Alle inzendingen over Troostende

in de schaduw van de wind strelen dromen vol verlangen donkere ogen en natte wangen…

Takken vlechten zich ineen. Stilte fluistert zwijgend door het bladerdek heen... ' Hemelwater slingert zich een weg in 1000 druppels blad per blad kussend, sussend, strelend.... In de schaduw van haar blik spreekt haar stem tegen het weten. Ze koestert de Liefde als een diamant vanuit ruwheid door het leven geslepen. Ze…

de tijd die wij hadden was lang niet genoeg voor de eindeloze liefde die ons verbinden blijft foto’s en beelden brengen elke keer als ik naar ze kijk nieuwe herinnering tot leven in steevast lachende tranen aan de overkant van tijd op oevers van eeuwigheid zoek ik naar de antwoorden op de nooit gestelde vragen waar geen antwoorden…

Het is troostend te weten Dat er toch mensen zijn Die je vrienden willen heten Het is troostend te weten Dat vrienden je niet vergeten Willen luisteren naar je pijn Het is troostend te weten Dat vrienden er willen zijn…

bleek zijn gramschap uit In duisternis fladdert zij als een engel des doods boven donkere golven van de zee Van oost naar west de wereld rond overal schrijdt de stilte door de straten Onze handen beven beroofd van warm leven in 't gewoel zonder warm menselijk gevoel we hebben geen keus het verderf dreigt als Goliath de Reus De troostende…

's Nachts rusten meest de dieren, Ook mensen goed en kwaad, En mijn Lief goedertieren Is in een stille staat: Maar ik moet eenzaam zwieren, En kruisen hier de straat. Ik zie het zwierig drijven, Ik zie de klare maan, Ik zie dat ik moet blijven Alleen mistroostig staan. Ach lief, wil mij gerieven Met troostelijk vermaan.…

Een troostende hand zegt vele malen meer dan ontelbare goedbedoelde woorden het gevoel heeft het gehoor overtroffen in het leven kan je toch nog boffen weggehaald voor de poorten van de hel dat beseft hij nu zeker wel dit was het verhoren van zijn gebed, maar die warme troostende hand heeft hem gered…

ze omarmt troostend  het kwetsbare kind dat nog binnenin haar leeft…

Door de witte handschoen heen, troostende warmte.…

Troostende woorden, hoe lief of goed ook bedoeld Niemand kan voelen wat jij de afgelopen tijd hebt gevoeld Wil laten weten dat ik meeleef en er ook voor je wil zijn, zou willen dat ik het kon verlichten die vreselijk pijn Als je behoefte hebt aan iemand om je heen laat het me weten, je staat niet alleen Sterkte…

Wat troostend zonlicht door de bomen die bijna kaal en vredig zijn; De herfst is weer met goud gekomen maar ach, die schoonheid doet ook pijn. De dagen korten en de mensen willen maar liever binnen zijn, met lamplicht, boeken, oude wensen, gezelligheid en soms wat wijn.…

Mijn stem sprak zacht, de troostende woorden. En in jouw bedroefde ogen, zag ik weer een begin van hoop gloren. Ik kwam die dag, zomaar toevallig langsgelopen. Eigenlijk was ik zelf, op weg naar niets. Maar heb toen wel een stukje pijn van jou, met mij meegenomen. Op dat moment betekende ik, als mens voor iemand daadwerkelijk iets.…

Wolkend aan het mensenoog onttrokken houdt Hij zijn oog op ons door wolken heen troostend…

En de bomen Die alles overzien En troostend toekijken - Zij die met of zonder blad Voor ieder die het zien wil Altijd dezelfde zijn.…

Een troostend hart waar gebreken zijn. Hart. Goed hart. Zachtmoedig troostend hart. Als er meningsverschillen spelen; hartelijk.…

Een troostend gebaar teken aan de wand geen koers op vleugels weggedragen o ouderdom mijn troost.…

Eigenlijk, zei ze troostend toen ze me de bons gaf, moet je niet treuren. Want jij hebt verdriet om te koesteren, maar ik heb niets: ik zal je zelfs niet missen.…

Zo kijkt de Heer, Hij ziet je aan en voor je Hem kunt tonen wat je zojuist hebt meegemaakt heeft Hij het al vernomen en is je troostend tegemoet gekomen.…

De Noordzee luistert als ik stil ben geduldig hoort zij mijn gedachten aan golven ruisend antwoordt zij troostend dan met haar gefluister de zeespiegel laat mij langzaam gaan.…

Een arm om je heen is het beste medicijn, zei ze omhelzend…

De rivierendans ontwaakt in een poel van ijs Kleine kolkjes rimpelen het wateroppervlak De tralies smelten voor de ramen druppels tikken op de sneeuw Tekenen van vuur aan de bevroren kust Het krakend ijs verdwijnt in de zoute golven De zee komt langzaam weer op gang Rivieren herwinnen hun kracht Wintertaferelen verdwijnen Dankzij…

de donkere demon hij beloert ons liefdevol terwijl wij spelen in zijn zomerzon en slaat dan zijn scherpste klauwen in ons zachtste vlees troostend strooit hij zout in onze wonden en spreidt vol mededogen zijn lange winternachten voor ons uit…

een verlangen zoekend, troostend zielsverwantschap, vriendschap en het zijn op zich geen daden omdat dromen de werkelijkheid overwoekeren met onbekende muziek voor de ziel.…

het onverwachte verdriet, de troostende woorden, pijn die werd weggekust. Het verdriet is nu, jaren later, niet meer onverwacht, geen troostende woorden de pijn die blijft. Het is allemaal voorbij, ik kan er alleen, nog maar van dromen...…

De fantasie waarin ik zwelg, die ik als een troostende deken om me heen weet te wikkelen, mag geen werkelijkheid worden, want hoe moet de werkelijkheid mijn fantasie dan nog prikkelen?…

Ik voel je niet Aan mijn zij Ik voel je behoefte Aan mij Aan een warme blik Een lief gebaar Troostende woorden Een streling Zomaar Maar ik mis je Aan mijn zij Ik mis samen Zij aan zij…

De noordzee luistert als ik stil ben geduldig hoort zij mijn gedachten aan golven ruisend antwoordt zij troostend dan met haar gefluister de zeespiegel laat mij langzaam gaan.…

waar je laatste sporen zijn verstrooid bij die ene boom aan het rustig kabbelend water waait nog zacht een troostende gedachte dat het je tijd was naar de overkant te gaan…

Het licht dat troostend straalt, door gebrandschilderde ramen. Het licht dat troostend valt, op een eikenhouten kist. Een kist waarin een voltooid leven, zijn laatste rustplaats vindt. Het evangelie van het brekend licht, dat ons een groot geheim laat zien. Hoe de dood zichzelf verjongt. Verterend in een hemels vuur.…

De glimlach speelt met tranen De aanvaarding speelt tikkertje met de opstandigheid De wind sust troostend wilde haren En ik fluister naar de eindeloosheid van het onzekere met gebalde vuisten…