Alle inzendingen over Tableau vivant

Een hond, een vader, een moeder en drie kinderen hoeksteen van de maatschappij vrolijk vliegerend op het strand een tableau vivant passend in Nederland…

Helemaal teut sprong hij terug op de krant en zo begon opnieuw het tableau vivant.…

vivant, jolijt En iets als Biervlieg schalde door de nacht…

Dit zijn dagen Van blijven duren Dit hier en nu Van zomer die zich niet gewonnen geeft Van sloomheid waarmee de uren Schuiven naar vroege schemering Dagen Waarin een zwijgen besloten ligt Om wat daarna Maar nu nog niet Dit zijn avonden Van late stemmen En ergens de echo van een lach Avonden Als een tableau vivant De droesem in een een…

Op die momenten Wanneer de bladeren kleuren Of juist groeien Wanneer de wereld wit wordt Of juist groen Denk ik aan jou Momenten van een vroeger nu Verstillen als tableau vivant Op plaatsen waar je nooit bent geweest En de wereld staat even stil Mijn tranen vallen Herfstbladeren in de vijver Om wie je was en hoe ik toen was En om hoe…

De kelk van het lege glas Waarvan de rand bedrukt is Met jouw gebarsten rode maan Lijkt te zweven boven De verlaten tafel En weerspiegelt het roodgekleurde mes In een tableau vivant Terwijl verwrongen gezichten Zich zwijgend met afkeuring distantiëren Van jouw en mijn lichaam.…

vivant de meanderende stromen van historie in zingende taal…

Dit tableau vivant wordt als ons meesterwerk gezien; een lomp verwekte virusvariant smoort miljoenen in de kiem. In een Chinese megastal greep het zijn kansen en vloog businessclass in weldoorvoede ganzen. Door die eigentijdse hub weet het pijlsnel te verkassen, de vogelclub waarin het woont, achterlatend als karkassen.…

Alle drie kiezen dit uur ongenaakbaar daar verpozing: tableau vivant in clair-obscur. Ik lees in vogels en in wolken boven rietkraag, poel en woud ook die weide van de leesplank - kleuren waar ik toch van houd. zomer 2015…

was En jij geharnast in vernis De wereld vierkant hebt bekeken Hoe jij langzaam hier ontstond Met mooie ogen, zoete mond En mijn penselen jou vereeuwigden En langs jouw wangen streken Hoe verliefd jij soms kon zijn Tussen acryl en terpentijn En jij je zomaar toen liet kussen Haren die jouw haren streelden Hoe verlangend jij soms was Tableau…

doch vaak, verzekerde ik haar, is het niet onze eigen wil maar zijn wij evenbeeld der goden gespiegeld in de smeltkroes van hun telkens per seizoen veranderende mode Wij zijn hoe je het wendt of keert tot op zekere hoogte verzeild geraakt maar niet verdwaald in een tableau vivant van wisseling van gedaanten als in Ovidius' metamorfosen…

der aangeschoten muzikanten schept een roes van zinnelijk begeren een bonte stoet satanische trawanten verstrengelt tot een kluwen haveloze kleren een pirouette ontaardt in drieste wenteling gelijk een danse macabre van de dwaze Maya, omgord door schimmen uit een magisch dodenrijk vergankelijke vreugd schenkt de grimas die alras verdort tableau…

de bomen van het bos zijn gerangschikt op het toneel met even hoge parkbomen op het gespannen doek geschilderd met gedempte kleuren. het bos reikt met weinig diepte in de maar niet voltooide schemer waarin een kluwen honden achter twee herten heen en weer rent met een sierlijke gang te rank om echt te blaffen onderdeel van het niet beweegbaar…

zij kust de zon met geloken ogen voelt stralen van nabij geluk het is alsof liefde voor even, teder, over haar frêle ontvankelijkheid is gebogen * (L'Encyclopédie vivant (5))…

Een column die niet lang gelee verscheen; Een foto tegenover zijn bureau Een weiland, en een koe, zo'n soort tableau Als hij het zag dan wou-ie daar wel heen Voor ons een ontoegankelijk terrein Hij is er vast en zal er altijd zijn…

De media zijn vol van het tableau ‘Hij is een geitenneuker’, “Zij, een hoer!” Zelfs Pauw gaat mee op deze trieste toer al zinkend naar een dubieus niveau Die schijndiscussies ben ik ronduit zat Ik snak naar een inhoudelijk debat…

