Alle inzendingen over Toverstaf

Het vuur in de haard ontstak zichzelf bloemen bloeiden in de winter alsof het lente was honden stopten met hun ijlende geblaf jij bezit een toverstaf of dit alles gebeurde alleen omdat jij je uitstrekte op het groen gekleurde gras.…

Heeeey een toverstokje in het stof wat zal ik daarmee eens gaan wensen geluk en lief voor alle mensen dat lijkt mij werklijk uiterst tof Geen ziektes meer of ongelukken vaarwel met pijn, de dood gevangen geen mens kan zich meer echt verhangen in de spiegel zien we ware stukken Wie schildert kan geen ezel kiezen het doek valt niet meer te…

Je voelt lijkt niets hetzelfde Behalve het loslaten van een ring Geen Santa Claus met elve Begrijpt het als een geheel ding Wat rijmd straft nimmer als paard Draag zand naar gracht Geen toverstaf als haard Vannacht was het gedaan met macht December in al haar glorie het westeinde Morgen kent geen Romeinen Tot dan tot sorry…

Ik staar naar een stuk wit papier en bid dat de poëzie vanzelf opduikt Ik schud het woordenboek boven de tafel uit en hoop dat er schitterende woorden uitvallen Ik kijk net zolang naar mijn pen tot deze verandert in een toverstaf en een magische tekst tot leven wekt Ach wat… sommige woorden zijn eigenlijk al mooi genoeg: Ik hou van…

Een gouden ei rust in zijn linkerhand zijn rechter houdt de toverstaf omsloten en moedig stapt hij voort, en vastbesloten op weg naar waar hij weet het magisch land De maan verlicht hem onbekende wegen eenvoudig weten is hem niet genoeg verlangt te vinden waar hij niet om vroeg te vinden om weer door te kunnen geven Het regent sterren uit…

donk're wolken dreven waar geen lichtpunt was te kennen is weer zonneschijn terug-gegeven Waar de strijd eerst werd gestreden en verdriet d'overhand had waar je wankelend bent uitgegleden kwam ook plots weer levenspad Wolken zullen nog overdrijven maar het zwarte is er af een gouden randje komt voorzichtig als zwaaiden engelen met een toverstaf…

rustig en alleen ssssssssst, stil nu even hocus pocus...ik verdween Naar verre oorden zonder kabaal hou es op,schei es uit hocus pocus...weg allemaal Rustig zonder al die mensen even niet doen nu hocus pocus...vervul al mijn wensen Zonder klok of besef van tijd schiet es op, loop es door Hocus pocus...weg bedrijvigheid Ik zoek een toverstaf…

Ik had me aan haar spinrokken geprikt Waardoor ik honderd jaren moest gaan slapen Een toverstaf bleek een gevaarlijk wapen Het was bij mijn geboorte voorbeschikt Toen ik ontwaakte, was ik diep geschokt De wereld bleek bezaaid te zijn met dorens En prinsen woonden in ivoren torens Ik leek wel in een hinderlaag gelokt…

Er komen steeds meer kleuren in de vlag tot het hele spectrum straalt als een zon een baken op de onrustige reis Het is maar een vlag geweldloze communicatie in de wind een zwijgende blik De stok een toverstaf een zieneres, baken van geduld uit goed hout gesneden Eik en linde, vlier, vijg en kers de bomen van Moeder Aarde beuk en…

En kon mijn toverstaf elk mens genezen van wat ie maar niet laten kan, helaas Dan zou ik ieder mensenhart van steen, en ieder hoofd verstard tot ijskoud marmer, wat zachter willen maken, ruimer, warmer; zodat de vlam weer uit de ogen scheen.…

Maar spoedig kom ik en ga zwaaien met mijn gouden toverstaf, ik zal de vorst zijn kracht ontnemen, tegen mij legt hij het af. Ik doe opnieuw de knoppen zwellen totdat elk zich mooi ontvouwt; zij zijn de boden die vertellen dat niets mijn komst nog tegenhoudt.…

Van dat akelige virus raken we niet vanaf, tenzij de farmaindustrie komt met een vaccin of een toverstaf.…

Een minzame, luchtige toverstaf zweeft speurend boven het hart van Zwitserland, danst met zonnestralen langs de bergwand, terwijl sneeuw vol knipogende kleuren beeft. Zij daalt, ziet hoe de mensenwereld leeft, strijkt over de steen- en beeldhouwershand. Statige muren en daken zijn omrand door kunstwerken, die de rots kwistig geeft.…

Een gedicht hoeft niet te schreeuwen fluistert hij in haar dierbare oren terwijl zij zorgvuldig een gedicht schrijft wanneer hij aarzelt met zijn toverstaf wie wil het dwaze zielenoffer brengen om zijn diepste hart te beminnen een geest uit een andere wereld spreekt tegen een jongeman in zijn aardse stoffelijkheid het kerstlicht onderweg…

