Alle inzendingen over afsteken

In een verhaal gekomen fantaseerde ik mij een druk figuur zich door gedrukt zinspeelde op het afsteken van de loef; zo speelde ik volgens in op het vruchtgebruik en met vuur, toen men mij overviel het betaald zetten van de drukproef.…

Ondergronds beraad waarin overlegd wordt wanneer de tijd rijp is houdt men elkaar bovengronds oogluikend in de gaten, opdat zij hem niet de loef zullen afsteken…

Zwanen zijn het zwemmen in de Seine Witte zwanen die de rivier ook de dode armen Van de stroom sieren afsteken tegen de spiegel een grijs getinte spiegel De zwarte zwanen zijn opgevlogen elders neergestreken Buiten mijn gezichtsveld de mijne.....…

De eerste handen zijn er al weer af De eerste ogen weer voorgoed gesloten Mortieren worden op ons afgeschoten En janken doen we altijd achteraf We hebben tot december is verjaard De oorlog aan ons eigen volk verklaard.…

Hoe wit is uw gewaad afstekend tegen 't donker van uw handen, integer uw gelaat uw houding ingetogen alleen al uw aanwezigheid geeft zoveel rust en stilte, de schilder die u portretteerde wist van 't kleurrijk wit een stralend licht in plooien te creëren toch is 't uw houding die mij nog het meeste raakt.…

de nacht sluipt voorzichtig naderbij de zon geeft haar nu de ruimte het licht wordt diffuus en dun de bomen worden zwarte dreigende personen ze lijken mij aarzelend te willen grijpen en spreiden hun takken en het besef groeit dat ik moet zien weg te komen de nacht behoort hun…

donkerrood is de dag waar het zand scherper is dan glas waar kale stammen fel afsteken aan de horizon verzonken in het eeuwige licht gedwongen te buigen voor de nacht nog kaler dan dorre aarde is de wens om een teken van leven slechts schaduwen halen het water waar dromen sterven voor ze de ochtend zien…

Haar kleurenpracht doet me nog steeds bekoren van een boom in m'n straat die bijna haar blad heeft verloren haar takken hemelwaarts gericht die afsteken tegen de blauwe lucht wacht ze op de winter die komen gaat dan komt ze even tot rust maar in haar wortels borrelt nieuw leven en als de lente komt zal ze haar schoonheid in sprankelend groen…

Als ik je in het groen zie staan verheven naar de zon hoor ik mijn pubermijmering bij ’t plukken van de blaadjes is hij verliefd op mij is hij het niet ik zie het kindernageltje een knoopsgat in het steeltje het afsteken van wit en geel in het door zon verlichte haar en ruik de geur van toen en nu nu zie ik Madelief die stralend…

Hoog boven de stadse vijf mei-braderie boven de schreeuwende scheermes-meeuwen glijden twee buizerds traag in cirkels donkerbruin afstekend tegen het blauw de dag is vrijdag, het uur half drie spiralen draaiend, hoger en hoger tot ik twee stippen nog zie waar ik kijk hun universum vermoed en hun vrijheid…

Ze zijn weer te aanschouwen de narcissen haar knoppen opengevouwen door het zonnelicht showt ze haar schoonheid in gras en veld met gele linten waar je hart van smelt de lelieblanke magnolia met parelmoeren gloed een verademing voor het gemoed en ook de forsythia die met felgele ranken als vurige fakkels afsteken tegen het ontluikende…

Wij eten veel te veel en veel te vet, Vandaar mijn eis: “Verbied de oliebol!” En in mijn strijd tegen de alcohol Ben ik voor een antichampagnewet. En ook vrees ik voor schade aan mijn oren, Dus wil ik geen twaalf klokslagen meer horen.…

Als ik naar de bomen kijk met hun groene bladerentooi besef ik wat zijn ze toch mooi de toppen hemelwaarts gericht afstekend tegen de blauwe lucht blijft het een schitterend gezicht met hun gratie en schoonheid de takken wijd gespreid bomen altijd in beweging dansend op de onzichtbare wind en als je wilt schuilen je de rust eronder vindt…

als ik alles om me heen hier wis zoals dat kan met zo'n foto app tegenwoordig zie ik mij zitten heel hoog in de lucht hoger dan des vogelen vlucht een aangeklede animalie afstekend tegen het sprankelend zwart van de statige sterrenhemel met m'n bril ik hoor hier niet is het enige wat ik kan denken, ik vlieg niet op eigen kracht…

