Alle inzendingen over afgeladen vol

Kasten afgeladen vol Met plukken haar En souvenirs Van verloren gewaande vrouwen Gezien met lede ogen, Lege ogen. Hadden zij de dans ontsprongen Dan was er nooit echt gedanst. Dan was liefde onbegonnen. Dan was alles, Alles eindiger dan kuilen in een wegdek. Snelheid onbekend.…

hij had hen immers al per brief aangeklaagd ‘t Testament stond afgeladen vol verwijten de laatste woorden deden ze allen schrikken Allen zou hij een klein gedeelte toe smijten In de grote hoop dat zij erin zouden stikken 12-3-2018 Ton Rijkers…

vervolgens rijgen in traditie zich de rijen bij de echte bakkers in stad en ommelanden waar de tompoezen geel en oranje gekleurd om genuttigd of gulzig verorberd te worden de toonbanken over en de winkels uitvliegen na de vrijmarkt met digitale kleedjeskramen stromen in oplevende gezelligheid de mensen de straten pleinen en parken afgeladen…

Als er straks een schip vaart met veel jong grut Afgeladen met zeer strakke gespierde jongenslijven De grachten vol met wilde mannen, met een stijve Denk ik als hetero waarschijnlijk toch alleen aan kut Maar door Cohen, onze hoeder van de goede zeden gaat de leeftijd eerder naar boven dan naar beneden…

Mijn hoofd te vol en dan te leeg; het tochtig schiphol maakt me gek. Koffers afgeladen, handbagage en was je tas te zwaar, hij mocht toch mee. Ik werd te licht bevonden.…

een dagje strand heel vroeg al afgeladen met cliche's, het zand, de hand een branding vol met broekjes nooit wordt vermeld het ploeteren, het irritant gescheld, de deo's zwetend in het lange wachten het schreeuwen en de voetbal die de thermoskannen raakt de koele pils die dorst alleen maar groter maakt de hete auto met de bon achter…

Met sinaasappel, honing, chocolade En kokos, walnoot, cranberry, rozijn Zelfs extracreamy, crunchy, superfijn Mijn God. wat zijn de schappen afgeladen! Waar ik naar zoek, staat er nét niet, helaas Er is geeneens gewone pindakaas!…

ogen op het plafond gericht handen bijeen op je rug een boze meid vertelt jij en je komokoffers gaan naar moeder terug het is een koddig gezicht ma's afgeladen fiat panda een rondje rond de kerk…

ademhalen vuurspuwers van teken en taal heilige eik heeft gelijk samen deze strijd de ruimte voor tijd nog tijd genoeg snuiters als ruiters blijf koel en kalm het hart klopt nooit meer bang het symbolische tegengif help mee aan het grote geheel heelal gil dans spring de mens is onsterfelijk Marci luni insula sum kom Phoebe weer vol…

Niet omdat het herfst is de ochtend zwelgt van mist maar om alle dagen er ligt een hof vol zon te baden de deur wijd open we drinken straks bij wat wil mijn vrouw graag weten dan weet je het zelf bijlange niet…

Of je nou fan of niet was, hij was eigen En juist door al zijn feilen zo gewoon Dus dat massaal bezochte eerbetoon Was heus zo passend als ie maar kon krijgen Bij leven zo ontzettend Een van Ons Trok hij posthuum zelfs volle stadions…

Een zoemende mug met een pistool of glimmend vlindermes, dat is het gevolg van afgeladen boswachters aan de fles.…

kom naderbij,en suggereer dat je me opmerkt zeg dat je vingers me bevatten kunnen je door mijn aanwezigheid de taal bemint die wij eens spraken zonder woorden afgeladen in veinzen en in een heldere expressie o laat ze vrij, de vlinders van je ademhaling want intens smacht ik naar alles wat jij bent dat ik het spoor bijster raakte in mijzelf…

Wat heerlijk, de recessie is voorbij Veel eerder dan ik ooit had durven hopen Weer afgeladen door de koopgoot lopen U bent toch zeker ook van de partij ?…

'Als ik Hem maar kenne Hem de mijne weet' nou dat moet nog komen want als ik hen maar kenne zij kwamen met duizend en 1 voor Hem de geborene in de Kerstnacht de Westerkerk was helemaal vol kou en gure wind waren getrotseerd 'Duizend, duizend maal oh Heer zij u daarvoor dank en eer!'…

