inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 75.495):

Openstaande ramen

Lichamen verouderen.
Kringlopen bewegen.
Bewustzijn groeit.
Jaren groeien niet.

Graven zijn geen eindstation,
waarnaar het leven streeft.
We zien door vensterglas,
dat we leeftijd noemen.

Liefdevol beginnen we.
We voelen ware liefde,
wanneer moeder kijkt.

Ons lijden overlijdt éénmalig.
Liefde begint steeds opnieuw.
Angsten veranderen in moed.
Ook haat in verwonderd goed,
wanneer alle ramen openstaan.


Zie ook: http://www.albertweijman.nl

Schrijver: Albert C M Weijman, 28 oktober 2021


Geplaatst in de categorie: liefde

3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 114

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)