Alle inzendingen over afgeslagen

Ergens ben ik afgeslagen, En daarna omgekeerd. Heb toen een bocht genomen, En nu de weg verleerd. Ergens ben ik afgeslagen, Weet nu niet precies meer waar. Zou het herkennen als ik het zien zou, Maar hoe kom ik daar? Ergens ben ik afgeslagen, Wist toen wel waar ik zat. Ergens, niet ver van hier, Ligt mijn oorspronkelijke pad.…

ik heb van mij afgeslagen ik kijk vooruit maar dan regent het onverwacht en sijpelt de stad op mij neer…

Er is een cyberaanval afgeslagen Ik was me op een haartje na gehackt De bank heeft mijn account meteen gecheckt Door inlog en mijn pincode te vragen Die gaan zij nu een uurtje bestuderen Daarna mag ik mijn saldo controleren.…

Dat ding dat men mij prematuur vast gaf Heb ik beleefd doch dringend afgeslagen. Ik zou de herrie als een man verdragen, Om dan een oordop in te doen is laf. Dan maar een aanslag op mijn beide oren, Ik ga naar een concert om iets te horen.…

Met virtuele delen uit een spel Ben jij algauw een doelwit dezer dagen: Je wordt om iets ontastbaars afgeslagen En voelt daarmee op aarde plots de hel Dat zoiets nou om zoniets zo moet gaan Is dus de onzin van het onbestaan…

Dat Krajicek de baan is afgeslagen En Nederland nipt van Wit-Rusland won Is voor alle Oranjefans een bron Van ergernis en zorg en onbehagen. Maar godzijdank - en dat scheelt echt enorm - Blijkt Balkenende plotseling in vorm.…

Onder een spaarzaam licht om te flirten met de regen de hoofdweg afgeslagen waarschijnlijk van de maan die aanstond boven het water, zag ik de vogels op de golven door emoties reeds bedolven nam ik aanstoot tot de toekomst in twijfel steeds verzonken in de nacht, en licht beschonken.…

Dat vriendelijke aanbod heb ik toen Vanaf mijn stalen ros maar afgeslagen: "Mijn blaas is al de hele nacht getest, Twee kratjes bier verwerkt mijn blaas nog best."…

ik zag het loven en bieden maar de prijs bleef ongelijk hun ogen dollarden jouw tekens uiteindelijk was daar het bod dat eerst werd afgeslagen jouw tweede deal kon wel behagen zij zijn kopers voor niet duur alleen het afscheid nemen geeft emoties want daar rijdt je vrijheid van het eerste uur…

Blaadje, door de noordse vlagen Van de stengel afgeslagen, Werwaards gaat gij? " 'k Weet het niet! Wind en Zefier doen mij dwalen Naar een onbekend verschiet, Van de bergen naar de dalen, Van de vlakte naar het riet: Nu eens in de zonnestralen, Dan eens waar de regen giet.…

Sleutel Innerlijk gevoel achter tralies Verlangen in mijn lichaam Liefde opgesloten in mijn hart Voor jaren die voorbij zijn gegaan De handreiking is afgeslagen Het verlangen blijft onbewogen De zorg kan niet weg De troost staat op barsten Er is niemand die het ontvangen kan Er is niemand die het krijgen mag Mijn hart zit op slot…

over de opgaande lijn in het leven hebben wij alles al eens geschreven de groei studie en maatschappelijke bloei de baan voor een gesetteld bestaan tot wij elkaar in de ogen kijken en onzekerheid onderdeel wordt in bij elkaar kunnen blijven jij bent afgeslagen in onwetendheid kan de verantwoording zelf niet meer dragen door…

trilling in haar stem Haar hoofd verslagen gebogen Het leven heeft zijn nut verloren Nooit meer in haar leven Zal zij iemand bekoren De liefde in haar is eeuwig verdreven Een stenen muur om haar gebroken hart Door geen mens te doorbreken Geen wezen op deze aarde Zal haar hart nog doen weken Een poging tot bezinning Wordt nog voor aanvang afgeslagen…

charmant verschijnen en met kokette stap verdwijnen ik draaide keek en liep haar achterna de wind droeg modisch haar jas in lichtjes vlagen een korte rok en vleugjes lange benen de tenen rood gelakt bloot in hooggehakt het haar speels opgebonden in het heersend blond een zachte dromerige mond ze liep als een godin toch ben ik afgeslagen…

We worden elkaar tot draak, een rode boei die is afgeslagen. We weten niets, we zijn. Wij blijven nu bijeen.…

als ik soms was zocht ik de randen van het pad met witte vlokken op mijn jas die zoveel winters had verslagen maar gekregen van mijn vader die hem niet meer nodig had kroop ik nu dicht tegen hem aan me schuilend voor de witte vlagen En zo liep ik wat vooruit terwijl ik in mezelf bad dat het met jou nu beter ging sinds jij een pas had afgeslagen…

Ik ontmoette vandaag de dood In een zeer sombere omgeving Met z’n grafstem sprak hij tot mij En noodde mij mee te gaan Maar ik heb zijn aanbod afgeslagen Zijn ogen staan mij niet aan Vandaag heb ik daarna ’t leven ontmoet Tussen bloemen en bomen in zonneschijn Haar stem klonk als zang van harpsnaren Kom dans, sprak zij, de weg is nog lang…

wij, verslingerd als kamperfoelie met de zachtheid van mos - ik laat je niet meer los nooit het gevoel van muurbloem maar dansend als een blad in de wind - op jouw melodie die mij bindt gevoel gelijk bloemen der lente en blank als een lelie op water - voor jou, toen, nu en later liefde, indien hiertegen een kruid door mij stellig afgeslagen…

Een aanbod voor een boek over zijn leven Kwam, niet onlogisch, nog een beetje vroeg, Met veruit nog het meeste voor de boeg, Maar desgewenst wil hij wel antwoord geven Dus u kunt eindelijk een poging wagen Om hem het hemd eens van het lijf te vragen…

zachte zand reikten aanloopjes net te kort springend over kreekjes voor de sport of doen oudere knullen dat niet meer het houdt tenslotte op ooit een keer Onder de spetters wel lekker nat stond na Kijkduin een zeearend stil voor de knip klaar in de branding niet storen dat wordt opzienbarend secuur op die afstand makkelijk zat Correct afgeslagen…

een zaal en banken, de kist vooraan vol bloem, een foto op het scherm van schoonzus gesluierd beeldschoon, veranderend, de laatste jaren dement De jongste zoon die deed het woord Zijn vrouw 's arm warm om mijn broer gelegd met nagels rood Een dank was er, een koffie, thee en brood, een praten met elkaar En dan weer terug, de liften afgeslagen…