Lopend in de vrije natuur kijkend om me heen ruikend aan de struiken voel ik me niet alleen Mijn rugzak heb ik bij me onnodige ballast zit erin jaren en jaren opgespaard vanaf een heel pril begin Ik heb besloten voor mijzelf de rugzak in het bos te legen dat is best een hele stap je komt jezelf dan wel tegen Maar het is mooi geweest…

de maan is weer weggegaan nu jij de stilte leeg naast het janken van de hond legt ik draag het gehuil uit armoede omdat mijn handen en ogen moe zijn en ik geen andere slaap kan vinden voor deze besmette dood doortrokken in de grond zinkt het braaksel naar zilte nachten zelfs de hond ligt aan mijn voeten overdag…

Al tijden ben ik inspiratieloos. Geen woord, dat iets te zeggen heeft; geen zin, die wat verhaalt. Losse flodders en loze kreten; niets van betekenis vult hier en daar ’t papier. Mijn geest dwaalt steeds naar elders, ergens te ver van mij en deze wereld.…

De ochtend gloorde boven het land in een oplichtende mist Zij stond stil in een graanveld vol met klaprozen Een vrolijke bries plakte damasten jurk tegen fragiele lichaam Haar zeeblauwe irissen schitterden in het licht van dageraad…

Vol van passie Begeleid door de vlammen Onderweg naar haar bron…

Kan hozend plenzen Kan gieten zonder grenzen Het meer raakt nooit vol…

't gewapend glas verdwijnt 't marmer, hard en ongenaakbaar verliest langzaamaan elke herinnering de muren bewegen onder het nieuwe gewicht van hedendaags licht en wat de tijd niet dragen kon wordt in aanwezigheid van de zon nagejaagd door de wind verhalen raken bekneld tussen puin en achterwege gebleven gesprekken 't huis maakt zich klaar…

ik adem mijn eigenwaarde in een bos waar ik de bomen met de holen van de virus voglen in de corona nevel niet kan zien en zuig mijn longen vol met 't licht de adem van zuiverheid vol van poëzie dat mij uitdrijft naar degene zonder uitzicht op genezing waar ik de kleuren van leven en hoop voor schilder om je te troosten nabij te zijn in je…

jouw lippen beroeren mijn mond zo zacht zo intens compleet afgerond zinderingen komen door lichaam en geest ik verdwijn van de wereld ik ben er geweest! Metske,2016…

Schrompelend geel en stervend bruin zingt ritselend in de wind stijgend, dalend, krijgertje spelend achterstevoren van klinkers naar zand, opnieuw blaast een windvlaag in fluittoon door steegjes het dorre bruin krijgt een nieuwe kans, rollebolt, knispert speelt haasje-over met diep donkerpaars in vliegende vaart, duikelend, springend…

de ontevreden welvaartskneus heeft angst - humeur van likmevestje zijn métier - z’n tweet-vervuiling braakt een heilloos ‘nee’ hij líjdt en leidt; zijn kwelzucht duurt het langst gedachten kloppen in zijn brein: parbleu, kom op, breek áf die ongein, nomdedieu!…

Riante woningen van VVD’ers, met stalen hekken rond het struikgewas, het eindeloze Westlandtuindersglas, het megastallenrijk van BBB’ers …. Daar stelt men zich niet open uiteraard voor vluchtelingen zonder huis en haard.…

Men spreekt over rugzak, al dan vol of niet, een lege betekent dat die persoon dan de wereld op zijn zonnigst ziet, maar o wee, een volle rugzak torsen, dan zit een mens wel ergens mee! Een volle rugzak dragen en proberen te blijven lachen, is eigenlijk meer, dan een mens mag verwachten!…

Als zondagavond treurnis samenbalt, Staar ik droefgeestig uit de natte ramen, En krijg bezoek van rijen dode namen, Wee, waar niet tegenop te drinken valt. ’t Is duidelijk: dit huidige seizoen Heet herfst; daar moet ik het dan maar mee doen.…

Schat als jij mij zag zoals ik jou zag Straalde je lach vol van liefde... elke seconde van de dag Maar lieverd......ach ik weet dat je me mag Maar als het aan mij lag zag je mij het liefste zoals ik jou zag...…