In aangename sereenheid ontwaakt een nieuwe dag met zonnestralen warmer dan warm wind zachter dan zacht de bomen weer een tint groener dan gisteren afstekend tegen een hemel die blauwer is dan blauw waarin wolkjes zweven witter dan wit vogels mooier zingen dan mooi eendjes donziger zijn dan dons lammetjes liever dan lief het gras groener…

naastenliefde ze knikte instemmend,hij keek naar haar want echt iedere zondag zat zij daar schouder aan schouder , haar naaste aan de ene kant snoepte pepermunt de ander aan haar andere kant kende zij als haar naaste die daar ook altijd zat ze had nog nooit iets onbaatzuchtigs gedaan voor de een of ander, maar haar dominee kon prachtige preken afsteken…

wat er gaat komen weten we wel we gaan een keer dood terwijl we vierend op het plein staan of vuurpijlen afsteken in een vergeten Achterhoek weten we dat we zelf al vergeten zijn en eigenlijk zelf ook een vuurpijl en dan maar hopen op 'oh' en 'ah' mischien is er ook wel echt iemand die iets roept over ons meest natuurlijke…

Ik kan wel knielen en mijn schedel breken, kluizenaar worden of wellicht cipier, het kruis vereren, met gevangnen spreken, in regen lopen om een nachtkwartier, of, als Van Gogh, voor de berooiden preken, mijn hemd verscheuren, arm zijn als een mier, en met een scheermes mij het oor afsteken, krankzinnig sterven; maar het helpt geen zier.…

Het is onhoudbaar de schijn te vertalen in een spiegelbeeld Op beide afstanden iets wijder dan schouderbreedte net boven schofthoogte trek ik een lijn Rechts van mij het bos een decoratief monoliet afstekend tegen het glazuur, mijn plafond daaronder was ik het groen in gedachten met hier en daar een weider van koeien voor de authenticiteit…

Geen maaksel was 't van sterfelijke hand: Wetenschap zelf, metalen integraal, Met vlammenkrans en gil van zegepraal, Stormde de trein door avondheideland: Eerst verre wolk van vuur en rook en zand, Afstekend tegen westelijk opaal - Voorbijgedonderd is de orkaan van staal, En steekt in 't oost de horizon in brand.…

Langzaamaan zie je meer tak, donker afstekend tegen de lucht De geur die de herfst ons brengt is er eentje van: geluk! Immers, de winter komt eraan, maar voor ‘t zover is moeten alle blaadjes vallen gaan, en da’s om de drommel niet mis!…

Het kroost naar school brengen Is tot een martelgang geworden Als je niet steeds eerder van huis gaat Komen de kinderen chronisch te laat Door de pendelende matatu's De wegpiratende rücksichtslose boda's De snoeverige bazen uit de buitensteden Met hun geblindeerde ruiten Die je hinderlijk de loef afsteken En situatief denkend Moet je…

" Hoor ik breinloos broddelend onder de golfplaten Grootvader zich als een hangende naald herhalen En knippen we kortstondig kiekjes Waarop vier generaties in een mum bevriezen Voordat we met de Range Rover weer afsteken In het goudglorend avontuur…

zie de bergtop tegen de lucht afsteken daar wil ik zijn in de stilte bij de blauwe lucht steeds verder steeds hoger van het geraas weg van oorlog het steile pad omhoog tussen scherpe rotsen door naar de vrede in de witte sneeuw waar het woeden ver beneden krioelend als woedende mieren achterbleef.…

Met volle strippenkaarten pleegden wij Voortdurend stempelautomatenfraude Zo´n puberale streek wordt thans gehouden Voor criminaliteit en muiterij Dus heb ik, achteraf en vanaf heden Een indrukwekkend crimineel verleden…

Minister Asscher werpt zich op de stress De lompe honden en de bullenbakken Wil klachten over werkdruk aan gaan pakken Gezond zijn tussen negen en half zes Een burnout is niet zomaar weggewerkt De vuurwerkverkoop is alvast beperkt…

vegetarisch maal is compleet, hoort ge het ruisen van de zee, ziet het spelen van de duinpannen ze bewegen echt zunne en dan efkes verder staat de ijzeren haas boven op het duin daarachter Knokke en rechts ziet ge Cadzand zoveel beelden, zoveel schoons en rust een hele grote groep plevieren kantelt in het zonneke, wolken van vleugels die afsteken…

had wel zijn grote schuld bekend en op tv ook geduid te hebben gezondigd en beloofd onbevlekt door te mogen gaan Sodomiet Krediet geheel niet, totaal niet geen greintje spijt van zijn zijn, zijn toepassing zijn, het tegennatuurlijke, geheel ontkennend in een hagelwitte pij werd Jan Jacob opgevoerd daarop zouden de bloedspetten mooi op afsteken…