Alle inzendingen over bard

Ik ben vermagerd wat een wonderlijk gevoel en ik loop zo licht ik zou wel willen dansen maar ik kan niet dus ik zing…

liefdesverhalen eeuwenlang bezongen in magnifieke fonetiek een troubadour zingt lyriek zijn minnelied klinkt bij juiste snaren opgezwiept de harmonische muziek stuurt een mystieke vibratie door strelende handen rillingen in het hart zijn diepere lagen laat ons hartstochtelijke woorden schrijven muziek en klanken componeren verlicht…

Ik ben een Bard: ik prijs en eer, dicht, zing en smeer stroop en honing, maak hazenhart tot ridderspoor. Ik doe dat voor mijn beloning; want niemand tart, ongekastijd, de ijdelheid van zijn koning.…

Ingedeukte plannen leeggedronken koffiekannen restjes van een oud verhaal we kenden het helemaal maar verdwenen is de oude bard dat is verleden nieuw elan maakte hem zwart wij worden verzwolgen door heden.…

De barden die vormvaste versjes schrijven bewandelen het pad met blij gemoed. Ze weten dat de rijmkunst wonderen doet: Het zorgt ervoor dat inhoud kan beklijven. De vrije poëzie en contemplatie ... Helaas, ik voel alleen maar consternatie.…

De oude bard, die duidde het geheel: Steeds wij de spelers, ’t leven het toneel.…

Ik kan me moeilijk in mijn cel verhangen Ach, 'k zeg het enkel om u wat te stangen Aan pinksteren wijd ik al mijn gezangen Als godvergeten middeleeuwse bard De winter is dan lang en breed vergangen…

Bard Sjabot…

Het is dan niet zozeer de Franse bard, maar meer de Hollandse, die mij de gekozen vertaalwoorden doet prijzen. Het is alsof ik dichter bij Hans kom en bij de redacteur Hans Polak, de woorden trekken minzaam krom, worden stofvlinders uit een strak pak.…

zacht flapten de brede randen van donkere barden voor de toch al mysterieuze gezichten waarbij het lezen van enige werkelijkheid een schijnbaar onbegonnen werk bleek te zijn in het bewegen van deze groep zong muziek straalde creativiteit tot ieders verrassing zomaar de wereld in om daar snaaks en onverwacht op te duiken tussen…

wie helderrode verlangens heeft weet waar ik over spreek je moet vertellen zet stappen terug ontketen de woorden stap voorwaarts de onwetendheid voorbij ontketen de kracht in je ziel juist als midden in een zin je adem stokt hoor griot bard priester of sjamaan spreek door hen over verlangens gedrenkt in helderrood…

Laat ons niet langer van weemoed spreken dat kun je wel doen maar het zal eens onze liefde breken laat ons van mooie dingen zoals vroeger eens een bard onder het raam kwam zingen van een tuin vol rozen we keken naar hem toe hij zou ons doen blozen maar laat ons nu onze lijven zacht tegen elkaar aan wrijven kom laat ons niet langer…

De zwaar bebaarde bard ligt brandend opgebaard, de wonderbaarlijke lijkbaar op de baren, blijkbaar baarlijk laakbaar, starend.…

Het leven is zwanger: koeien, schapen, de Aarde zelf wil baren, leven schenken, melk laten vloeien; Barden dichten en bezingen luchtig het leven, de liefde, sensueel geurende bloemknoppen die kleurrijk ontluiken; Smeden smeden ploegen, timmerlui herstellen de kraal, bezielde handwerkslieden, begeesterd door het eeuwige vuur van Kildare…

ogen wankelen richting ingang waar hij luidruchtig binnenlalt hand op het hart staat daar de bard het leed zal onverdraaglijk zijn haar haren hemelblauw zegt hij de wimpers fris en groen, wenkbrauwen geepileerd en oksels onverveerd geschoren heel de kroeg spitst nu de oren maar ik ben bang, zijn adem stokt dat zij wanneer het even waait…

Soms tikt een gedicht op het raam Ik sta op en laat hem erin Een enkele keer heeft dat geen zin Ik voed hem en geef hem een naam Maar soms denk ik: ach laat maar staan Al regent het nog zo hard Vandaag ben ik boe en geen bard Hij mag naar een ander toe gaan.…

Voor eten, drank en feesten steeds te porren Een toverdrank wordt ingezet bij strijd Er wordt geknokt en veel gebakkeleid Het dorp is fier op namen, vlechten, snorren Twee eeuwen later hebben ze een baaldag: Hun eerste nederlaag bij de Vertaalslag…

