Alle inzendingen over Wij eisen de nacht op

Wij eisen de nacht op wij eisen de dag op klinkt stevig vrouwen van Nederland, dank daarvoor maar dekt voor mij de ladingen niet, geenszins niet de ladingen zijn de omgangs- en belevingsvormen van  seksualiteit, sensualiteit, intimiteit en basis-menselijkheid van allen: vrouwen, mannen, kinderen van allen hier verblijvend in Nederland,…

Een redelijke eis: de nacht terug Maar normbesef verandert niet zo vlug…

als een slak met wintertenen, schrijd ik door een waterbed, wachtend op die ene meester, die dan net mijn leven redt.…

Wij eten veel te veel en veel te vet, Vandaar mijn eis: “Verbied de oliebol!” En in mijn strijd tegen de alcohol Ben ik voor een antichampagnewet. En ook vrees ik voor schade aan mijn oren, Dus wil ik geen twaalf klokslagen meer horen.…

Banken-luitjes: excuses met eisen is een contradictio in terminis (latijn voor tegenspraak in termen) Wij het volk willen geen 3, geen 4 maar 10 procent dat willen wij het volk wij 'de studie-koppen' van het volk en zo gaan onze volksvertegenwoordigers het uitvoeren Begrepen banken-luitjes onder het motto "wie betaalt, die bepaalt…

Het spel dat wij spelen Vanaf uw geboorte Is reeds vastgelegd De tijdspanne die u heeft Ik speel met uw lot En dat van anderen Soms belieft het mij Eerder op te eisen… Soms wat later Ontlopen kunt u mij niet Beetnemen kunt u mij niet Tja, wie bepaalt de regels… Het spel dat wij spelen U en ik Eist een tol, zowel…

LUSTIG Met alle zekerheid als uitgesproken narcist van onbekommerd lustig enthousiasme lokt mij krokussend de lente doch is het mij onbekend uit wat voor knop ik ben ontsproten dag en nacht eisen mijn lichaam op vlindert mij hoog boven genot naar een moment suprême.…

de derde lockdown werd een hard gelag dat nieuwe virus is gewoonweg pet het “verse” ploegje is alweer ontzet en daarom eisen wíj nu: aan de slag! Mark Rutte die maar lacht belooft ons licht maar is het einde van de ramp in zicht?…

Of zou er ergens toch een Franse brief Nabij de plaats des onheils zijn gevonden: "Wij zetten hiermee kracht bij aan de eis: Verplaats alsnog de Spelen naar Parijs!"…

Wij eisen niets op, maar halen verlicht adem in liefdes hemel. Liefde verheerlijkt al onze daden en gunt iedereen geluk.…

haar lach is warm ijs onbegrepen door de wereld de taal is meer een eis waarbij de vraag het antwoord blijkt zij droomt het leven naar haar smaak die raakt aan sprookjes neemt een uitgestoken hand zo in beheer de rest bestaat niet meer de wereld dat is zij wij figureren er kan geen ander bij…

De vrees is om het hart geslagen Van vorst en heer en burgerman, Maar wij, wij zullen niet versagen Doch strijden tot de laatste man. Wij kampen voor 't geluk van allen, Het recht is steeds aan onze zij, Onz' eisen laten wij niet vallen, Doch vordren frank en fier en vrij : Acht uur! Acht uur! Geen langer arbeidsduur! Ten strijd!…

Nooit zal ik je stap herkennen en al weten wij van elkaar niets toch hadden wij één ding gemeen: We waren beide rusteloos.…

Mijn oma heeft de oorlog meegemaakt als kleuter. De strenge winters. De overstromingen dat de mensen tot hun middel in het water stonden. In onze leefkeuken luisterde ik als kind naar al haar verhalen. zij het met een half oor, want dat was vroeger toen de wereld nog niet meer wist. Intussen waren er computers en satellieten. Kon er nog…

aanpassen aan de steeds veranderende eisen van het leven blijken wij tot heden toe de bollebozen want wij bepalen hoe het gaat weer staan wij voor de valkuil van bestaan duurzaam leven moet op alles voorrang krijgen anders is het al met deze generatie gedaan wil melker 06/12/2018 www.wilmelkerrafels.deds.nl…

Beter voor ons allebei, jij en ik in plaats van wij.. Ik zal je nooit vergeten, dat is iets dat je moet weten.. Jij.. 2 geweldige nachten was het wij..…

