‘Comment arr-(êter)’

In de kantlijnen van dit ondoordringbare
dichten,
(regensluiers zijn een zegen voor hen die poëzie willen plegen)
opent doorzichtig chagrijn
de dagkoersen plichtmatig
in fletse toonladders;

veroordeeld tot dat afbladderend bewustzijn,
het schrijnend tekort
op deze vuilstort,
waar de mestvaalt van Opa Boer
(die hij nooit had)
een golfresort bleek
bij deed afsteken, (om uit de put te komen)
is dit zijn teken
van leven, in de mogelijk beperkte tijd
(die niet gegeven is,
maar opgelegd)

Wat vast staat,
is dat het twee mensen er zeer aan gelegen lag
deze kwast los te laten
op het vervuilde schildersdoek,
wat de wereld alras
in zijn ogen was.

Dus mocht uw zielenpijn
zich verder willen ontwikkelen
door te klagen,
zonder diepere lagen
te willen zien,
zoals ik
of iemand anders
al eerder zei:
‘als u pijn wilt lijden,
de deur staat open’,

altijd.

poëzie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 2 stemmen 33