Engeland de onbekende overkant bloemen moet ik sparen voor zoete zeemeerminnen omdat zij niet bestaan omdat ik ze nooit zag maar wel de zachte dood in hun mooie ogen, we lachen om de blijde redding ginds de witte rotsen wist ik maar dat gekke woord voor hoogtevrees acrofobie of zoiets zingt de oude bard…

Ben ik een bard ? Hoe bloedig ver is nu uw zoete zingen... Ik ben een letterknecht, een kopiist, die bij elke haal uw ronde vormen mist.…

we troffen alles onveranderd aan vertrouwde luchten vulden onze longen het was nog niet goed tot ons doorgedrongen we bleven op een afstand even staan en zagen hoe de mensen zich verdrongen rondom het spit onder een volle maan de avond viel en ieder leek voldaan de danseressen dansten, barden zongen totdat een takje kraakte en een jongen…

maar over is het lijden blijvend zijn jouw poëmen en ik ben blij dat ik eens jouw tedere stem heb horen klinken als in een lemen hut met een open haard je raakte de essentie de grijze bard in jou vol ongekende dimensie bedankt voor jouw rijke sporen maar je bent ons nog veel en veel meer waard.…

De bard werd tachtig en vereerd Zoals dat past, krom en wel veert Hij weer op en werpt de linten van zich af Feestelijkheden zijn een straf Voor wie met Datheen en Calvijn werd grootgebracht Men spoelt met wijn en sterker drank Die keel niet schoon ontstoken door de klank Van psalmen uit de folianten van Johan de Heer Wat je verliet komt…

Gewoon omdat ik heerlijk in rust wil dichten en genieten van schoonheid in zachte klank gedachten op hoger dimensie wil richten leg ik mij neder met vocht der druivenrank Laat klassieke muziek de achtergrond strelen Vraag woorden te reizen uit poëtisch hart Geniet van het metrum dat niemand zal stelen onthuld uit herinnering aan vroeger bard…

Een rebelse novice papte aan met de dochter van een pachtboer en na het nuttigen van een kruik illegaal gestookte jenever van pater Puk Bard zwalkte hij naar de pachtboerboerderij, floot een verleidingswijsje naar de struise dochter, die al snel daarna lag te kreunen op haar buik.…

's Nachts beschenen door oranje bollen als een eregarde van barden in de lucht; zodat de volle maan verschoten lijkt, lijkbleek. C'era qulcosa de medioevale, questa scena. Wordt er iemand verwacht?…

Terwijl the lonely hearts club band er speelt Zijn aller ogen op elkaar gericht Er wordt heel snel geschaakt op twintig borden Geen eenzaam mens hoeft zich er te berouwen Wie zegt als eerst dat hij voor liefde zwicht Wie draagt zijn woorden voor in een gedicht Dat liefde niet met gifbekers verwart Wie stort zijn hart uit als een nobel bard…

Zwartgalligheid, je biedt Slechts bitter brood aan Barden Ik schiet vergaan verdriet Aan stukken en aan flarden Je levensvatbaarheid Berust op 'n oude lering Je bent verpilde tijd Een slechte spijsvertering Vaarwel Melancholie Spijt van gedane zaken Jouw stroop van apathie Wil ik niet langer smaken Ik open mijn fontein Ik ben niet…

In dank aanvaard ik weer een invitatie En werp mij op als bard, poëet en zanger Van 't korte rijmdicht, ja soms ook wat langer Al vallen die onnodig uit de gratie Ik spreek de hoop uit, niet als ijdel streven Dat men zich waagt aan allerlei strapatzen Níet schamen hoeft voor potsierlijke fratsen 'k Weet niet of dat hem wordt, maar hoop…

dat ik jou het kruis moest geven in een kerk in Hoboken, met een glimlach bedacht hoe slank je geworden was net als iedereen na het louterend vuur Andrea Bocelli “Con te partiro” zong de blinde bard van wie jij veel had hoe iedereen als lichtje begon eindigt als onzichtbaar infrarood Bach met “Air” mij op “Exception” bracht de jaren Zestig…

Elizeling, waar was je nou Waar bleef jouw vlucht met Pegasus Waar bleef het smachten  van jouw kus Ik was jouw man toch, jij mijn vrouw Ik wil je nog altijd mijn lief En jij wilt mij tot ver voorbij De horizon van tijd, mijn lief Maar ook ík zei, El, 'k heb je lief Ik zong het zelfs, met heel mijn hart Als dichterziel, poëet en bard…