Alle inzendingen over Wildernis

ik wacht en sleep mijn buik tot in de dageraad en met je woning nog net niet voorbij de dood, verhuist ook de morgen voorgoed de wildernis en de verscheurde vogels van onverschilligheid dagen gaan heen en tijd is kort weet je nog, liefde en een kinderhand ik slaap niet meer weet je nog, liefde in een wieg…

Er zat een valk op mijn balkon de wildernis dringt in de stad hij was het liefste wat ik had ik schoot voordat ik mij bezon de wildernis dringt in de stad.…

de weerbarstige bergen waar hij, klein mensenkind, het eerste hert moest schieten, keken honend op hem neer het hert viel van grote hoogte het rolde van de steile wand naar beneden al die tijd schreeuwde het het schreeuwde zoals mensen schreeuwen zoals zijn vader later?…

niet langer grenzen kent in zijn hebzucht om te blijven wat is er over van het kind die mijn volwassen geest voorvoelde misschien een boodschap in de wind een ansichtkaart van vroeger waar ik herinneringen terugvind wat is er over van de wildernis die in mijn jeugd zo ontroerde vrijheid die zo voelbaar was.…

Wij zijn de overgeblevenen Dit is waar wij het mee moeten doen Overleven is onze natuur De wildernis is ons thuis Delen is hoe we overleven Jagen is wat ons sterk houdt zonder wildernis zijn wij niets...…

In mijn eigen bos Wil ik verdwalen Over kronkelende Paadjes mijn leven Gaan, in volstrekte Wildernis datgene zoeken Wat voor mij het Leven is - de wildernis Van de geest kan ik Beter begrijpen als Ik daag'lijks langs dit Verwilderde bestaan De wegen zoeken kan Die ook mijn kinderen Vinden als zij de Uitgang zoeken in…

Moet je horen: als de antilopen in de wildernis weldegelijk tegen ‘t lopen waren ze geen lang leven beschoren ……

Grote bomen ontsproten uit de aarde Recht in de wildernis Waar het vergezicht Groen oogde…

De kleinste bossen doen verlaten aan, bergen grootse woestheid.…

De barbaren zijn gekomen en ze blijven komen eeuw na eeuw Wij zijn beleefd, we geven hun hoge titels Zij geven ons hun wetten in een mooie toespraak met welsprekende woorden over beschaving in onze wildernis dat we nota bene niet langer hoeven te leven als wilden niet langer in de wildernis De barbaren zijn gekomen en ze blijven…

In de lawaaierige natuur van de wildernis uit het geluid van de liefde is, in het begin, een taal ontstaan het kreunen en het hijgen het zijn de woorden uit de begintijd toen taal nog niet verdraaien was en lichaamstaal verdraagzaam.…

O muren en o grond, o welgevoegde stromen, Wijkt voor de wildernis der averechtse bomen, Maar wijkt voor haar geluk. En, vreemdeling, zegt gij, Hoe ver en wint het niet mijn Maze van haar IJ? --------------------- uit: De Gedichten…

ontwakend uit de begoocheling laat niets zich nog vangen in de wildernis der gedachten de steen van stoffelijkheid rolt uit het bewustzijn en zal weldra zweven als een komeet door eigen ruimte vrij van tijd richting oneindigheid…

Nergens stilte nergens rust jachten zonder tijd te nemen voortgedreven door één doel steeds meer en meer in ’t leven hogere status rijker aanzien en van niets ooit genoeg ik heb mijn eigen stek gevonden voor mij hoeft het niet meer zo wil leven in velden en bossen in natuur waar echte rijkdom is genieten van de rust en stilte ergens in de wildernis…

De dagen, verloren geen schoonheid tussen eiken, beuken en wilgen groeide ik uit mijn hemd en uit mijn dromen in rookwolken nachtwouden speelde ik indiaantje met mezelf tegen blanke betweters ik verbond mijn geest met vrede in deze wildernis van ziel liep ik weg uit de stad van de dwaasbeschaafde mensen om in het wilgenwoud…

vermoorden en verscheuren kinderen we fladderen even snel als de kolibrie bij een bloem we eten dode vissen gestrand door laag water we geven een schop tegen het kind dat door moet gaan dat schoppen doen de olifanten en ook de paarden hier vlak bij ons en wij kijken er naar met een soort heimwee in volle bioscoopzalen naar een wildernis…

