Ik vloog
Ik heb nooit gevlogen.
Maar toen wel.
Ik werd in mijn droom geplaatst helemaal alleen in een vliegend voorwerp.
De cockpit was leeg.
Ik zat er maar alleen naast het raam en ik kreeg van een zachtjes fluisterende wind de opdracht om naar het land van Kali te vliegen.
Daar ligt de eindtijdstad.
Het land waar de vulkaan stoom en zwavel uitspuugt.
En waar de mensen elkaar opeten
Het land van duizelingwekkende vuurputten
Ik vloog als een zalige in dit vliegtuig boven schaapjes en met vogeltjes braaf.
De lucht was koud en de hemel vol zonneglans
Ik droeg geen vleugels maar zat in een vliegend huis met plantjes groen overal voor de ramen van het vliegtuig.
Maar ik moest van de zacht fluisterende wind naar het land van Kali
Het land van zedenbederf.
Niemand was daar heilig en overal vielen brandende sterren daar over de stad
Maar hoog in de lucht zweefde ik achter een neus en propeller veilig over landen en over grote plassen water.
Ik ben in Gods Hand dus ik hoef niets te vrezen
Geen onweer en geen hagel in de lucht.
Als een zomerse bij die geniet van de heldere vrije open ruimtes achter het raam vloog ik.
De stad heette Kali
Daarin de verdorven mensen.Hier vloog geen tamme houtduif
noch kroop er een Lieveheersbeestje met een gelukzalige stip.
Hier wachtte niemand op mij.
Ik vloog over legobouwsteentjes.
Boven het schaap en de krokodillenkop
Een engel droeg mijn vliegtuig
Maar waar ging ik naartoe?
Naar de grote stad Kali
Daar waar de maatschappij een wespenkorf was.
Ik vreesde de grote stad.
De beruchtste stad onder de zon.
De grote eindtijdstad.
Maar nu zag ik in de diepte nog beestjes in de weer van marsepein en borstplaat.
Voor hoe lang nog?
Vloog achter mijn vliegtuigneus en mijn propeller.
Boven raketten en andere wapensystemen op de grond.
Ik zag ver beneden mijn moeder naar mij wuiven.
En ze sprak tegen mij :"Ga schrijven zo meteen over de stad Kali"
Kali naderde ik.
De stad telde duizend torens die allemaal een eigen kloktijd hadden.
Deze stad was een grote riool
Deze stad was zwart als steenkool
Ik vloog er naartoe zoals een vlinder fladdert naar een sneeuwklokje open in de jongste februariochtend
Ik zat alleen in een vliegmachine
Naast mij ramen waardoor ik neerzag op de grote huiveringwekkende stad Kali
Voor de vliegtuigramen stonden goed verzorgde kamerplanten.
Ik vloog voor de eerste keer in de lucht
Met bestemming de grote duistere stad van de eindtijd,Kali.
Het was een vliegtocht in mijn droom
In de droom en in de lucht hebben de voeten geen contact meer met de aarde.
De koepel van het surrealisme sluit zich.
Op bed wordt men met wielen onder de beddenpoten vervoerd naar mysterieuze ruimtes.
De ster viel.
Oh de grote ster van de droom viel.
Ik landde gelukkig maar niet in Kali
Waar monsters woonden.
home.nlGeplaatst in de categorie: reizen
eindtijdstad
238
Geef je reactie op deze inzending: