21 resultaten.
LANGS DE WEG
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen
351 Haiku:
Ruime zonneglans
warmt het bos vol reine sneeuw.
Dat licht steeds volgen...…
MORGENKRACHT
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
182 (tanka)
Langs heel de zandweg
glanst een dichte rij struiken
in 't vroege zonlicht,
dat zacht siddert en voortglijdt:
stil smeulende smidsvuren.…
Natuurlijke heelheid
netgedicht
3.0 met 12 stemmen
519 ik zag de hoop
de natuur deelde
dat wat ze bezat
in het wonder
van een zonneglans
op het schaduwblad
een zachte wind
blies er bewogen
over de nerven
tilde het over een grens
daar waar de zomer
te vroeg dreigde te sterven
door mistvlagen heen
in een afwisseling
van donker naar licht
streelde de natuur
een speelse heelheid…
Lentefee
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen
829 Mooie lentefee
betover ons met
je schitterende
bloemenzee
je vurige forsythia
je bloesems
en magnolia
in adembenemende
kleurenpracht
mooie lentefee
met je ontluikend groen
je tere zonneglans
zo helder en zacht
met je dartelende lammetjes
in de wei
mooie lentefee
je hebt ons een
nieuwe lente gebracht
en maakt
ons winterhart
weer lenteblij…
Hartenbloem
netgedicht
4.0 met 4 stemmen
305 een bloem weerspiegelt
in het water
gracieuze blaadjes
dansen in de luwte
op de stroming
ze kent geen tijd
enkel de jaargetijden
waarin ze droomt
van een lange lente
een bloeiende zonneglans
in het nu
ze verbergt, spaart
wat harmonieuze kleuren
want, ze wil er nog zijn
bij de mens, de zomer
waarin vlinders elkaar ontmoeten…
Morgenliedje
poëzie
2.0 met 6 stemmen
684 Sta op en kom, de nacht is om,
De morgen is gekomen,
De velden zijn vol zonneglans
Vol lichtjes zijn de bomen
En 't vinkje groet met luide slag
De morgen van de nieuwe dag.
Naar buiten, kom!…
waar zijn de meeuwen
netgedicht
4.0 met 21 stemmen
471 ik was even, in het vluchtige
van tijd, compleet
zoals een glimlach
en een bijzondere plek, waardig
aan het leven
nederig aan de dood
even was ik een gezicht
tussen sleutelbloemen en volmaakte
ramen
een lichte zin
in zonneglans, in water van weggegleden zeeën
verbonden door het begeren
nu draag ik het gemis, vele dagen…
Ochtendstond
netgedicht
3.8 met 25 stemmen
2.129 Het zong van verre stranden,
vol van vrolijkheid en dans;
het was of enkel het vogelwijsje
de ochtend vulde met zonneglans.
Ik huiverde onder de dekens,
kroop met tegenzin uit mijn bed,
ik heb mijn raam stilletjes gesloten
en daarmee die stomme vogel geplet.
Ik ben geen ochtendmens.…
Natuurimpact
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen
353 de zonneglans
vlijt zich onvermoeibaar
en zwijgzaam neer
over eindige velden
brengt overal licht en sfeer
dat heeft invloed
op mijn intiemste gevoelens
ik profiteer hiervan (maar misbruik het niet)
raak weer geïnspireerd
door de krachtbron van
licht en warmte
dan denk ik
door de open warme sfeer
ervaar jezelf
dat je meer ruimte en…
HERINNERING
poëzie
3.4 met 11 stemmen
2.876 En aan haar voeten, in de zonneglans,
Zie 'k, hoe een blonde knaap zich spelend zet:
Dan - aandachtsvol - soldaatjes kleurt hij, met
Helrode mantels en een lange lans.
En breder weeft de zon haar stralenkleed ...…
sjans op 't waterbed
hartenkreet
3.3 met 12 stemmen
2.915 niet verder vertellen m'n boterlief
maar van dat waterbed geen gerief
ze zeggen dat je d'r in verzinkt
dat de fluit niet lekker in swingt
nou met mij in de boot niet hoor
op z'n boogie-woogie's is't eufoor
scherend over zonneglans op kolkend water
't ruist 't klatert in je ware watersjans
je komt je gaat - steeds hitter in je trance…
REGENDAG
poëzie
3.2 met 6 stemmen
2.170 Sombre wolken door mijn ziel ook zweven,
nevelig betrekt mijn zonneglans.
