Alle inzendingen over Vergane romantiek

Eindelijk, daar komt de postbode Zou hij voor mijn deur blijven staan? Misschien heeft hij een brief in zijn tas Die jij op de bus hebt gedaan Met krul letters geschreven Een inktvlek onder het adres De envelop zorgvuldig dichtgelikt Met een plofje op de mat gelegd Een afdruk van jouw lippen in rood Een vleugje parfum aan het papier De…

Van alle dingen die ooit vergaan, Blijft slechts een liedekijn, een refrein.…

De geuren van verval en heimwee, van niet te begrijpen vergankelijkheid en toch toekomst en perspectief versmelten met een vleugje romantiek want niets is voorgoed afgelopen, gedaan, niets zal oeverloos vergaan; moeder aarde draagt haar kinderen tot zij zelf kunnen lopen, praten over wat er achter de horizon wordt vermoed; zo is het goed…

Er zulke behoefte aan; een kus, lik of aai Gemis dat zo leeg en broos aanvoelt. Hand zacht strelend mijn lange lokken Arm losjes om me heen. Genegenheid die woorden overbodig maakt Krachten opwekt die bergen kunnen verzetten. Dan weet ik het weer helder en zeker Ik mag me vrouw noemen, ten voeten uit. Wat een prachtige naam.…

Stille wateren, diepe afgronden. Gretige handen, tedere monden Zachte aanrakingen, rustige strelingen, harten die sneller slaan, op 't ritme, van.... ja, waarvan? Is dit dan liefde, nou doe mij nòg maar een beetje dan!…

Kaarslicht haar ogen vlammen een blik muziek soft melodieus romantiek zonder woorden erotiserend hypnotiserend jouw silhouet schaduw op strak witte muur maakt sprakeloos mooi.…

Ze kwam en was er plots weer In huppeldraf van buiten op mij af vurige ogen tuiten haar rode ironische lippen die me straal recht aankeken met gloeiende kooltjes die me opvraten In haar woorden school iets onbestaanbaars ze had iets lopen wat er aan viel vast te knopen voor ooit iemand elders mijn tranen welden Ik vlucht zoveel…

Hij zei: Ze hóórt niet alleen bij mij, ze zit ín mij en zij bloosde!…

Is romantiek overschat? Twee mensen kennen elkaar van haar noch pluim. Wetenschappers hebben beslist, ze passen bij elkaar. Het klinkt misdadig en immoreel. Niets zo mooi toch een klassieke, schuchtere paringsdans? Is het niet op de speelplaats, op kantoor, op de bus of misschien in de sportclub.…

Jij, nuchtere machineman, die alles kan, altijd gevraagd bij een verhuizing. Er moesten dingen weg en jij kwam met een vuilniszak vol knuffels aan, omdat je 't zonde, nam een beestje, stak de vingers in de armen, bedacht zijn taal en zijn verhaal, zijn stem, stalde hem en allen in no-time op mijn bank nu op het schapevacht tegen elkaar…

In avondkoelte zag ik je zwoele loensen aan voor koortsigheid.…

Voel de romantiek De lente wil ons helpen Zo een mooie dag…

de romantiek die ons loom het groene lommer biedt , biedt ons soms niets…

dat het jou zo moest vergaan je onderdoor zou gaan jij die alles in woorden verpakte woorden en waarheid verhakte je hield van de klank van je eigen stem het krassen van je zwarte pen nu je niet meer uit je woorden komt gevangen zit in de diepte van je mond dat het zo ver zou komen met jou...…

, kan niet vergaan .... . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .…

Dag witte tuin waar zwarte letters groeien Vorm gevend aan het menselijk bestaan Tot Moeder Aarde ronduit is vergaan Charon niet langer heen en weer zal roeien Dag witte tuin waar trieste zinnen bloeien Straks is het met mij- gardenier gedaan Ik zal je nogmaals innig gadeslaan Je tot die tijd met printerinkt besproeien Totdat ik met je opga…

