Alle inzendingen over angstige nachten

ik zie jouw tranen iedere nieuwe dag zal ik ze ruilen voor een stralende lach ik voel jouw twijfels het kan je benauwen mag ik ze ruilen voor 'n grenzeloos vertrouwen ik bespeur angstige nachten opgesloten in een cocon il wil ze ruilen voor een dag vol zon…

Angstige nachten, angstige dagen Angstige gedachten, angstige vragen Bang om het te hebben bang om het te zijn Nestelt het beest zich in lagen ligt het embryo in een ei In mijn buik ligt te slapen verhard de kalklaag heen om mij Opgerold en heel diep slapend haast vertederend en lief Zal ik het moeten dragen pijnlijk wreed voelen knagen…

nachten naar Liefde vrij van elke dood en pijn…

De vader de zoon en de heilige geest als zij eens wisten hoe in hun naam wordt gepeesd Zonder schaamte of wroeging wordt eeuwig leven beloofd terwijl kleutertjes met hun rokje of broek op hun knieën van hun jeugddromen worden beroofd Rouwe kinderknietjes van de scherpe kerkbank vol angstige nachten met duivels en demonengejank die je mee…

nacht Onze blijde verwachting over de toekomst Lieten we gaandeweg los Wij zelfs, met alles wat we wisten en ondergingen moesten uiteindelijk vertrouwen op de ondoorgrondelijke wegen van de kosmos…

In het nachtelijk duister komen zij ongevraagd ijle bezoekers uit koud en schimmig duister opdoemend zich beeldend in onzen gedachten zij die bij ons willen zijn met klagend gefluister nachtelijk aanvaarden van hen die wij zijn comprimeren zij kil met wazig aanschijn zoekt de eenzame ziel in rusteloos dwalen opkomend verschijnt zij angstig…

Ik wacht, zo lang Geduldig, zonder angst Ik wacht, weet niet waarop Ongeduldig en bang Ik wacht, Op liefde of geluk? Op verdriet of haat? Maar ben het zoeken vergeten…

Voel me jong en tegelijkertijd heel erg oud, Bang voor wat er nog gaat komen, En angstig hoe anderen over mij zullen denken. Mede daardoor word mijn ziel ijskoud, Waarom moet mij dit alles overkomen, Wordt het niet eens tijd om aandacht aan mijzelf te schenken?…

Angstig kijk jij om je heen en van hier kan ik zien het is oprecht maar onterecht. Het voelt zo goed ongekend nog niet gewend onbekend zo fijn en lekker is het geen droom? Soms doet een lach al pijn gevoel zo klein en is het even niet meer zo fijn Angstig kijk ik om mij heen...…

Altijd waakzaam Altijd gespitst Bang voor wat komen gaat Voor diegene die opeens voor me staat Is de kust veilig Kan ik mijn stulpje verlaten Of komt er iets mij plots belagen Gelukkig is daar de redding Een pil Maar is dit nu iets wat ik voor altijd wil?…

Vele soorten angst zijn er, teveel om op te noemen, de angst voor Zwarte Piet, de angst voor spinnen, de angst voor halloween en bij het klimmen der jaren, komt daar de angst van verlies bij. De angst voor de onvoorspelbare dood! Die angst is misschien hoe onredelijk ook, bij veel mensen wel het grootst! En toch, doe je er…

O vrouw, die ik beminde zonder zoet gevlei, die 'k minde om de nacht, en bij het dagen met handen die aanbaden heb geslagen, 'k ben ver van U en daarom medelij! En gij zijt zonder mij en door de straten doolt gij alleen, die nu de honger weet, en zo Uw ogen en Uw hart vergaten, zult gij mij kennen in uw duldloos leed.…

Steeds minder herkenbaar kwijnt het leven nog voort de zin reeds lang vergaan er is de wens niet meer te blijven toch houdt iets haar nog vast is er nog een drempel voor de allerlaatste stap ach moedertje ga maar naar je eeuwige dromen laat de laatste draad nu maar langzaam los…

Wakker worden, terwijl iedereen slaapt denken aan een bed van vermiljoen, zijkanten van bloedrood kleurende sinaasappels, plafond van zwarte schapen, geen wonder, da'k niet kan slapen!…

Als de dagen grijs als lijsteen of nat en zwart als de nacht de wind bomen geselt hun takken nederigheid leert vult zij zichzelf met vurige oranjerode warmgedachten die grasgroene blijbloemen toveren in haar honinggele haar…

