Alle inzendingen over actualiteit/natuurgeweld/sterkte/weerstand/

Wind trekt aan tot storm De eik trotseert die krachten En blijft wie hij was...…

De krant stelt zeker weer geen donder voor. Hebben ze die poema al gevangen? En is Armstrong weer met geel omhangen? Natuurlijk ook vertraging op het spoor. Het nieuws is niet zo moeilijk te voorspellen. Ik hoef daarvoor niet eens naar huis te bellen.…

Door water, wind en modderstromen Is onheil, dood en verdriet gekomen Duizenden mensen lieten het leven Door de kracht die de aarde deed beven Wij denken alles maar naar onze hand te kunnen zetten Maar de natuur heeft zo je ziet nog steeds zijn eigen wetten.…

Ze zit hier, zonder woorden, Maar wel met pijn Ze zit zonder te kunnen zeggen Wat ze zou willen zijn. Ze zit hier zonder woorden haar hart is leeg, verwoest Zonder ooit te kunnen zeggen Hoe dat het werkelijk moest. Ze zit hier zonder woorden Met tranen die zijn opgedroogd Zonder dat ze ooit gehuild zijn haar gevoel is nu VERMOORD…

Zie ook 'Parlementair getild', het snelsonnet van Theo Danes, over de werkelijkheid van de actualiteit (zoals het hoort) - en omgekeerd, over de actualiteit van de werkelijkheid. INQUISITIE In onze rechtsstaat zal 't recht zegevieren Conform de wapenspreuk Je maintiendrai... Doen alle ministeries hieraan mee?…

Voorstuwende kracht van de wind laat je dansen op de golven van het water je steven klieft de weerstand van het diep ranke masten als een houvast de zeilen bol op volle kracht de trots van hen die jou bevaren rechtsaan voortbewegend naar je doel vastbesloten zoekend naar een haven meer je aan in rust met kalm gemoed…

heen verdronken was voordat ik met Jan en iedereen uit feilbare glazen gedronken had, geklonken op alles wat mensen delen, weerklonk door uit vooroordeel, sprak om bij elke slok te preken, vocht aan dwingende lippen reeg, bleef de vraag of gemoed in lege kruiken te kweken was om in vers licht andere potten te breken, waarin de weerstand…

Hoe wreder het leven zich toont, hoe zinvoller ik het maken wil. Ongevraagd tot leven geroepen worden. Uitgenodigd worden om te wortelen, om lief te hebben en te aarden. Daarna ongevraagd te moeten sterven. Godverdomme, dood te moeten gaan! Dat feit wil ik niet aanvaarden. Hoe zinlozer het leven zich ook mag tonen. hoe zinvoller ik het…

dansende wolken wind raast over de duinen zee in beroering…

met weer een windvol blaast ze me onder onderzee, ondersteboven maar houd ik stand probeert ze mijn wil te buigen, stemming te roven zo wordt er altijd gestreden hand tegen hand om en om zo nemen de elementen ons samen en weerom…

De kranten staan hier alle dagen vol Met nieuws over cyclonen en orkanen Die zich een weg over de wereld banen - En steeds eist de natuur een zware tol. Maar in ons land krijgt men het al te kwaad Wanneer de buurman weer een windje laat.…

vallen de platen droog De zon lichtstippelt, het wordt snel helder Gaatjes van vogels in natte plekken Schapewolken boven en op de dijk De ganzen strekken hun slanke nekken Gras en water, aarde, basalt en slijk Verder en verder strekt het land zich uit Het grootse spektakel jaagt de blik voort Slechts wanneer men ogen en oren sluit Komt het natuurgeweld…

Geert Wilders uit zijn krachtige verwijten Hij overspoelt Albayrak met kritiek En hekelt Aboutaleb en publique Vanwege hun twee nationaliteiten Al klinkt nu zijn tsunami weer vilein Het zal wel storm in een glas water zijn…

Wat was het vroeger fijn in de natuur We crosten, sloopten bomen, groeven kuilen We pisten, vingen vlinders om te ruilen We bliezen kikkers op en stookten vuur Nu kun je daar alleen nog maar van dromen Er staan nog meer verbodsborden dan bomen…

spiegels, waarop het licht zich deelde, en sterren baden zich in weelde, te zien door de stelling van Fermat, en de directheid van het kind, die in dit voorbeeld speelde, verspreidt mijn ideaal en gedachten, ik leef met het heden op gespannen voet, de honger naar de rede, houdt mij nog zoet er is te veel wat ik niet vergeten kan, een weerstand…

wegzeilend bloeien jouw ogen in mijn gezicht van nieuwe lippen in de vroege lentekeer naar het beeld van mijn hart dat dichtbij omrankt jouw blik schemert violenblauw opent ogen op onze borsten op sterkte onder de azuren hemel waar harten geborgen zijn over ’t geheel vinden voeten vaste grond waar liefde bloeit om het leven te…

