Alle inzendingen over bedaard

soms spatten er nog vonkjes uit het smeulende vuur maar de rook is al opgetrokken het vlammen bedaard grijze as bedekt de nog warme kern van zijn prominente plek ieder heeft zich vaak gekoesterd aan die laaiende gloed zijn vitale straling is langzaam gedoofd maar het nagloeien voelt goed…

boers geurend zwart-wit alles zo kalm en bedaard een rund is geen mens…

Een beeld pittoresk van aard en alles is daar bedaard.…

oude voeten in koude aarde mijn vader zakt in wintergrond verdriet dat niet bedaarde zon, toen je op de heide stond…

"Ach", sprak deze heel bedaard: "Hij was het doodschoppen niet waard"…

hieruit putte zij de liefde zacht tot uitspreken bedaard eindelijk vrij verzucht gehoord in een windvlaag bewogen fluister-woorden…

Een toonbeeld van een paradijs op aard Geen ratrace met een bulk emolumenten Een wederkeer naar onze fundamenten Naar de natuur, bedachtzaam en bedaard De saurus is een raadsel, onbekend Als prehistorisch oerbosmonument…

Tegen alles wat de grond vervuilde was hij de man die flink tekeer ging en hij uiteindelijk zijn baan verruilde voor een plaats in de regering Toen hij na urenlang betoog bedaarde wist Nederland van wormen en de aarde.…

ik stam uit deze bedaarde aarde mama laat mij met rust teruggetrokken heb je mij voorheen jouw vrucht nu richt ik op spreid en bloei een eigen ruimte in het licht ik ga niet meer dicht…

ik loop gebogen door de regen mezelf beschermend tegen de wind en net zoals de natuur tekeer gaat zijn ook m'n gedachten stormachtig getint mag ik schuilen in jouw armen de warmte is me alles waard mag ik nog wat langer blijven tot de buien zijn bedaard…

Klem gereden Door die ander Aan de kant Gezet en klemgereden Woede die om De voorrang strijdt Met ordinaire razernij Tot bedaren gebracht Door die prachtige stern Van zo mirakels dichtbij Voor de bestuurder van de witte bestelbus kenteken 01-VDJ-9…

achter het montuur van huisloze wolken scharrelt mijn drift en treft de arme stratenaars liefdevol opeengepakt in het bos zonder groen het was gekapt tot en met de wortel hoe kansloos en toch bedaard staart de laatste zucht mij in het gelaat ……

Om al het aardse lijden te vermijden, Sloot ik me liever van de wereld af, Met geitemelk, wat sla en wijnkaraf, Verbeidde ik bedaard het eind der tijden. Er kwam al snel een einde aan mijn nood, Want onverwijld verveelde ik me dood.…

* Hoe vaak hij ook voor schoonheid zwicht van liefde preekt in een gedicht voorlopig nog geen ei in zicht waar voorjaar kwaakt en lente klaart zoekt hij nu kundig en bedaard misschien een ei daar in de hoek of anders maar een kippenboek. *…

Het tere leven dat je nu al vindt al is de winter nog niet eens begonnen, al zijn de stormen nu ook niet bedaard, het doet je denken aan het kind dat nauwelijks op deze aarde is geboren maar dat verwachtingsvol al leeft en groeit. Wat houdt ons bezig hier, wat doet ons dromen...? Een beetje zonnelicht in winterbomen.…

Die Belgische belazerde de kluit, Ze fietste op een e-bike voor bejaarden, Zo‘n fiets voor senioren en bedaarden, Ja, Femke was haar leeftijd ver vooruit. Waar Femke zich geweldig op verheugt: Het kampioenschap e-bike voor de jeugd.…

En daar komt Komrij met een lieve reutel bij d’ingang van de gouden Hemelpoort Zijn adem stokt…daar staat… ’t is ongehoord Waarachtig Harry Mulisch met de sleutel 'Ik neem het over Harry,' kraakt hij bedaard 'Men hunkert naar Jouw Wederkomst op Aard'…

alleen de merel in de boom voor het venster was aan het verschil der dagen niet voorbijgegaan en begon een lied te zingen onder de zon waar ook de paarden draafden alsof hij zelf de teugels in handen hield het zoete licht en het op hol geslagen hart bedaarde…

zodra de meute schrikt van eigen woede, teleurgesteld haar dwaasheid alweer wegslikt en machteloos, ontgoocheld, aan haar wond likt dan lacht De Macht, maar wel uit arren moede: lijkt alles bij het oude en bedaard rancune is er steeds en vaak ontaard……

De rivier, teruggetrokken uit de waard, vleit zich neer in de bedding en vindt rust nu het woelen is bedaard. Het water glijdt geruisloos en gedwee, toegedekt door een kalme waas, naar een horizon van eeuwige zee. Het water is weg uit de uiterwaard. Zolang het duurt, uiteraard.…

Maar daar wuift het bestuur uw zorgen weg Het meeste vuur, stelt men gerust, bedaarde, bezoek dus zeker de verschroeide aarde.…

kom nog eens langs roep jij als zo vaak geen weerzien zonder toeval ja zo gaat het speel een rol van voorbijgaande aard de tekst ken ik uit mijn hoofd goh wat leuk zeg ik dan bedaard en merk dat mijn stem van oprechtheid is beroofd kom nog eens langs roep jij…

Als ik je aan zie komen met de bedaarde waakzaamheid van een dier op weg naar zijn drinkplaats probeer ik je te laten zijn wat je jarenlang bent geweest: een vreemde die ik nauwelijks kende.…

ik weet het grut de grijze bolletjes pluis hoor ze piepen in hun huis waar het ouderpaar de bekjes vult van het jeugdig ongeduld in roets en schicht met tomeloze vaart tot de herrie is bedaard het wollig spul op de laatste zonnestraal in alle rust de nacht ingaat…

hoe kon iemand zo stil en bedaard klappen verkopen door te lopen. zo fabuleus hoe hij uit zijn hol was gekropen, want het gebeurde met een enorme vaart. buiten de ringen van de arena is de stille sluiper het monument van geduldigheid geworden.…

je wist me op te rapen uit de goot met handen die enkel geven kenden bedaarde stemmen in mijn hoofd zonder te verdoven mijn eigen geest kwam schuchter in de stilte boven samen hebben we de ruimte afgetast om naast elkaar te leven zonder chaos delen ze mijn hoofd dat hebben ze beloofd…

Maarten, heel fijntjes lachend, draaide een paar keer rond zijn geschenk, nam voorzichtig plaats en zei toen bedaard: "Kijk es papa, een tractor."…

Klein verhaal op lentewater in galop over bedaarde golven waterzebra's De kleurenpracht drijft maar niets uiteen verse vis als dagaanbieding 'Opent uwe mond' al vroeg begrepen zij stellen geen vragen Dobberende generaties ogenblikken zonder zorgen onbekend met gisteren onwetend over morgen.…

praalziek pronkt de passiflora met haar paarse pracht minieme madeliefjes maken moedig mee het mooie weer bedaard brommend bedrijft een bezige bij haar bloemgerichte bijentaak vlinders vleugelen vederlicht voorbij en zomerzot zoent de zinderende zon zomaar alle zorgen weg…

zij heeft haar echte partner nooit goed bekeken las uit ogen hoe zij moest bewegen bestaan los van de vloer wenden en keren in handen en armen hoefde zij niet te leren zij heeft haar liefde voeten gegeven in een eindeloos zweven op aard pas als zij rust en de grond heeft gekust is hun passie bedaard…