Troostend sla ik mijn armen om hem heen en terwijl ik zijn gerafelde mantel zachtjes om zijn voeten vlij, als warme pantoffeltjes, fluister ik: wacht maar, als de lente met haar groene toverstaf terugkeert van haar lange winterreis, zal jij weer de koning zijn van mijn achtertuin, in blommige, nieuwe zomerjas!…

blauw voor jouw mooie ogen tinten van geel en goud voor jouw lange blonde haren wit en porselein voor jouw fijne gelaat en nog wat wijnrood voor jouw lippen ik gaf je doorzichtige vleugels want je bent een elf een satijnen blauwe jurk want blauw is jouw lievelingskleur en zeker een diamanten kroontje op je hoofd met een schitterende toverstaf…

De liefde sloeg haar wonden, Met haren geur'ge toverstaf; Zij wilde 't leven in, en vroeg naar zaal'ge stonden, En aarzelde op de boord van 't graf. Zij was zo jong en schoon! - Vol hopeloze smarte Zag zij der velden eerste groen; Zij drukte 't bleek gelaat aan moeders liefdrijk harte, En weende stil bij moeders zoen.…

tot buikwand van baarmoedermond tot de bodem van jouw bekken nu kies ik tegen rotzooi en kabaal, voor sprankel en parel breng ik slecht nieuws, dan bries je door een tuit de paarse prop van jouw lippen, wankele wervelwind die over de schuit kantelt, een wieg van wrakhout ons onverwekte kind ligt guitig te fluiten in mijn kop de glazen toverstaf…

Het wordt ééns tijd, dat ik de toverstaf overneem. En dat doe ik graag. Ik zal jou omtoveren van martelaar tot de goede, nieuwe messias. Ik tover jouw verdriet om tot vreugdepijn! Ik verander jou, in jou levend, de mens altijd aanwezig, tot grote godheid!…

Wie kon zo’n toverstaf hanteren, de duisternis veranderen in licht? Mijn treurig hart in blijheid doen verkeren, mijn trieste gedachten om te zetten… tot dit zo vreugdevol gedicht.…

Tijden sluipen onverwerkt door het donkere bos gemerkt de toverstaf van het seizoen wat niet toevallig voorbij kwam takken hebben hun bladeren vrijwillig afgestaan, troost als groeisel op de kale stammen rijpt het mos non-perfectie van ieder gevoelsmoment, onmogelijk uit te drukken in een expressie van de taal naar ieders dialect…

Draagster van het Valkenkleed, Houdster van de Toverstaf, Gelukkige met de Halsketting, Bezitster van Gesneuvelden, dit zijn enkele van mijn titels. Verder noemen ze mij Zeug, Vrouwe van het Vlas, De Gevende. Ik ben de meest geliefde, meest beminde onder de godinnen. Ik ben Freya.…

Door toverstaf gestrooid vredesstof zal maken dat rust op de wereldbol weer in evenwicht zal geraken.…

Ik heb immers een toverstaf die noem ik 'i', die heeft een speciale vorm: de wortel uit min één. Hij glinstert als een edelsteen. Naar believen schuif ik daarmee op een helder vlak, zo her en der, hemelshoog of grottenlaag." OPEENS KLINKT OVERAL VANDAAN EEN SCHATERLACH!…

houding, een air die er vroeger was is er niet meer Hij loopt naar binnen in de kerk, knielt bij het kruis van Hem eventjes neer Vraagt vergiffenis en houdt een praatje, alsof hij in ’t café zit, met een jong Klaartje Enigszins opgewarmd iets rechter van lijf en leden, strompelt ie naar buiten, waar het heden: Hem opwacht, En alsof een toverstaf…

De eerste ingrediënten zijn Liefde en Licht En 'n lok van 't haar van de Godin van dit dicht Vijf glaasjes water vol aarde en vuur Een kommetje humor met kunst en cultuur Eén kilo lucht met de zang van sirenen Twee kilo appeltjes door zonlicht beschenen Ik pluk een paar sterren en stof ze voor je af Het magische poeder werkt als een toverstaf…

De weg Die leidt naar het Feest der Feeën, is dezelfde Die laat zien waar de toverstaf zijn titel verdien- De met het plukken van appels in de hof van Eden Het paradijs beroofd van de appel die niet geplukt, Laat staan gegeten had mogen worden. Die actie was de inleiding op veel waarmee we nu Nog dagelijks worstelen: SCHAAMTE.…

.~ Fee Greetje zwaaide met haar toverstaf en vrouwtje Jans stond van verbazing paf, de appels van het type goudrenet die bleken plots in puur goud omgezet. De tweede wens had Jans heel snel bedacht: ze koos voor jonge meid in volle pracht. Fee Greetje zei: ~het komt dik voor elkaar, Pilatus-pas . . .…