Hoe krijg je me in de stal kijk de deur is al open o je duwt aan m'n kont denkt bij jezelf nu zal die ezel wel gaan lopen ik heb een eigenwijze blik of wist je dat nog niet dan ben je net zo dom als ik zorg dat ik weerstand bied duw eens aan mijn ezelshoofd wel zachtjes aan beginnen ik hoop wel dat je me gelooft want ik loop zo naar…

Kan toch? Vuil kijken, het ongenoegen eens flink vies laten blijken. Allemaal fronzen! En laat dat gebrom ook eens wat luider gonzen! Dat zal ze leren, zij die zo asociaal ons leven regeren! [gedicht in drie 'hepkoe's': elke hepkoe heeft elf unieke woorden, rijmende eerste en laatste regel, 5-7-5 voor de verdeling van lettergrepen]…

evenwicht wellicht volledig misschien vergt tijd en kracht uit jezelf vooral put je die uit mensen ook van wie jij houdt die om jou geven voor de mens die jij bent in wetenschap dat eerst en vooral het jouw strijd is valt veel niet te bieden weet desondanks wordt aan jou gedacht met als hartenkreet oprecht en welgemeend sterkte…

wekenlang zag ik ze bouwen aan een nest van blad en tak onder boom en bladerdak jong geluk zag ik ontvouwen achter raam sta ik te koken ziet mijn oog bewegend klein nattig zwart in haar domein eierschalen zijn gebroken maar zie hoe snel natuur ontdekt een reiger nadert sluipt heel zacht op lange poten dichterbij en met zijn hals lang…

Er zit iets opwindends in een dreigende lucht; het blauw dat breekt in duizend tinten grijs, om zich nog donkerder in onheil te hullen, waar het waaien onstuimig stormt, en slagen striemt op blote huid. Alles opslokt met een gitzwart temperament. Oog in oog te staan met donderend geweld, en je overgeven aan dit bulderend…

Blijkbaar gaat alle geluk voorbij en resteren slechts herinneringen, wat ook leuk is, maar niet echt nabij, dus begint het gemis pijnlijk te dringen, voedingsbodem voor complete razernij.…

verwoestend water stroomt nu zacht en vredig weg onthult de modder…

Misschien is dit alles: de weerstand van het gewone, het licht dat op de vloer valt en blijft liggen tot we het opmerken.…

Verwachtingsvol schreef ik, nog kortgeleden: Moge het zo zijn, dat alle dagen in dit jaar te gaan als een feestdag u komt groeten... Nu: Dat u gezond mag blijven er is genoeg verwoest bij velen heb gezien, gevoeld, gehoord en ook besproken dat een vaccin toch spoedig wordt gevonden om ieder, onbevangen te ontmoeten een knuffel geven, die…

als wolken verschijnen voor een ondergaande zon je lijkt te verdrinken in een plas wat ooit als een druppel begon donkere wolken zich bijeen pakken zwarter dan je ooit vermoeden kon bedenk dan... dat de zon weer voor de wolken zal branden en de lucht wordt weer hemelsblauw de inmense regenplas zal verdampen en veranderen in morgendauw…

Maak je niet druk, maak je geen zorgen. Vandaag heb je verprutst maar er is nog een morgen. Het maakt niet uit, je heb nog een heel leven. Er is nog een toekomst te gaan om je voor 100 procent te geven.…

Door de obstinate Amerikanen Wier dollarhonger niet valt te stillen En iets met de Russen hebben te schillen In weerwil van de Europeanen Worden we opgeschrikt uit onze sleur En door het drogbeeld van een dictator Hetzij nu zonder obligate snor Staat er een wereldoorlog voor de deur Dat is warempel niet zo mooi en Gaan ze de toekomst…

een dame van tachtig tooit zich elke dag prachtig, zij zoekt man met een bril, waarbij ze kan doen wat ze wil. haar grillen zijn oppermachtig…

Grijs aangrauwend ontwaakt de dag die druipend opstaat uit de nacht het huis ademt nog de kilte van het duister en de stilte die ik dromend voorbij gaan zag met hun ziel verlammende kracht die mij ‘n ogenblik verziltte en mijn levenslust verviltte grijs en grauw verloopt het etmaal druilerig zonder zonnestraal huizen huilen langs…