Omdat het landschap zich uitstrekte tot ver achter dromen die jij mij beloofde toen we in de achterbuurt sliepen had ik een boom in de oude stad om een gedicht over te schrijven toen het dromen begon te staken en in de wildernis van emoties wist ik mijn ziel te ontknopen uit de kluwen van devoties en altijd bleef ik hopen omdat de rivier…

de houten trap van de veranda kleurt groen weg van het mos één met de tuin kronkelpad langs wildernis tot aan het poortje -vergroeid met de haag- en er achter landschapsglooiing schilderwerk met zon als penseel…

In een wildernis die Winkelhof heet een schuchter jochie dat alleen samen met zijn teddybeer de jungle om hem heen aan kan opgejaagd door een moeder die 'm om opschieten vraagt zie ik me zelf als kind weer de vertederende jongen die ik was en nu niet meer.…

Maar wél als ‘k modder in de wildernis die er vandaag weer bij de fiscus is.…

van schrikken als je ze zoiets vertelt deze sage kent geen held die het Spinwief overwon omdat ze helemaal niets kon met haar draden niemand ving griezelige zonderling de wildernis weg, de berg vlak het land ontgonnen in kavels strak de Spinberg zouden we niet meer weten en het Spinwief zijn we allang vergeten…

Hij wou om verwanten te zoeken een reis naar de wildernis boeken. 'Bush-bush', zei de vent, 'klinkt bijzonder bekend', maar ze kon z'n vertrek wel vervloeken. Ook hém heeft het danig gespeten. Ze waren aan tafel gezeten, doch tijdens het maal zei de hoofdkannibaal: 'Deze vent is gewoon niet te vreten.'…

Zie daar de wilde paarden aan de horizon die donkere hengst met bruine manen ik weet nog van de echo in jouw diepe blauw verlangen de regen in het winterkoude bushokje eerste zoen op jouw maagdelijke wangen en misschien heb je meer hulp nodig dan ik of minder medelijden dan een vreemde misschien ben je de kerstman en ik een verlaten ontheemde…

Verwarder dan de mieren, in dit bijzijn van de tuin, waarin begrepen: deze wildernis. Wat er aarzelt, water valt erover, stort en wordt van kracht.…

Liefde’s wezen is zo teer en ons hart is het ruige bos en wij weten haar daar in de wildernis alléén en van alles los, van alles, van wereld en schone schijn om enkel te zijn wat zij is: een vlam, een verlangen, een felle pijn, een kreet in de duisternis.…

Behoedzaam baan ik mij een weg door de wildernis waar ieder moment een slang kan toeslaan. Zoals een hyena dit kan doen bij een hert. De felle zon doet zeer aan mijn ogen en brandt op mijn huid. Onbehagelijk vervolg ik mijn weg, weet heg noch steg. Niet ver van mij vandaan brult een leeuw heel luid en trillen mijn ledematen.…

In het negerdorp staart de hoofdman diep peinzend naar 't plechtige vuur, raadpleegt schuchter en bevreesd de slimme stamtovenaar. Een blanke baas komt, doet allerlei voorstellen. De zwarte heerser scherpt zijn spraak en gedachten, laat een flink weerwoord horen.…

Waar wildernis zich oneindig laat herhalen, mij kokhalzend opslokt, en ik gulzig verdwijn. Betreden wil ik, die eindigheid der dagen, het kloppend voelen, weten van de essentie. Martel mij barbaars, tot ik ruwheid kan dragen, murw getemd, tot de kern van existentie. Waar ik, dierlijk haast, het roepen heb gehoord.…

De aarde was woest en ledig dus schiep God de Wereld en Hij zag dat het af was Maar de Hollanders dachten daar anders over dus polderden ze er op los en zagen dat het niet af was Toen lieten zij ontstaan: "de Nieuwe Wildernis" de Oostvaardersplassen Ik zag de film en vond hem mooi!…

Tussen wegendrukte en havenklanken ademt een bomenrijk ruim en verblijd. Bedaagde reuzen wuiven koel en wijd, mogen bloemengeur voor jong gemoed danken. Rust straalt nodend uit grasveldjes en banken. Allerlei spraak is tot zwerven bereid: langs de vijver, die zijn vele vingers spreidt als lange, dooreen geweven ranken. Een tuin vol hoekig…