hou van jou…

zonlicht kust de zwaan die haar veren oppoetst voor de dag die komen gaat andere gevederden schrijven geschiedenis in de lucht die onleesbaar lijkt doch verstaanbaar is voor hen die in geheimtaal converseren zij lieven liever…

ik dwaalde door het januariwoud al liet de winter zich nog niet zien het was er koud de wind speelde er met het mistkleed een markant breiseltje van spinnendraden rustte er op het oude hout wat spelende reeën zo heel dichtbij zielenrust van binnen stil jaargetij waarvan ik toch wel houd…

ontneem jij mij de woorden en vult ze in met strijkers van grote klasse die snaren beroeren vanuit hun ziel blazers vallen bij het geheel wordt omlijst door meervoudige stemmen die het pijnlijk duidelijk maken wat ik je al die tijd had willen zeggen…

al kijkend naar nodig ik hem uit op het randje van mijn bed ik zou hem kunnen verhalen over om mij ter wille te zijn wellicht te overreden niet dat het leven niet mooi is integendeel maar ik ben moe heb genoeg gestreden de wil ontbreekt om nog al kijkend naar wacht ik op zijn uitnodiging…

de omstandigheden hebben ons doen zwijgen en iedereen is stil de schuldigen die aldoor dreigen voelen nu zelf dreiging koud en kil en buiten horen we de vogels alsof er niets gebeurt zij kunnen vrijuit flierefluiten de wereld is in tweeën gescheurd…

Ontluikt stilzwijgend.…

[Senryu] mijn denken vertraagt door het magnetische veld van jouw stilzwijgen…

een paradox die twee minuten van stilzwijgend herdenken geven veel tumult...…

Ik loop mee -- met hem, stilzwijgend.…

het korft mijn mond wringt als een schoen het sterft mee in stilzwijgen verstopt onder de grond…

de nachtzwaluw en de taal hielden hun winterslaap vogel en woorden hulden zich in een stilzwijgen dat alles zei…

ons stilzwijgen was gegroeid tot een taal die wij moeiteloos spraken nooit luidruchtig maar wel gedecideerd met ogen en gebaar kleine nuances werden onderstreept met vingers en handen zelden werden dingen uitgepraat woorden hebben wij nooit gehad door jouw verscheiden is ons stilzwijgen verbroken wij waren helaas nog niet uitgesproken…

Stilzwijgen voor zij, die vallen.…

steeds minder geneigd de postulaten te prediken (alsof er een categorie is de zucht naar de slachtbank) de terminale eindconclusie de termen en de delen gesplitst tot op de lendenen van de geslachtsdelen wordt niet gesproken de bal is rond wat een ander betreft is die vierkant en is daar nog een gelijk ook vertel me eens wat je…

verhaal de verborgen levensverhalen, emotionele verpulvering bij aanraking van het lichaam verhaalt zich handwerken stilzwijgend berusten op perkament…

aanschouwen ze ontwaren ze observeren ze staren ze loenzen ze bedaren ze turen ze gebaren ze ogen ze evenaren ze stilzwijgend verjaren ze…

zijn hand aan haar borst raakt haar diepbonzend hart stilzwijgend schreeuwt hij om liefde slaat zij haar ogen neer kan alleen maar ademen uit in uit…

Met loden stappen stilzwijgend verlaat ik jouw leven als laatste ridder van liefde ga ik verdriet tegemoet me bewust van de nederlaag.…

Wanneer in mijn dorp vroeger de kerkklokken luidden was dat of voor de doden of voor de bruiden tegenwoordig hullen zij zich in stilzwijgen men rust liever uit dan zo'n tijding te krijgen.…

hij zoekt stil koel en exact in zijn kaal territorium mysteries worden ontrafeld op de tafel die symbool geworden is voor openbaring hij praat weinig in deze stilzwijgende wereld is alles reeds gezegd…

de storm smeet een oude tak op het mos een kraai koos klapwiekend het luchtruim de avond hulde de bomen in stilzwijgen geluidloos viel mijn haar voor mijn gezicht ik gaf me over…

Mijn liefde zul je niet meer krijgen Je bent niet langer meer van mij Je hulde je in stilzwijgen En maakte je zo los van mij Ik heb gesmeekt en haast gebeden Het mocht niet baten meer helaas Nu ben ik moegestreden Je starheid werd me toch de baas…

Waarmee stilzwijgend ook door hen erkend is Dat politiek slechts plat amusement is.…