Houd u sterk, o jongling, dat is 't leven.
Weze uw droefheid lijk uw vreugd -- eens mans.…
VAN LAAT NAAR VROEG
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
134 Zonneglans bekleedt de omringende haag
vol jonge, opgewekte uitstraling,
die nodend ritselt, ofschoon ongekend, vaag...
Drachtens Zuiderbegraafplaats geeft opbeuring
aan het doen en gebeuren van vandaag,
wat leidt naar ieders eeuwige bestemming.…
DE AREND
poëzie
3.0 met 7 stemmen
2.274 Almachtig stijgt hij in de lucht
door zonneglans beschongen;
maar pijnlik lekt hem de open borst
't venijn van vurige tongen.
Stijg voort, o edele Eerzuchtige,
uw brede baan doorvaard,
en dat hij bijte - 't is uw lot! -
die lage Eerzuchtigaard
(1878)…
AAN DE LINDEBOOM
poëzie
2.0 met 10 stemmen
4.147 Dag en schijnt er op, noch noense
zonneglans:
‘t is vochtig en de hemelkomme is
duister gans.
Doch, ik zie mij, zonnewijs in
‘t nedergaan,
die najaarse, ei, die bolgekruinde
linde staan.…
BOARNSTERHIM ADEMT
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
278 Ochtendnevel rijst uit boerensloten
strekt witte grillige vingers uit
belust om al zoekend te grijpen
de verijlde zwevende dampen
omvatten met zonneglans verblijd
het gaarne bezochte dorp Grou
strijken vluchtig langs strenge muren
waarachter papieren en kunstwerken
verhalen van de geschiedenis
der beminde Friese grond
begeven zich tussen…
Lente.........
netgedicht
5.0 met 2 stemmen
353 Zwaluwen, scheren door het zonneglans,
walsen
in driekwartsmaat gracieus hun paringsdans.
Een bonte specht, tokt van tak tot tak,
zoekt op
een holle boom naar een groene biobak.
Verse zonnekracht, met ultraviolette spilindex,
tatoeëert mijn
bleke winterhuid in een roodbruine uv-index.…
Lente
poëzie
3.4 met 27 stemmen
3.646 Die de leliën en rozen
Kleedt met majesteit,
Zonneglans en heerlijkheid;
Die ons, kindren, zorgelozen,
Onze wens bereidt.
Boven eike– en lindekruinen
Aêmt de borst zo vrij,
Laat ons danken vroom en blij;
Op de hoge, blonde duinen,
Eenzaam knielen wij!…
De nacht
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen
288 Nachten zijn er voor de zwakken
De zieken van geest
De dageraad is er voor de sterken
De eerste zonneglans voor de geliefden
De dag is er voor de vitalen
De ondernemers
Die werken met goud en schalen
De nacht is er voor de angstige ziel
Op weg naar krankzinnigengesticht
Die zijn voeten omklemt
Waar de zegel van de liefde op gedrukt staat…
De dood van een jaar
poëzie
4.0 met 6 stemmen
2.270 Zal 'k u dan zoeken over 't land,
En lopen in de zonneschijn,
En zeggen: neen, dat kan niet zijn,
Dat dit jaar stierf in zonneglans
En zoele winden; -
En zal 'k dan toch u aan den kant
Van 't pad dat 'k loop, langs 't ruige duin,
Als slapende, op uw blaren bruin,
En 't bruin hoofd in een bruine krans,
Een dood jaar, vinden:…
Ik vloog
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
363 De lucht was koud en de hemel vol zonneglans
Ik droeg geen vleugels maar zat in een vliegend huis met plantjes groen overal voor de ramen van het vliegtuig.
Maar ik moest van de zacht fluisterende wind naar het land van Kali
Het land van zedenbederf.…