't Verga me als hem, die op de zwarte zee De ganse nacht gekampt heeft met de golven, Dan wetend 't eindlijk naderen van 't land, Bij 't eerste licht, dat over 't zee-vlak glee De schuimpracht ziet, waaronder hij bedolven Dra vredig aanspoelt aan 't gewenste strand.…

Zo kort voor Het slapen gaan Glijden de Laatste gedachten Van deze dag Door mijn hersens Heen, en laten De laatste schaduw Van de dag achter In mijn brein Daarna vallen ze, Als ik in slaap val, In snippers uiteen…

Langs de snelwegen ontluiken er Klaprozen zij eisen hun plek.…

Dat is de wet van de natuur, Wij eisen slechts beschaving, Een festival doet ons pas goed. Wij zijn stervende zonder spel, Noem ons de nieuwe junkies Aan hedonisme verslaafd.…

Twee meisjes Zongen zachtjes Hun lieve liefdesliedjes Beide meisjes creëerden Hun creaties koesterend Afscheid nemend Maar nooit Van mijn netvlies Dansend in dromen Alles lost langzaam op Niet deze dromen Altijd bij mij dragend Daarom zing ik mijn lied In de verre velden Wie zal het nog horen Alleen mijn twee meisjes…

Hoog in de lucht Draagt de wind Tranen van de Andes Bereiken nooit de oceaan Ik draag het mee Lichaamstaal Handen en voeten De armoede kleurde De tranen rood En ik draag het mee Nergens was het veilig Op elke hoek loerden ogen Ongelukken per ongeluk Droefheid en frustratie Ik draag het mee Tranen mengen zich Met het leven ten…

Sprakeloos Niet te bevatten De controle kwijt Wat doe je dan Is er ergens hulp Hoe lang wachten Een warme blik Medeleven vol begrip Liefdevol word je benaderd Ook door je buurman Zijn dochter en zijn zoon Maar dan weer alleen In de woestijn van eenzaamheid Je glijdt weg Zinkend in drijfzand Het geeft verdriet Ze zien het bijna niet…

wij wisten van het paradijs schoonheid en verlokking zonder enige eis maar niemand had ons de omgangstaal van blad en bloemen geleerd hoe zij zich in de verte al profileerden met kleurrijke grote harten en die naar ons keerden voor visuele contacten door een innemend wiegen op de wind ook onderscheidden zij zich in vorm…

dit is de dag de middag tussen januari en februarie een rustpunt een moment ik weet dar er duisterheid kleeft een spanningsveld een krachtmeting dit is de dag de middag weg rustpunt weg dat moment want zonder dat moment geen vreugde geen fijn zijn geen moment van daar geen moment van zijn zal er...…

“Maak ik je gelukkig, is er wel een WIJ?” Ik zou je willen vragen, hoeveel je om me geeft. Of je het gevoel hebt, dat je zonder mij niet hebt geleefd. Ik zou je willen vragen, …voel jij “houden van?”. Ik zou het willen vragen, maar ik weet dat het niet kan! Want jij kan mij niet zeggen, wat je gevoelens zijn voor mij.…

Elke dag eventjes maar dan praat ze tegen mij en ik tegen haar, zij en ik zijn gewoon wij. We kennen elkaar van het dagelijks mailen, en een dag niet gezien, wat zou er aan schelen? Zo is er een vriendschap voorzichtig opgebouwd, en het is voor ons beide al heel erg vertrouwd. we sluiten dan af met; veel liefs en tot morgen.…

tellen dagen dichter bij, dat ene zekere weten, de kalender wordt dan strepenvrij, gemiste uren worden vergeten de storm die van binnen woedt, laat ongesproken woorden verwaaien tot krachtige akkoorden, wij hebben alles nog tegoed…

Bladeren vallen voor ons versieren het pad waarover wij dwalen herfstkleuren lichten op met de zon wij lichten op met de laatste zonnestralen de laatste regenbui van vandaag heeft regendruppels achtergelaten glinsterende bladeren alsof belegd met kleine karaten zingende stilte om ons heen het zuiverste geluid dat bestaat alleen de wind…

warrige stegen waar schaduw om yoghurt honing en noten vroeg en altijd wel een plek waar het zacht was en zoet en wij…