Alle inzendingen over beeldspraak van

Plots had ik het door Het was een metafoor Het wezen van de zaak Is beeldspraak Het zet je op het spoor. Een metafoor, Gaat … er altijd voor.…

Het is in de zaak Een vorm van beeldspraak, Vergelijkend en raak. Het is een waar, En ook weer niet waar.…

Een metafoor beschrijft de zaak Door middel van beeldspraak. Het klinkt raar Een metafoor is waar en niet waar, Er is iets niet in de haak. Ik sta er van te kijken Dat ze een appel met een ei vergelijken…

Verdwijnt hij nog voordat de beeldspraak hem te pakken heeft. Wie op hem eet, die heeft plezier. Wie hem beschrijft komt in zijn web, die houdt hij aan het lijntje, totdat hij 'uit' de bocht verlaat.…

Spreken met kleuren een aardse beeldspraak. Meer dan een plaatje in vrolijkheid of treuren. Een hemel op deze aarde. Kleuren gaan leven. Liefde aan de wand een gekleurde meerwaarde.…

***Onze taal staat krom van beeldspraken alom omdat men vroeger in beelden dacht is een taal ontstaan mét verbeeldingskracht***…

doch het verstilde leven blijft tóch voortleven in welhaast rituele beeldspraak…

schenen elke beeldspraak om eerlijkheid te verdringen tot betrekkelijkheid.…

Ik vergeef je het ontbreken van binnenrijm en beeldspraak ik verheug me echter over je coupletten met clichés een gebroken vers kortom vol exotische poëzie!…

beeldspraak is hoe men het dichten bekijkt.…

Sneeuw werd zwijgend afgeklopt; beeldspraak kraakte even oud. Ze verloor haar onderkinnen, raakte tobbend afgeknopt, schudde min of meer naar binnen, om een wereld goed te praten. Buiten kou bewogen kwalen kon haar wiegen doden minnen.…

De wind, de beeldspraak van het zwijgen in verhalen , gehuld in bast van bomen, eiken en de espen reiken met magere armen vol ongeduld uit naar vingerdunne twijgen.…

Elke dichter zijn eigen taal Zijn eigen klanken Zijn eigen persoonlijkheid Iedere dichter zijn eigen wereld Zijn eigen kosmos Een gedicht is een korte wandeling het schrijven een waarachtige handeling om te komen tot een kern der dingen en tot de essentie van het leven door te dringen het creeren van een eigen melodie in beeldspraak of pure…

"Dit", dacht ik toen in de trein, "kan een prima beeldspraak zijn." Zoals luchtballonnen zweven komen mensen ook tot leven. Eerst nog klein en op de grond, kindertjes nog op hun kont, en dan heel veel warmte geven en dan duurt het best wel even tot ze grootse plannen krijgen en dan snel beginnen stijgen.…

jij kan als geen ander de woordbetekenis een geheel eigen inhoud geven door letters te laten leven ze kalligrafisch op te tuigen met de meest ludieke snuisterijen in vorm en kleur zodat ook zij qua inhoud een geheel zijn het is geen beeldspraak die jij voor ogen hebt maar wel de warme intrinsieke verbondenheid van exposure…

Reuzenletters, in de kristallijnen schaatsenbaan, wenken als een beeldspraak door haar lijnen: Wil toch gaan! IJzelpluimen, die aan takken klemmen, stijf van kou, fluistren als een zacht paar feeënstemmen Blijf haar trouw!…

haar kus naar kersen smaakt heeft meer van ovaal dan ronding doelend op haar zwoele monding Angelique heeft dat feminieke moederstudent tot verwond'ring houdt zichzelf goed in de gaten dicht dikwijls haar karaktertrek Angelique heeft iets met antieke vrienden en sommige knotsgek staat in de zomer van haar leven wat haar bloeiend beeldspraak…

