Alle inzendingen over Til

Til me op uit die wereld van tranen waar alle doden gestorven zijn waar stlle woorden steeds zwijgen blijven en aan de einder geen morgen gloort. Voer me weg van dat uitzicht op graven waar elke droom ook gestorven ligt naar een plaats waar de bloemen nog bloeien met hun kopjes nog steeds naar de zon gericht.…

Engelenwijsheid: til niet te zwaar aan jezelf dan kun je vliegen.…

Het konijn zou de naam Til krijgen.…

In de reflectie van het schemerdonker verscheen er niets - alleen zijn geestesoog dat schouwde in het donker van de schemer hij keek en zag toen zijn weerspiegeling als ware die niet van dezelfde man maar van een ander - er doemde een glimp van een triomf na een intieme roes tiramisu was het die hem bezat omhooggestuwd tot eros…

ik til je uit de dood breng naar boven wat ik weet leg alles voorzichtig over elkaar verhalen waarin ik mag schuilen…

jij neemt me mee tilt me op geeft me vleugels en als ik dan door de thermiek hoger zweef dan kijk ik naar jou til je op neem je mee voor altijd.…

in het brakke water schemert koel grijs licht tussen zout en zoet hoe til ik het stille gewicht van de nacht naar de dag?…

Ik kijk naar mijn nieuwe rode schoenen en vraag mij af hoeveel voetstappen ze meegaan zolang ik ze kan dragen, denk ik zo ik til ze op en loop verder ...…

Al doe je keien in je zakken denk nu maar niet dat ik daarom stop want met het grootste gemak én met mijn liefde voor jou til ik je op. Sommige liefdes gaan nooit voorbij.…

Je warmt het zand ik til het hoog de zee ontstaat bulderend als de nacht haar deken slaat meeuwen in hun slaap zuiverheid smaakt naakt ik lief jou bij het opengaan…

Je warmt het zand, ik til het hoog de zee ontstaat bulderend als de nacht haar deken slaat meeuwen in hun slaap naakt smaakt zuiverheid ik lief jou bij het opengaan…

Ik til over bergen en breng over wolken naar blauwe hemels waar morgen niet bestaat Ik droog tranen verwerk stil wat mij dierbaar is lach ik toe Maar ook ik huil soms…

in de avondzon kerf ik onze namen en open mijn handen til jou over de wolken heen om neer te leggen in een bed van rozen met 160 kaarsen die jouw schaduw dansen…

Publiek is welkom, maar niet te massaal De burgemeester heeft het zo besloten Als altijd klinken de vertrouwde noten De trompettist van dienst blaast zijn signaal Om acht uur wordt het twee minuten stil Of zijn er toch verstoringen op til…

hoe vreemd voelt soms de tijd die aan zichzelf verstrijkt als in het vliegtuig achter verre wolken de nieuwe dag zonder een nacht of omgekeerd in het ongewisse tel ik het uit til ik hem hoopvol over minne dagen…

het waait regent stormt binnen is het warm en kil ik wil naar buiten laat de regen razen spoel het van me af sla me tegen de ruit en til me op laat me gaan een beetje regen kan ik heus wel aan…

waar ik nooit echt aan wen is dat ik geen lefgozer ben soms denk ik hoi je komt er aan het is op til schop er nog wat branie bovenop waarna ik telkens weer in alle ootmoed constateer het wil niet en niet omdat ik niet wil maar ergens houdt het op…

zijn handjes gelijken op die van zijn Ma als de eirbezen ze verkleuren, dapper stapt hij door den hof aait de poes en zingt in zijn eigen zoveel vooruit dan rent hij op mij af en til ik hem hoog boven de bonenstaken…

De duiven van Hemzelf veilig Bijeen in de Nieuwe til - Werd onverwacht de eigenaar Bij zijn afwezigheid Door het dievengilde Met een bezoek vereerd - De duiven van de man Waren nogal gewild - En werd de trotse eigenaar Totaal onverwacht getild…

lijken dagen groter als eindigheid nadert met de wijzers mee gloort een horizon onder opwaartse druk van een Toorop aan zee ach vezelarme lichtvoetigheid til niet te zwaar er blijven nog stonden te over en ochtenden zonneklaar…

Ontwapen mij, til mij op, leid me verder. Heilige, Geest, Liefde.…

Jij bent mijn fantasie Mijn tintelende ervaring Ik de breedgevleugelde til je mee Hoog Los van dit idioot aards overwoekerd slagveld Vrij van de zeis Leven tintelend leven Los zweven wij.…

Ik loop door het bos Tranen laat ik de vrije loop De geblokkeerde woede Schreeuw ik uit Langzaam til ik mijzelf Over de pijn heen Ik word rustig Terwijl het bos stilzwijgt Zacht hoor ik het ruisen Van de hoge bomen Tranen van genieten Maken plaats Voor de oneerlijke strijd Langzaam til ik mijzelf Uit een diepe put Van onmacht Even…

oostenwind bladerdek herfsttint regenjack kalebas kastanje tam waterplas oesterzwam rubberzolen storm op til aanbevolen vitaminepil vioolmuziek bliksemschicht melancholiek ogen dicht uitzichtloos depressief pillendoos afscheidsbrief…

Soms verlies ik me in dromen Wensen, gedachten die zo maar boven komen Dingen waar ik te zwaar aan til Vraag me af of ik ze werkelijk wil Ga ik te rade bij mijn verstand, dan wijs ik de meeste van de hand Van wat me dan nog rest, hoop ik het best…

Til me op laat me zweven tot ver boven de wolken laat me verwaaien boven hemelgroetende bergen balanceer op huizen hoge golven van de immense zee die langzaam naar jouw voeten rolt en deze liefdevol kust…

Kom, pak mijn hand dan trek ik je uit het moeras zie je aarzeling begrijpelijk omdat ik er zo lang niet voor je was door zwakte ontzield kon ik de druk van buiten niet weerstaan maar ik ben terug je Verdwenen Zelf ik til je op houd je stevig vast laat je nooit meer gaan…

zie, wat je gaande weg verzamelt met de ogen van de ochtend aan til het kleine en het grote op voel hoe het verlies zich onthult in de wirwar van al die dingen hoe eenvoudig je in vroeger verdwaalt ondoorzichtige draden van afscheid vangen je in de valstrik van de pijn…

Aan elke traptree die ik achterlaat geef ik mijn zorgen en verdriet en til mezelf naar een hoger plan bijna ontstijg ik mezelf maar aard met beide voeten op de grond het uitzicht wordt er beter op nu ik mij ontdoe van alle last en grijp de vrijheid met al mijn zijn…

ik til zijdezachte haren lieflijk uit jouw gezicht glimlachend zitten te genieten van jou hier in 't ochtendlicht worden we samen bemind door warme zonnestralen teder pak jij mijn hand om gezamenlijk te gaan dwalen…