Het is zo jammer dat alles vergaat, dat alles gesloopt wordt door tijd en zijn haat. De lente brengt bloeien tijd stelt ons tevree, maar dan in de winter neemt tijd alles mee. En ook al weet ik dat het nergens op slaat, doet het me toch pijn dat alles weer gaat. Ook voor de mensen had tijd een idee, hij liet ze kort leven en stemt ze…

Zwaar zweeg het zwarte zwerk en zwervende zwanen zwenkten zwaarmoedig naar zwavelig Zweden. -------------------------- noot 1: Zweden - land op zeven dagreizen naar het noorden. noot 2: zwavel - goedje om lucifers te laten ontbranden. noot 3: zwerk - een soort zwangere lucht. noot 4: zwaarmoedig - niet al te opgewekt…

heb de regen voor jou gevangen en gespannen in een boog onder een poort van hemelse kleuren zwelt ons lijfelijk verlangen maar houden we het droog?…

hij is, schrijft hij, en speels en zorgzaam vraagt in de advertentie of ik, een "sweet-sixty-plus" lady me weer opnieuw sexy, begeerlijk mooi zou willen voelen maar dat is nog niet alles hij biedt mij daarenboven zijn volle aandacht, veiligheid bescherming bovendien ik hoef alleen maar gek te zijn op zon en dansen muziek, museum, romantiek…

Na jarenlang in het duffe ruim te hebben gezeten Met Maleizen, Tamils en Chinezen, een vreemde mix Deed, eenmaal weer op het dek gelaten De zilte zeelucht mij vrijwel niks, Met de terugkeer naar het vaderland Zijn groene weiden en witte wolken was ik vroeger kinderlijk blij Maar nu maakt het weerzien van de blonde duinen Dat ik slechts bitter…

Kwetsbaar meisje, rijpe vrouw bemint mij al voor dag en dauw teder lig ik in je armen laat mijn hart door jou verwarmen Kwetsbaar meisje, rijpe vrouw, heel veel dichter dan bij jou zal geen dichter ooit geraken ……

Ik zou niet weten wat ik schrijven moet Als jij mijn muze mij niet assisteerde Hoelang heb ik niet op dit vers gebroed Waardoor bijna heel mijn brein verteerde Jij bracht mij woord voor woord de regels aan Ze vormden voor mijn oog jouw gestalte De ware glans van zon, sterren en maan De vertolking van ‘t hoogste gehalte Ach, dat mijn vers…

haar strakke vel omringt de verlegen sierlijke pose terwijl mijn gevoel zingt van verlangen en mijn armen zich naar haar willen strekken; zij, een bouquet van ontluikende witte rozen…

Weerloos zak ik weg in de zoete gevoelens -- van mijn wensdromen.…

Waarheen de wind ook waait daar raken de mensen verliefd tot het gif is uitgewerkt je liefste de pijl uitrukt en jou aan het huilen maakt Geen lieve woorden meer alleen de populaire liedjes over je eigen zieligheid het wijdverbreide ongeloof in echte echte liefde en de algemene jaloersheid op goedkope sensaties, alsof mensen niets anders…

Vervreemde romantiek, Verkochte antiek, En dan tot bloedens toe, Mij toe te vallen.…

Toen ik je voor het laatst in de ogen keek zag ik de dood zag ik jouw dood zag ik geen angst zag ik geen vriend maar ook geen vijand en dat verzoende mij met jouw einde, ons einde met een laatste kus, onze doodskus!!…

Donder nu maar op ik voel teveel pijn Hoe lief ik ook ben jouw hart is te klein Wees maar heel stil je woorden stinken Slim en doordacht kwetsen verminken Voel wat ik nu voel of lieg je hart vrij Ontken je hardheid je speelde met mij Laat me nu met rust ver van mij vandaan Liefde eens zo mooi voorgoed vergaan....…

de eindeloze melancholie van een maand die sterven gaat, verloren in de vage glorie van wat losgelaten blad een dorre bloem buigt mee met oostenwind ze wiegt haar tranen naar de zee ze wiegt de dagen naar de overgang van meer dan schelpen strooien op een oeverpad met gras en lege ogen waar de winter duizend vlokken weeft besef ik, dat…