De winter is vergangen

De winter is nu eindelijk vergangen
Zong ooit een late middeleeuwse bard

In laat-gothiek, prerenaissance
of beide
In elk geval rooms-katholieke tijden
Toen men de dom aan willibrord wou wijden
Die christus' woord aan heidenen verspreidde

Wiens ros in eeuwen nooit week van zijn zijde
Al had heer godebald met lidewyde
En radboud hun patroon een vrijgeleide
Geschonken om 't gemene volk
te leiden

Naar moeder gods, de lieve heer
of beiden
Men had van inquisitie zwaar
te lijden
Het waren immers katholieke tijden
Prelaten hoeders over herdersweiden

Hun mond gesnoerd in hogewoerd ten tijde
Der guldensporenslag op kortrijks heide
Hun ziel gesmoord met goeiendag of blijde
O moeder overste, sta mij toch bijde!

Naar wie zal ooit mijn monnikshart verlangen
Naar was sich liebt und neckt doch immer sart?
Ik kan me moeilijk in mijn cel verhangen
Ach, 'k zeg het enkel om u wat
te stangen

Aan pinksteren wijd ik al mijn gezangen
Als godvergeten middeleeuwse
bard
De winter is dan lang en breed vergangen

Middeleeuwen Monnik Bard

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 6 stemmen 67