Alle inzendingen over Vensterglas

Jouw naam in mijn adem op het kille vensterglas jouw naam leeft voort niet meer uit te wissen…

nog koeler dan het vensterglas klaarder dan het lopend water vang ik het bevend licht vanochtend in een vergezicht…

Ik zit mij voor 't vensterglas Onnoemlijk te vervellen Ik wou da'k twee linguïsten was Dan kon ik samen spellen…

op het ruit mogelijk uit het weer zo zijn smart Als bij mij, boeit het geen een fluit, het verdriet dat woont in mijn hart Tranen druppen op het vensterglas nog alsmaar lijdt het weer zijn pijn Zoals bij mij glijden ze op ’t terras zou ‘t weer dan ook eenzaam zijn?…

Ze stond twee weken voor het vensterglas zichzelf en de familie te vervelen. Het regende, ze kon niet buiten spelen, ze wou zelfs niet dat zij twee hondjes was. Toen heeft mijn vrouw 'Kortjakje' maar gelezen. Wat een genot! Ze voelt zich weer herrezen!…

luchtige vlokken roze lentesneeuw hartenaas en rozenziel vonkenregen van verlangen condens op vensterglas grijpgrage vingers vol van wildheid zijn de eerste voorjaarsvlagen hij zou wel willen dat zijn handen steeds rijmden op mijn billen…

De westenwind rukt oude blaadjes los Het rad van tijd dwingt bomen tot ontgroenen Nóg staat de koude in de kinderschoenen Een hond speelt in z’n eentje bij het bos Nee, geen verveling voor het vensterglas Wel wou ’k dat ik nog één dag achttien was…

Zon die brandt aan deze zijde Van de waarheid - schaduwen Die nauwgezet vertellen Wat er gaande is, zichtbare Resultaten langs de randen Van dit dagelijks bestaan - Maar wat is die kalebas dan Die ginds kleurrijk weerspiegelt in het In het vensterglas?…

aan de andere kant van het vensterglas walst het landschap aan je voorbij terwijl jij juist nu de stilte beleeft als een echo van weleer die je lang geleden bent kwijtgeraakt Lejo van Kuijeren…

Verwaaide vlinders vallen via vensterglas als bloesems omlaag in de schoot van mijn ijsjurk die ik draag voor het laatst vandaag want de winter is dood - licht valt vol zomer-zin mijn kamer in aarzelend probeer ik het te vangen in een glimlach naar de zon warmte ademt in mijn huid en ik dans de winter uit…

een spin is druk in de weer is niet gehaast ze spint een draad aan leibomen in de herfstige lucht bepareld met dauw ik glimlach van het venster af om wat ze doet met kracht en houd me stil achter het vensterglas bij wat ze doet in stilte van bezit waarop dauwdruppels haar spinrag troon omringen wit op wit…

Je plukvingertjes laat ik op het vensterglas staan herinnering aan kijk nou boem, au! mijn kamer kruipt norsig het sprookjesbos uit vier stoelen leunen weer zonder geluid en de tafel slaapt suffig haar berenslaap uit in lapjes en slabjes snoezelt babygeur na je stemmetje kirt in mijn hoofd dadaa dadaa…

Aanrollende golven met schuimende koppen de strandtent kraakt Koffie en schrijfblok achter door zilte wind gestraald vensterglas Zilveren meeuwen leven zich uit tegen staalblauwe hemel Contrast tussen toorn der zee en m'n lichaam scherpt 't bewustzijn Gewoon gelukkig op 'n koude winterdag aan de Noordzee…

de oude hoeve wordt met stempels gestut de linker zijkant is door lucht vervangen een gapende muil heette ooit voordeur vensterglas door tijd gebroken onbenut, hier woont vergankelijkheid boerenland vol leven, vee, boterbloemen in de slootkant een verlaten nest in de vensterbank landt de oude fazant luid krijsend om zijn broodheer…

Dag Pa, we bellen wel om te horen hoe het gaat, kijk uit bij het oversteken van de straat als je boodschappen gaat doen, een zoen - en zij verdween uit zijn gezicht. Hij heeft zich opgericht, een traan bracht aan het licht hoe hij zich voelde.…

achter glas broos vensterglas ik verbeeld me: een regendruppel te voelen in m'n kraag.…