Majestueus doordringen in de nacht twee priemende ogen onverwacht, naar al wat tijdens de nachtelijke uren met huid en ziel zijn weg moet sturen langs de koningin van de nacht; het angstig sluit- stuk van een nacht, die ongevraagd wacht.…

gloedvol- vurig warme nachten dagen van vervuld geluk beukt de woeste wilde zee op dijken van het bange wachten angstig wilde hoopgedachten turbulentie in mijn lijf golven die mij overspoelen die mij eens in doodsnood brachten verwarren nu mijn angstig hart ijzig koude noordewinden kruipen door mijn botten heen waardoor de eb de vloed…

De nacht was over Doch ontwaken wilde ik niet…

Wanneer we ons aardse paradijs verlaten. Wanneer we overlijden. Wanneer bedoeling weer toevallig wordt. Wanneer energie weer loslaat van de stof. Hebben we de liefde wel liefgehad, bemind, voor al wat leeft en niet toevallig was? Hebben we wel bedankt gezegd, herdacht, hetgeen de liefde ons heeft geschonken? Hebben we het voorrecht wel beseft…

Niet elke nacht is zo donker het zijn van die angstige vlagen, die mij opslokken en doen verlangen naar nieuwe zonnige dagen.…

In het ziekenhuis heerst de nacht. Innerlijke rust heeft me toegedekt, onder een zachte warme vacht. Ik zou erg angstig moeten zijn. Mijn rechteroog is blind geworden, maar de nachtzuster zorgt voor mij. De Grote Onbekende houdt de wacht. Hier, waar zoveel zieken slapen, of angstig woelen in hun witte bed.…

In de walmende smidse klinkt verward gehinnik, als seringen krult adem uit angstige holtes. Brandgeur zet de nacht in een haastige gloed, de paarden vertrappen rozenstruiken op hun vlucht.…

Als een vlinder niet meer durft te vliegen Bang is voor de mensen en het liegen Maar naar de zon en de liefde verlangt Even bij iemand veilig te zijn in de hand En hulp bij het vliegen nodig heeft Maar er niemand is die de vlinder dit geeft Blijft het met alle kleuren een pracht Alleen zo angstig voor dag en nacht…

Moedig angstig. Angstig moedig. Niet langer hoeven vluchten. Niets meer verdringen. Wie moedig lijkt is angstig, in meer of mindere mate. Wie angst in de ogen durft kijken, is moediger dan leeuwen zijn. Is wijzer dan een uil…

er bewoog iets zwarts donkerde venijn uit angstig makend klein niet offensief als een dief in de nacht die onverwacht verschijnt met flitsende nagels krassend sporen trok in de angstige vloer zonder een eenduidiger doel dan te intimideren door onbekendheid met scheurend jankende muziek die zijn bestaan niet ontleende aan wat…

Droomloos slapen Verloren in een bodemloze zandloper Slapende dromen Vergeten in een allesoverheersende doodskreet Bang worden van de angst Vertwijfeld verdragen Angstig om een eeuwige nacht Donker dralen Versmelten met een veilige plek Onbegrijpelijk lijden…

de tijd baart de dood in een schemering van eenzame letters en staart als een vrucht langs me heen weliswaar met gesloten ogen ik ken geen limiet wanneer de warmte me droogt van het zweet dat de nacht in me braakte en ik angstig me toiletteer in de uithoek van de kleinste kamer het kompas kent geen noorden meer…

Twee kleine meisjes, grote vriendinnen, brengen hun hoofden beschermend bij elkaar. De wereld vol vragend duister drukt zwaar, wil de beide prille zielen verwinnen. Van alle kanten loeren boze zinnen. Angstwekkend woud, wild als warrig hoofdhaar, toont vreemde monsters, naderend gevaar... Maar _ een zachtzinnig schijnsel dringt binnen! De…

Angstige momenten met iets van pleinvrees overheersen de gevaren van de straat. Een gevoel van angst kan je beklemmen als je in afwachting van die belang- rijke operatie twijfelt over of het er straks met jou wellicht iets beter voorstaat. De claustrofobische momenten wanneer de angst paniek zaait in een hart.…

Blindelings ga ik door de laan der nevelen Voetstaps tastend naar het pad der wijzen Ontwaar bomen als mistige schimmen rijzen Die bedreigend boven mijn hoofd prevelen Laat mij slechts leiden door mijn intuïtie Geen vermoeden waar ik ooit stranden zal Bereik ik de top of kom ik eerder ten val In wanhoop beraad ik mij op mijn positie Waar…