Wij de bezoekers, woorddansers binnen en buiten, verkorten en verlengen beeldspraak, gaan over grenzen van gelijk. Krijgen wat we najagen. Overmoedig als het allerlaatste woord door haar naverteld. ------------------------------ uit: 'Navel van 't land', 2005…

Woorden dansen als vreemde metaforen wiegen ze eenzaam stilte onder avondregen ritme zoekend in waarde wegen zonnige beelden van verzonnen vakanties in jouw tedere brieven kraanvogels op het witte zand de dalende zon boven blonde stranden uitgestrekte vlaktes van vlekkeloze beeldspraak naar hopeloos naakte wonden en toch hoop…

Mijn leven is een reeks details van aankleden en praatjes maken willen weglopen of omhelzen en moe zijn aan het eind van de dag zonder een rode lijn, geen spel van dubbele tong, taaltrucs of beeldspraak, niet eens een virtuele werkelijkheid van bloedeloze liefde en gepolijste pijn in losgezongen gedichten die duwen voorbij het bekende…

Langs dat verlangen gaan oneindig veel beeldspraken open.…

Berusting, wat ik zoek, verlamd en overmand door de beeldspraak van de kleine ruimte, als een willekeurig opengeslagen boek laat ik dingen maar die om een antwoord vragen, die komen niet, lichaam in het ongewisse zover het zwijgen reikt, stille wijsheid laat niet zich in een illusie dragen.…

Kunnen stenen voelen, planten dromen of is dat alles beeldspraak en niet waar? Toch maakt een nieuw blad van een plant me blij en doet begrijpen dat ze leeft. Soms menen mensen dat de dieren hun eigen taal verstaan en dingen dromen, maar kunnen dit nu ook de bomen of is daar eigenlijk maar niets van aan?…

Ik zou je bij mij moeten schrijven maar ik weet de beeldspraak niet: Je sijpelt door mijn land als een beek van dunne woorden, helder maar spaarzaam maar helder maar zelden. Even klink je misschien langs mijn heuvelrug, hoor ik je echo in een desondanksgeluid.…

Avondmaalswijn vloeit; mocht diens beeldspraak krachtig zijn in elk mensenbrein. De lucht wordt anders, niet hun geest, voor wie almaar de verte zoeken. (naar Cicero) Najagen van wind... Als voortwaaiende blaadjes zijn wij mensen, vechten én werken samen met die snelle luchtstromen.…

letters van de moraal, verknipt tot confetti en gestrooid over de hoofden van een beeldverhaal op mijn levenspad, in elke stap verstrooit de geletterde wind alles wat ik reeds geschreven had na wat ik koos, maar net niet schrijven kon, opgeblazen ballonnen vol confetti, uiteengespat en gezaaid in mijn woorden – schat, herschikt naar beeldspraak…

stonden meisjes op het duin, stil, in het laatste licht gevangen van de ondergaande stralen, gekleurde nagels op de lange rokken, het avondrood smeert de smetteloze wangen, de bleke lippen tuiten zich in gene van een groot verlangen, de sokken tot de magere knieën opgetrokken, de blonde lokken verleiden zich en de zwoele avondwind, in beeldspraak…

Beeldspraak van zwijgen, meeuwen bestijgen winden, als pioenrozen. Golven dringen aan, miljoen druppels in de oceaan, verdelen water. Zeeën als muze, te weinig tijd het te bevaren, zeilboot zonder kiel. Acryl blauw water, zijn huid is transparant, zie de bodem niet.…

Beeldspraak. Het zuchten gaat hartsgrondig en glastergend luid. Verspilling van konijnen, paternosters, zetels, enz, enz,... De prijs voor een filosofie komt altijd met de verpakking van de waarheid.…

een smalle gang geschaafd uit wilgen vlucht in beeldspraak als een impasse waarin spiegels zich laven aan illusies over stilte heersen, onafgerond om verder te golven, tot daar waar stromen spelen in daggezichten met wilde vruchten van hoop. wuivend naar onderweg, naar jonge en oude bomen, naar vlaggen in de verte en heerlijk…