Alle inzendingen over Taal blijft strijdba

Bevestiging van ieder woord dat is of nog geschreven wordt, is slechts een kleine leemte in de getijden, taal blijft strijdbaar, herneemt zijn loop. Reactionair en productief tot de grenzen van de dood verdwijnen, verlost van ouderdom en angst, mensen herboren in vervoering.…

Als je dodelijk geveld wordt door een vallende oude boom spreken we dan van een geweldsmisdrijf of van een natuurlijke dood?…

vogels vluchten uit de stilte van het huis zelfs verborgen zwervers sluiten 't gemijmer in de ramen en 't geschrijf naar hun geliefden die het verleden vulden toen de bomen nog rechtop hun handen op de horizon legden planten verdorren vanuit alle hoeken hun geroep wordt niet meer beantwoord en zelfs de buien worden naar een botte kist gedragen…

De bard werd tachtig en vereerd Zoals dat past, krom en wel veert Hij weer op en werpt de linten van zich af Feestelijkheden zijn een straf Voor wie met Datheen en Calvijn werd grootgebracht Men spoelt met wijn en sterker drank Die keel niet schoon ontstoken door de klank Van psalmen uit de folianten van Johan de Heer Wat je verliet komt…

mijn taal staat in de kinderschoenen met bezeerde knieën en altijd onderweg mijn taal is de afgebroken tak gevallen en voorgoed ontheemd mijn taal heeft geen verhaal is met stomheid geslagen in een onbeschreven land mijn taal komt en blijft zelden thuis…

taal blijft grappig ik zeg niks je zegt wél wat inderdaad!…

Een hoedje van papier In een tel of vier Wil ze niet Één van roestvrij staal Passend Vouwen met haar eigen handen Dat is de taal Die zij blijft herhalen.…

Zij omhelst het houden van schiet gaten in laatste loodjes breekt breuk met veraste taal toch zwijgt zij en blijft zwijgen omdat verleden geen licht meer doorlaat…

Een jaar terug sprak Bleker ferme taal: Ik heb geen zin in Zeeuwse volksoproeren Die polder blijft beschikbaar voor de boeren Daarmee stond hij juridisch wel voor paal Zijn nieuwste plan is voor Geert Wilders kolder Het blijft nog lang gepolder om de polder…

Ja, Hij spreekt alle talen. 'U bent nog niet gecategoriseerd. Ik twijfel. Ook al bent u hooggeëerd. U blijft ofwel ik laat u nederdalen. Ach, weet u, hè? Het blijft gewoon een gok...' Waarop Hij zó het valluik open trok.…

wat er nu voor of achter ’nadat’ volgt waarom beginnen met lange zinnen en kort eindigen? het zicht is geheel aan mij wie bepaalt de regels? zij die soms niets delen doch alleen incasseren zoals reacties onder poëzie zoals ik, die toch graag deelt want lezen is gelijk uit een bundel zoals de Bijbel de Thora of Koran waar kan ik reageren…

Misschien dat je het woord betrad in taal van mist, pijn van regen dat ik je bij me hield in schemering mensen wegduwde uit de intrige maar je bent mij dierbaar als mijn eigen ik, zonder twijfel je blijft steeds bij mij in dromen die dichterbij durven te komen je blijft jezelf, ook zonder masker maalt niet om status, of veinzen je blijft…

grenzen vervagen zoals de ruimte om ons, enkel blijft als ogen harten ontmoeten: het versmelten tot één gedachte één gevoel één adem.…

ze drinken en verwelken later nog wacht ik tot de cirkel van verdorde loze blaadjes bruin en knisperend is ik tel hun broze stiltes dat weet je niet je viert het niet je gaat er- van uit dat ik er niet meer ben de waarheid staat er te lezen blad na rozenblad tijd die gekozen is nu ga ik weg ga jij weg als ik dood kus ken ik verlangen het blijft…

‘Wie schrijft die blijft’ is een devies dat goed beklijft en daarom heb ik om magere Hein een stapje vóór te zijn mijn zieke zwager die anders niet meer lang zou leven op zijn sterfbed nog waarlijk net op tijd een pen cadeau gegeven.…