Daar sta je dan: de toga moet nu uit Geteld, gewogen en te licht bevonden Geschrapt van het tableau door zware zonden Infaam en tevens een abject besluit Zeg Bram...heb je het al eens zo bekeken Je slaapt misschien veel beter zonder deken…

Ik wou net rustig het tableau verkennen, toen plots hun doberman eraan kwam rennen.…

Zo lang al verbleven Op het vertrouwdste nest, Alles dat eigen is Misschien wel te eigen geworden; Tijd om te veranderen van tableau, Nieuwe zuurstof te inhaleren, Hersens te laven aan nieuw Gedachtengoed, te ontdekken Dat het ook daar goed is Om te verblijven, Home is where the heart is…

Er waren twee koningskinderen Die hadden elkander zo lief Ze konden elkaar niet bereiken Want dat zwarte gat was veel te diep De zon had tot dan toe Hen met hart en ziel beschenen Maar door het diepste duister Was het licht voorgoed verdwenen Tot uit de zondvloed van duisternis Een duif van vrede verscheen Met een klein groen takje…

Op deze gestolde en verkilde dag vol met sneeuwbestuifde velden gelijk een eeuwenoud tableau. Houden tijd en klank voor heel even...hun bevroren adem in.…

. ------------------------------------------------- uit: 'Een bon-vivant in de dodenstad', 1985.…

natuur die bollenland was koesteren hun kalveren steken de koperen zon af van de noordzeeplas ineengehurkt in de verkoeling van het meer van eigen tranen sombert de man verdord in het gras rimpelend komt de zon uit het meer in fragmenten van zijn beeld tussen hier en de horizon de spiegeling dicht geluk nieuwe kansen toe aan de vivant…

, Voel de zomerzon Zijn warmte vooruitwerpen Over dit vroege voorjaar, De vogels zingen mij Hun nieuwe dag tegemoet En aan het eind van Dit groene weiland Dat hier voor me ligt Zie ik een hartroerend Schoonheidstafereel Van de merrie met haar Jongste veulentje Die samen zo gelukkig zijn Met daarachter een Schitterend tableau…

lindegroene bomen is het houvast van een frèle vrouw haar baken een burcht om te kunnen blijven om te schuilen achter een donker ondoordringbaar gordijn volgen haar ogen de passanten niemand ziet ze over het hoofd men vindt haar zoveel later levenloos in de stoel de opgezette lapjeskat naast haar op tafel een roerloos tableau…

ik had de ezel in de zon gezet het linnen vochtig door ochtendlicht spande meteen schildergerei om me heen gelegd dan kon ik er direct soepel bij in een degelijk ouderwets boers tableau een stukje dijk geknotte wilgen in een lege wei halverwege de boerderij met stal wat verdwaalde bouwvallige oude schuren een heerlijk…

doorgaande reizigers zo heeft elk seizoen zijn uitzicht op momenten van verwondering de winter staat dikwijls borg voor het maagdelijk wit de lente voor kwetsbaar groen en een gevoel van groei de zomer echter geeft ons warmte en soms iets van geluk terwijl de herfst ons juist kopje onder laat gaan in een poel van melancholie op het tableau…

silhouetten kleurden zij op de punten die kruisten en de omgeving in adembenemende extase brachten het onzichtbare spel voor het mediale publiek begrijp baar en invoelbaar zonder scenario en regisseur afgespeeld voor modisch bewusten die ook de kleinste mutaties opmerkten en met passanten in een lovend applaus reageerden op het tableau…

De ouderen zitten in hun leren fauteuils tableaux vivants tussen rekwisieten. Het duurt fracties van de tijd voordat de kinderen die iets van buiten iets van wind en zon iets van dier en plant binnen de gedecoreerde muren brachten stereotiep hun benen over elkaar slaan in de leren fauteuils tussen de rekwisieten.…

O hoeders van het vrije vers & co O dichtvazallen en hun rijmkompanen O allerlaatsten der woordmohikanen O laatste woordenfreaks van het tableau O hofleveranciers van taalbanketten O laatste haagse hopjes parlevinkers O laatste doublespeak en woorduitblinkers O recensenten van de snelsonnetten Als ik zeg kapiteins, denkt u aan kaden Wie…