Alle inzendingen over Vele ogen

Ze lijkt op de kleistogaam die zich opent en toch zaad vormt haar volle schoonheid verborgen voor vele ogen op haar gericht loopt koorddanseres - opent funambulist in neonlicht dan'se maca'bre van het leven…

Ze lijkt op de kleistogaam die zich niet opent en toch zaad vormt haar volle schoonheid verborgen voor vele ogen op haar gericht lopen in neonlicht funambulist met koorddanseres dan'se maca'bre van het leven…

verdronken in jouw woorden die er nu al niet meer toe doen zoeken vele ogen lichter weent de hemel tranen die waren blijven liggen in onverschilligheid wat het geheel niet opklaart al maakt het wel ruimte voor nieuw…

Waarom wij lachen, gillen zonder Mond uit vele kelen,want wij Zijn één, veel één, met velen Vertrapt, gekust door Zachte rubbervleug'len En Vergeten. Wij zijn gezien door vele ogen en Niet gezien, haast-ogen Hoog en haastig. Wij bevelen in lijnen, In onderdanigheid.…

En in vele ogen tranen zichtbaar of verborgen in een tijd van wanhoop en zorgen.…

In Uw Licht kan niets mij raken , in Uw Licht blijft alles groen, in Uw Licht wil ik blijven voortgaan, wil ik zelfs NIETS overdoen, in Uw Licht spreek ik de waarheid, ook al staat het de wereld niet aan, in Uw Licht wil ik blijven wandelen, in Uw waarheid blijven staan, wereldse tongen vernachelen mij, ‘k zie véle ogen leeg en schril,…

keek je na je blik verdween in vele ogen ik riep je naam ruggen bleven blind hoofden stil gebogen ik mocht je schimmig kussen tot de wellust kwam dan ging je weer je eigen gang ik vrijde met je schaduw tot licht onze naaktheid bedekte en zon liefde scheen ik zocht je en wachtte verloren jaren, ongezien ben je er altijd…

ik keek je na je blik verdween in vele ogen ik riep je naam ruggen bleven blind hoofden stil gebogen ik mocht je schimmig kussen tot de wellust kwam dan ging je weer je eigen gang ik vrijde met je schaduw tot het licht onze naaktheid bedekte en de zon liefde scheen ik zocht je en wachtte verloren jaren, ongezien ben je er…

Warme trieste tranen, verlaten vele ogen Belang in jou is groot, vooral in jouw vermogen. Bedankt hoor lieve opa, 't was leuk dat je er was. Maar door jouw snelle einde, begint ons leven pas. Vrede in de hemel waar je naar toe zal gaan. Kijk maar naar beneden en zie wat is ontstaan.…

Vergeven zal zo moeilijk niet wezen maar doen of er niets is gebeurd terwijl in vele ogen nog is te lezen dat men om de wonden treurt. Wat heeft vergiffenis voor waarde zolang men de daad niet vergeet en zich herinnert tot in kille aarde wat men ooit elkander deed.…

Niemand die ze ziet tikkeltje gebogen zilte parels vullen groene ogen. Ze vallen op jouw foto tracht ze te drogen alles komt goed lijk jij te knipogen. Roze Lelies helder-rein-onbewogen sterk zijn zij die wij graag mogen.…

ogen die bij d'zonsondergang hun tranen drogen…

dan komt de monoloog naar voren, zet zich en staren vele ogen hun monden open zo klinkt de luister soms onderbroken en kucht de stemming zich vervelend droog want de podiumparkiet kwettert zijn verdriet soms gezwemel naar de sterren in de hemel zijn gebeden uit een ver verleden worden hier nooit verhoord enkel verstrooid aanhoord…

IJdelheid sluit vele ogen. Tot door de waarheid de geest ontwaakt, en duidelijk wordt dat het lichaam naakt is, en geen kleding meer verdraagt.…

ogen zijn vergaan na al 't verdriet en al het zware lijden voorgoed in 't mensenhart geschreven staan, voortaan en tot aan 't einde aller tijden als sterren aan de hemel fonk'len gaan.…

lopend door de stad zie ik vele ogen uitgeblust hoopvol of met mededogen zie ik ogen vol verdriet en zij die de liefde kozen gevuld met bloeiende rozerode rozen er valt zoveel te lezen en men beseft het vaak niet zie ze radeloos – het niet meer weten ook zij die ’s werelds hart met hoop verwarmen en blijven omarmen zie sommigen het niet…

ogen zo mooi en toch ook zo breekbaar als glas…

geen ligstoel die mij meer bekoort dan die waarop je zont geen ogen die ik mooier vind dan die waarmee je spint geen blik lokt mij zo fel dan je donker vel nooit vertel ik iemand hoe je mij bedwelmt ooit vertel ik wel de zon van je ogen in dat vel.…

Dat eerste geweld dat zonovergoten land dat zo begeerd vel…

Haar hand had het moeilijker op weg onder zijn T-shirt naar zijn vel hij was sneller streelde haar kneep haar tepel lichtjes ja dat wel…

Vreemd is dat toch, Mensen die menen Te weten dat zware Depressie hetzelfde Is als niet lekker In je vel zitten - Geen benul hebben Ze van de vraag Die ik mij stel Leven of niet leven? - Dat is heel iets anders Dan dat jij me vraagt: Hoe zit je in je vel?…

Geen troost, geen zoete woorden Geen gehuichel aan m’n graf Ik ben u vóór, ik beken Mijn leven was u tot straf Vervloek me als ik verstijf Vervloek me als m’n mond niet meer sluit en mijn ziel zal in rottend vel de tranenrivier afdrijven naar de kolken van de hel…

Zachtzinnig glanzen vele ogen met tranen bewogen er is geen aardedonker meer,wel verlichting zonder hartzeer. Maar waak voor de toekomst die ongetwijfeld zal komen waak om steeds de A als eerste letter in te tomen. Vrij zijn is triljoenen mensen en hun stemmen steeds waard vrijheid gaat met verantwoordelijkheid en eigen keuzes gepaard.…

kortstondig de kinderen die spelevaren op de vijver schoorvoetend gaat het volk voorbij een monitor toont iets afwijkends iemand zucht – kucht twee vrouwen twijfelen over de aankoop van een bundel 'steek je hand onder een bladzijde en je schrikt je ziet de poriën in je huid zó dun is het papier'…

, vele smekende ogen kijken ons doordringend aan, vele smekende ogen, als wij even bij de beelden stil blijven staan, vele smekende ogen hebben ook een droom, u moet in ons geloven, dus helpen is heel gewoon, helpen is toch heel gewoon.…

ik zie mijn huid ouder worden mijn kinderen bruinen mooier in de zon dan ik ooit kon ik had slechts factor 4 en smeerde dat op mijn benen de zon scheen fel…

laten we de jaren laten zo ze waren de dagen tellen die we samen zijn speciaal de ogenblikken van elkaar verstaan ze opslaan als te korte uren maar hoe dan ook onder "voldaan"…

Velen verwijten poëzie vaak Onbegrijpelijkheid, Clichés en Schijnbaar weinig samenhang Maar juist die mensen zijn als Lentemorgens bij een Kaarsverlichte Zonsondergang…

Ons hele leven en dat is véél!…

vandaag zit ik goed in mijn vel, dat u het weet, morgen nog beter…