De meeuwen zijn nu eindelijk vrij ze zweven in het rond gevangen vissen vliegen van bek naar bek het krijsen houdt niet op wat eens een geestrijk ideaal weergaf verging in scherven vensterglas die in de zee verdwenen maar door de blauwe golven heen bleef schittering bestaan de toverkracht van het zonnelicht brengt iedere dag een jubelend…

zoveel gronden om te liggen in een veld van lavendel op een pindakaasvloer of op een tapijt van porseleinen zonnebloempitten neerstrijken op vloeiende vloeren van blauw roze en perzik of op het witte tapijt lig je graag op een met zout bestrooide vloer of land je liever op gebroken vensterglas het is een kunst om de…

Weer een verjaardag, bloemen, wensen, een tijdje stilstaan bij wat was, een droom, een onvervuld verlangen, een kijken door het vensterglas; Weer een verjaardag, dagen gingen en heel veel stroomt zo snel voorbij, we worden oud eer we het weten maar in ons hart zingt helder-blij het diep besef: we zijn geborgen bij Hem die Leven is en Licht…

Vanmorgen voor ik wakker was werd ik gewekt door de haan hij riep dwars door het vensterglas. “Hèy 't is tijd om op te staan”. Ik opende het vensterraam en gooide de pispot naar z'n kop met inhoud en hele santenkraam en riep; “Ik krijg je nog wel, let maar op”.…

adviseert hem de stelten-dans van de Yukon indianen, beroemd om hun benen mager als bonenstaken Bas danst doorheen de nacht, ziet ‘s morgens blij verrast spillebenen euforisch danst hij lichtvoetig stofwolken uit de straatstenen Tot Jan grijnzend bekent dat hij de bril van bijziende Bas, wegens één April voorzag van vensterglas…

Hij verfde in z'n woning alleen het vensterglas, daar anders van de verflaag slechts één kant zichtbaar was. De econoom was tevens met zeep heel zuinig, want hij waste van z'n lichaam alleen de buitenkant.…

Toen het duister opgetrokken was scheen slechts een koude kille zon Door het vuil beslagen vensterglas waarachter een spin zijn web spon Toen licht ’t donker gebroken had scheen het een dag als vele te zijn Buiten wachtte weer ‘t rechte pad met erop van gisteren nog de pijn Toen de stilte lang verdreven was scheen het eenzaam, schrille…

De regen tekent strepen op mijn vensterglas. Maar wacht, daar buiten speelt een kind, het springtouw in haar hand. Haar stem schalt boven alles uit. Ze springt en zingt: Parapluutje, parasolletje, eentje voor de regen, de ander voor de zon. Plon-plon.…

Wat pikt er tegen 't vensterglas, Alsof het vroeg: 'doe open?' Zo 't eens die kleine vogel was... Die 'k op de plaats zag lopen! Och ja! daar zit hij, koud en stram; Hoe sjilpt hij om wat eten... Och, dat ik nu mijn boterham Maar niet had opgegeten!…

luistert ze naar zijn eindigheid, naar zijn kleine witte stem en wanneer ze zwijgt, haar hoofd te rusten legt van boom tot boom, in wind gebogen in alle stappen terug op het vensterglas, over stenen en kruisen langs het gemis en kringen op de vijver licht als engelenveertjes wikkelt ze zich, nachtverloren in de zwaarste uren…

We zien door vensterglas, dat we leeftijd noemen. Liefdevol beginnen we. We voelen ware liefde, wanneer moeder kijkt. Ons lijden overlijdt éénmalig. Liefde begint steeds opnieuw. Angsten veranderen in moed. Ook haat in verwonderd goed, wanneer alle ramen openstaan.…

knusjes keuvelen aan een houten tafel over je passages op een ordinaire dag je woorden vlot en met een glimlach een sterke koffie met een warme wafel spiegels reflecteren in de zon je zonnebril met lichtbruin vensterglas belichten fel mijn verbaasde grimas op een terrasje waar het ooit allemaal begon ik zag je mond zo elegant bewegen je…

Wanneer sluimerend de ochtend gloort Gewikkeld in een deken die me troost De poes, haar warme zachte vacht Languit liggend langs mijn zij pootjes ontspannen voor zich uitgestrekt Stil is het hier alsof het niet werkelijk kan zijn Een schuchter straaltje zon Schittert vluchtig in het vensterglas Kille tocht kiert zachtjes fluitend door…

Zes lantaarns op een rijtje Lichtpunten achter vensterglas Als ik met mijn leesbril kijk Zie ik zes verlichte klokken Of een verlichte wielstructuur In ieder van de geel-oranje zes Alleen herken ik niet het uur Wel is het weer een wijze les De werkelijk toont zich sterk Op vele en meerdere wijzen Geen mens kan vaak bewijzen Dat zijn…