Alle inzendingen over avondrood

de zon kust de avond... de avond bloost…

Brandend avondrood onvoorstelbaar mooi gezicht siert de horizon.…

je lippen sjansen je ogen smeken je borsten dansen trillend vol vuur hoeveel? mij te duur!…

bomen snoeien kil de lucht in stukjes avondrood vol ontwaakt de maan…

moeizaam sparen gelegenheden genoeg maar emoties laten zich nu niet meer bedaren de liefste dingen zijn ons afgenomen door op afstand te coronen alles wat van waarde is wordt nu door het negeren opzettelijk gemist ik heb je handen genomen samen hebben wij ze gewassen in de zee van onze dromen heb je heel even geknuffeld in het avondrood…

Als het avondrood de hemel kleurt zo wonderlijk, zo mooi en puur lijkt alles zich te koesteren in haar gloed in dit moois der natuur. In vroegere tijden, bij het zien van dit wonder ging men over tot het avondgebed overdacht men de dag, want men wist het kan niet lang meer duren, de zon gaat weldra onder.…

Avondrood zo warm zo zwoel Het mooie strand verlaten en puur Mijn voeten spelen met het zand Terwijl ik naar de horizon tuur Alleen het zachte ruisen van de zee De wind plaagt mijn krullende haren Tranen lopen over mijn wangen weg Herinneringen zullen eens verjaren….…

'k hoor je zingen in het avondrood ' k zie je sluikse haren op je schouders bloot 'k denk eraan hoe je stem mij roert 'k zie mij al door je blik gevloerd 'k vind je een en al een stukje hemel 'k mag je toch zo lekker aards 'k hang een beetje aan je lippen kon ik aan je keel maar even nippen…

Met gesloten ogen volg ik haar boodschap en voel ik het avondrood als de deken die we gaan delen met warme sterren en een glimlachende maan die ons alles gunt wat we naar onze dromen willen meenemen. Waar we weer niets meer zullen denken en veranderen in de silhouetten die elke droom een dansende liefde geven.…

Want wie een ander ooit begraaft, staat oog in oog met eigen dood; in rouwkleding snel opgedraafd, verschijnt het laatste avondrood. Terwijl ik naar beneden tuur naar het hout dat dieper daalt, voorvoel ik al mijn laatste uur dat hier eens wordt herhaald.…

Tussen avondrood en ochtenddouw, komen mij steeds dromen, gauw, soms zijn het mooie dromen, die naar ik hoop eens uit zullen komen. 'k droom vaak van een mooie aarde, waar iedereen elkaar laat in zijn waarden, geen honger wordt geleden, de oorlogen zijn uit een ver verleden.…

als het avondrood door de bomen schijnt en de zon op de dag heeft geschenen is het heerlijk vertoeven aan de waterkant de stilte en de rust doen goed de drukte van de dag is verdwenen…

Nu avondrood jouw zonden kust wiegen bomen almaar later daar de wind in stilte rust streelt het maanlicht zacht het water balancerend hoog daarboven zijn dromen in de maak waarin kinderen nog geloven…

de zon kust de avond de avond bloost...…

Als ik in het avondrood je gezicht sta te begluren Als jij je ogen sluit, alsof het eigenlijk niet mag En als je dan opkijkt om mij te zien blozen Maar dat zie je niet want het zachtroze licht mengt alle kleuren tot liefde en ik pak je hand in de ziel van je stap op de vederlichte herfstbladeren Zachtjes zitten we over het weiland uit…

nu ben ik moe mijn oogopslag gaat neer het gapend gat der slaap slaat bressen in mijn volgezogen dag ongetwijfeld gaapt een lach om alles heen ik neem de pen ter hand, die eerst verdween in zwarte, oude lettergrepen gonst een oud verhaal zonder omhaal streep ik door…

Mijn leven vloot als ijle mist, In onvervuld verlangen; Die naar tonijnen heeft gevist Vermocht slechts bot te vangen. --------------------------------------------------- uit: Heer, bewaar de kattenmepper (1983)…

Eens was ik jong en schoon. Vrouwen die met mij dansten werden in mijn armen medegevoerd tot duizelingwekkende hoogten. Nu gaat er niets meer omhoog: het enige dat stijf staat zijn mijn gewrichten. Ach, waar zijt gij gebleven zoete, bittere, onstuimige jeugd? (1977) ------------------------------ Verzamelde gedichten (1987)…

Naar de zee ben ik tevreden, omdat ze zo mooi en rustig is. Je krijgt er prachtige gedachten bij. Zo voel ik me hier een rijk mens! Met de zonsondergang en de meeuwen werd het een prachtig schouwspel. De zee brengt je veel vrijheid en er is bijna altijd wat te beleven. Het doet een mens goed om er te zijn. Zee, je hebt een…

Lied van een merel omlijst helder het avondrood meeslepend leven…

Naast mijn engelen zal ik dan ontwaken die mij wakker schudden uit mijn fantasie zij zullen mij op hun gouden vleugels dragen tot ik mijn avondrood met vreugde wederzie.…

'O' avondrood schreef de dichter Jules Deelder destijds al eens... ik stel me voor dat de 'O' staat voor de open mond van de verwondering we kunnen gerust stellen dat de zo fraaie lucht hier garant staat voor het blozen van de avond…

voorzichtig brak het water licht van de zon sproeide nevels van omrollende golven hun kleine regenboogjes in vele kleuren rond die dansten op het oeroude ritme van eb en vloed waarbij het donker rode bloed strakkend wegliep in een spiegelgladde horizonvloed…

Een zee van roze Als wolken bij avondrood Flamingo's aan zee…

In het avondrood onbreekbaar verliefd verpakt doet het tij keren.…

avondrood sluimert nacht aarzelt op de drempel zonlicht neemt afscheid…

nog een late vogel dooft het avondrood de dag slinkt in een vager vergezicht…

Tussen zonnegloed en avondrood gaan vogels steeds lager, nestwaarts.…

vlammend avondrood de lucht staat in brand boven een aarde die huilt …

mijn hand raakt het kozijn terwijl ik het ijzer beroer duw buiten weg, weg van mij die bedompte lucht van een gesloten cel waarmee ik avondrood voer het is hopen op koelte wanneer de dag is verdreven en de stilte haar diepte zoekt het geruis in mijn lijf neemt tijd om te zweven.…