Alle inzendingen over balling

Een vriend is niet, die U aan 't hart wil sluiten in Uw geluksuren en zich niet genoeg doen kan, Maar die de balling bij zich binnenroept en dan, de deur toeslaat tegen de wolven buiten.…

als ik de dichter in mij begraven zal laat ik de woorden weg bevrijd me van wie ik ben de zee wast mijn herinneringen schoon en pijn zal niet vertrouwder zijn dan geluk in mijn schuur de ongeopende dozen altijd minder nodig dan je denken zou in deze haperende krakende wereld word ik een balling die niet terugdeinzen zal…

Dis die blond, dis die blou: dis die veld, dis die lug; en 'n voël draai bowe in eensame vlug - dis al Dis 'n balling, gekom oor die oseaan, dis n graf in die gras, dis n vallende traan - dis al…

In elke dag voel ik de speelse dood neergeworpen in haar warme kluister streelt ze mijn ziel totdat die voelt als lood maakt met haar kluuw mijn blikveld duister Ze laat mij balanceren op de rand grijnzend wordt gena geweigerd hier zodat ik als balling weerloos zweef in een vreugdverterend niemandsland Een sardonisch spel, slechts voor haar…

Stadswapen voor de onbekende stad Plant hondsdraf, inwoners Hondsdraf onder je ramen Ruil jullie tamme anjer in voor de balling -------------------- uit: 'Vuur', 2008.…

Of toch een Goudse balling Met heimwee naar de Markt Een onuitspreekbaar leed Zwarte humor Hoe dan ook een eerbetoon Aan Leo, dubbel held Welbeschouwd een gedicht Het kortste ooit…

Een Westerling uit Europa ben ik Geenszins een vluchteling Wij hebben bad, bed en brood als basis met daarnaast teveel om op te noemen zijn geen balling of ontheemde Westerlingen uit Afrika zijn zij Eén oog daar.…

Vrucht van de vlucht in Veviers als balling Kwam ik je tussen de zerken weer tegen Onder een steen; hoe snel de tijd verging Sjacherend doorheen Mokum Alef's stegen Deed hem een wakkere contentheid aan Die vierde waar het leven mee begint Een liefde die sterker is dan doodgaan Vond onderkomen in hem als eeuwig kind Kris kras door de stad…

De andere hel doe jij mij aan, balorige balling. Leid jij me verder met je verzen. Ik ben niet uitgerust voor deze reis doorheen dit schimmenrijk. Voer me van kring naar kring, van gracht naar gracht en wapen me met dapperheid.…

De andere hel doe jij mij aan, balorige balling. Leid jij me verder met je verzen. ik ben niet uitgerust voor deze reis doorheen dit schimmenrijk. Voer me van kring naar kring, van gracht naar gracht en wapen me met dapperheid.…

Maar als een spreekt van u of noemt uw naam, Als ik een balling uit dat land regaal Waarover gij heerst, zitten we uren saam Pratend van u aan rijk herdenkens maal; Nederig - aandachtig luister 'k aan zijn voet, En leid hem uit zoals men koningen doet.…

Moedeloos als ballingen vernachten, Meerden we in verlaten sluis - Zie met welk ontwaken ons de goôn bedachten Of wij sliepen bij hen thuis: Zovele andren met ons zijn hun gasten, Makkers naar een nieuw verschiet: Diep uit bos van tuig en masten Heft een jonge stem ons oude lied! 't Water zwijgt.…

De ballingen op deze bruine schots Zijn ook gevangenen van zee en licht. Ontsnappingspogingen mislukken steeds, Het vasteland is duizend mijlen ver; Wel zijn drie hunner, vroeger, zeilend er Geland, maar als verdorste lijken reeds.…

ik heb niet gekozen voor deze eenzaamheid evenmin voor deze angst als balling te leven in Amsterdam om mij heen, ballingschap in de palm van mijn hand zie je nu maar te amuseren, als een kind in een leemte, ontheemd ach, vriendschap door dik en dun, ik ben bereid te versmelten met jou in de stilte van de nacht eerst zal ik hymnen zingen…

daarna afdaalde jij je bekken kantelde om de druk van de muis van mijn hand beter op je venusheuvel te weten en uiteindelijk mijn vingers speelden met je meest complexe delen het gaat niet zo heel goed met ons en vannacht ging het dan wel toen opgewekt en opgericht licht dwingend mijn eenvoud zich openbaarde, de vingers verstoten terug in balling…

En bij die verte, voor hun schreden onoverzienbaar uitgespreid, hervonden, ballingen van Eden, zij ook in zich de oneindigheid.…

En bij die verte, voor hun schreden onoverzienbaar uitgespreid, hervonden, ballingen van Eden, zij ook in zich de oneindigheid.…

- Als vrome, die geen balling weerde, Hoe ook zijn geest zijn God vereerde; Neen, allen schuilplaats heeft geboôn, Tot zelfs die stugge Pelgrimsvaad'ren, Wier lof uw dichtrenschaar vermeldt, Wier deugd ge in uw historieblaad'ren Voor 't nakroost onbereikbaar stelt, - Wier bloed moest tuigen in uwe aad'ren!…

Nu laten ons met stil verlangen De ontvloden ballingen alleen! Hoe vrolijk klonken eens hun zangen Door hutten en paleizen heen! Ginds, waar de vreemde bloemen prijken, Klinkt nu hun feestlied heinde en veer: De winter doet de vogels wijken, De lente brengt de vogels weer.…

Misschien zijn het ballingen, verstoten uit een warmere, vergeten plaats buigend in berusting voor dit koude, genadeloze koninkrijk. Misschien dragen ze wel de herinnering aan een wereld ooit bruisend van geluid en geur en kleur - vluchtelingen, bleke restanten van iets groots dat verloren is gegaan.…

Eeuwig doof en blind te blijven, willens balling uit uw schoot, God, wie zal ‘t in woorden schrijven, ‘t eeuwig wee van zulk een dood?…

Eeuwig doof en blind te blijven, willens* balling uit uw schoot, God, wie zal 't in woorden schrijven, 't eeuwig wee van zulk een dood?…

Die slapende velde lê wijd, en wijer die donkere see, wat mij vuurtje en mij van awend skij van die wereld se vreugd en wee; ik weet daar is feest van a'end in menig verligte saal, maar geen een wat mij mis bij die dans en die dis - 'n balling vergeet en verdwaal.…

Balling en vreemde. Zelfs de verachtste, Ieder geniet. De arme schept adem; Kranken genezen; De oude herleeft. Doven en blinden Rieken, gevoelen; Ieder geniet. Alles wordt schoner, Hemel en aarde; Alles wordt nieuw.…