En dat blijft zij iedere dag bellen zo is zij, moeder blij vertellen duurt soms ellen- lang zonder enige betekenis weten wat er is zomaar even horen dan raken wij niet verloren ze vinden ons getikt maar de navelstreng wordt nooit echt doorgeknipt!…

Ik sta in een spagaat, blik ik achter mij, of naar voren, het maakt niet uit hoe ik kijk een jaar in vol tumult voorbij, de rijken blijven rijk, de rest slechts uitverkoren, om zich te laten horen. Of ontkomen we aan de averij,door in een dwingend gebaar, de klokken in muiterij de stilte te verstoren, of gaat de tijd in vlijt verloren,…

niemand kan het verdriet genezen dat de dood achterlaat klinkt de fluister van de wind maar geloof me niemand maar dan ook niemand kan jouw dromen en jouw herinneringen stelen het is de liefde die ze blijft kleuren oeverloos tot over de horizon nooit verder weg dan die ene glimlach…

Ze is wat haar schoonheid belooft en verlaat in de gebaren die ze vergeet. Omdat ze wacht wanneer de tijd weer een droom over heeft. En ze met blije ogen weer tekent wie haar wil volgen en kleuren. Gedachten wil ruilen die alleen bloeien in gesprekken die geen afscheid beloven en beginnen als je haar weer een nieuwe naam geeft.…

achter in een hoekje van de kast hangt jouw vest en hangt jouw jas op juist die stille momenten dat ik het niet meer trek laat ik me verwarmen en omarmen nog steeds dragen ze jouw geur alsof je weer even heel dicht bij me bent zoals het vroeger was…

Eerst misgunde ik mij die waarheid, er bestaat geen wereld in gelijkheid, nooit een schoonheid zonder broosheid naast de dood, verspeel de tijd met zijn energie niet want alles blijft in wezen onvoltooid.…

Warmte die blijft. Ver weg en dichtbij waar geen stem weldadiger klinkt of waakt en wachten helende herinneringen belooft van weerzien en gebaren die troosten en dulden.…

Dagen met dekens grijs geschilderd, het pallet met bakkebaarden in gebroken wit gestemd de zon hangtin de touwen van het balkon, te vroeg uitgerold te reiken tot over de horizon een wolkje adem verwoordt een levende aanwezigheid maakt het vormloze zichtbaar in een eigen tint, stil verbonden raakt in de compleetheid van een kind wat oogcontact…

met mijn pijn niemand kan mij helpen ik zou weer gezond willen zijn Ik weet ook wel ik ben niet de enige zo maar wat ook voor die ander geldt je weet, je krijgt het cadeau Mijn leven is zo echt niet leuk je gaat overal buiten vallen op deze manier wat kan ik nog betekenen na al dit gejammer en geklier Genieten van het ultieme wat blijft…

Je blijft me lief... Onvoorwaardelijk, onbegrensd door afstand en tijd... Mis je... Nu... morgen... altijd...…

in de man woont het kind dat zijn adem inhoudt zo blijft alles op zijn plaats een mond vol bloed verschuilt zich achter de verstarde glimlach er zijn geen woorden niet praten nu er is de heersende taal die met grote handen uitslaat een giftige sijpelende taal in de lege kruik van Pandora schittert een vergeten narratief…

Mooi zijn de vrijheden, ook al blijft het virus op de loer liggen. Voorzichtigheid blijft geboden!…

tederheid betasten met fluwelen vingers als een streling der natuur maar persoonlijker soms mis ik in de taal het juiste synoniem voor dat ontastbare gevoel dan schrijf ik iets warms doch dikwijls blijft het te koel…

Voorzichtig schuifelen wij elkaar voorbij met ogen die gedogen ogen naar andere ogen achter gesnoerde monden liggen woorden gevangen blijft taal bekrompen ik zie jou, jij ziet mij in vertraagde wereld nog coronisch veraf maar toch zo dichtbij blijft elke verhouding platonisch.…

Wordt onze taal door 't Engels overwonnen? Dat zou ik toch niet zeggen zo, o nee Daar ga ik toch niet helemaal in mee Beïnvloed wèl - dat heb ik niet verzonnen Blijft zij niet overeind, vrij onverveerd, Wordt zij tot schoonmoerstaal gereduceerd…