Alle inzendingen over behoedzaam

behoedzaam als de muis die het hol uitsluipt gelokt door nieuwe en opwindende geuren warm verrast wiegt na uren zware arbeid en pijn de verse moeder de vrucht van haar werk voorzichtig herken ik de blik in je ogen koester me in warme opwinding en bedenk hoe onverwacht het leven loopt de maan twee kanten heeft…

Met een gulle grijns op zijn gezicht pakt hij behoedzaam zijn wonder op wielen vast Knakkende hersenbanen deden hem wankelen Zwikkende enkels in een gebroken loopvermogen Rooskleurige toekomstbeelden veranderde op slag in meedogenloze werkelijkheid Het gemis van de vierwieler is niet meer mogelijk Innerlijke smart is nauwelijks…

zijn handen donker gevlekt vingers op een hoopje vervormd en krom voor zich op tafel gelegd maar een leven lang uitstralende pijn kreeg hem niet klein hij heeft alles benut om zichzelf te kunnen zijn zijn stem klinkt zacht woorden onderhandelbaar in zijn aanwezige lach lichte ogen kijken met verlies van kracht nog tast hij behoedzaam…

Behoedzaamheid is de basis van het fundament dat kwaliteit van tijd oplevert Daar tijd voor te vinden daar tijd voor vrijmaken om daar uiteindelijk lange tijd van te genieten en te laten genieten begint met behoedzaamheid Deze hartenkreet draag ik op aan directeur Arend Boer van het Maritimehotel te Rotterdam.…

Behoedzaam komt de herfst getreden tot waar ik enkel oor nog ben - het licht verstild - en geuren die de weemoed wakker roepen. Behoedzaam komt de herfst getreden.…

Ieder heeft zijn zorgen en zijn vreugden, ieder mens zoekt liefde en houvast, ieder heeft daarvoor zijn wegen maar ook ieder draagt zijn last. Als we heel aandachtig leven krijgt het beste weer een kans, kunnen we veel vreugde geven, nodigen we uit ten dans. Laat ons als de kinderen kijken naar wat groeit en adem heeft, laat ons heel aandachtig…

warm nog de herfst ik schik haar kleuren behoedzaam , behoudend beducht voor december…

getrokken naar getekend licht nader ik de hand die nodigt zo het lijkt de mot in mij is bang te branden voorkomt dat ongeremd verlangen neder strijkt tastend draai ik om de bron van alle zijden op te nemen tot er blijkt waar duister inbegrepen is en bespiegeld zicht gebroken stenen goud verrijkt…

Waar ik de bollen in de tuin behoedzaam een voor een bedelf begraaf ik jou, met mijn verdriet, ten tweede male, omdat de lente zich -altijd- zal herhalen.…

knorrende, konijntje,- knagende, langoortje wortels en bladgroente genesteld in hooi kauwend op hooihoop zijn vezelleverancier behoedzaam tegen stress pas het op voor de vlo!…

plant een boompje wil het anders doen iemand ziet de kaalslag op de vermoeide tafel ziet iemand de knokige vaste hand die behoedzaam de dwalende taal terzijde schuift…

ik pel behoedzaam elke schil van je lijf jas na jas ontneem ik je tot aan je naakte kern het doet je zichtbaar pijn en daarom zeker huil je mij…

knorrende, konijntje, knagende,langoortje wortels en bladgroente genesteld in hooi kauwend op hooihoop zijn vezelleverancier behoedzaam tegen stress pas 't op voor de vlooi…

Evenals een roos had jij je gewapend met doornen ik ben er heel behoedzaam tussendoor gelopen en vond onder het vlijmscherpe pantser een kelk vol honing waar ik me dronken aan drink…

daar zit ze vanuit een boom behaaglijk vredig te koeren zo moederlijk bedeesd uit een ooghoek met een glimlach naar mij te loeren en laat alles z’n gang maar gaan ach die vogel met z’n bezorgd behoedzaam afgewogen gedrag zo niet bijzonder en een wonder dat ze me soms even doet denken aan mijn moeder die ons ook zo van een afstandje…

Het gebouw trilt van de verhalen het kreunt het wordt gestut door bomen kruinen buigen behoedzaam over het dak uit alle ramen vragen kinderhanden hun namen op. Voorbijstromend water draagt murmelend hun lot.…

Zijn hand strijkt door grijze haren behoedzaam de waanzin nabij waar herinnering door heden vloeit in een wirwar van wat vage gezichten hij kan de woorden niet meer vinden weet alleen nog dat hij zielsveel gehouden heeft van.....…

ik stap behoedzaam in de kille ochtendstad verblind door de lage zomerzon langs hondenpoep en nachtbraaksels van vierenden zonder grenzen : ze aten spaghetti kip met curry en friet wat de honden aten weet ik niet…

als tranen vloeien over jouw wangen zie ik parels van verlangen langzaam in je ogen groeien behoedzaam zal ik ze polijsten laten glanzen in het licht als regenboogkleuren ze zullen je verzachtend sieren dan zal ik je bewieroken met bevrijdende geuren…

Behoedzaam gierde er een storm door zijn bovenkamer En verwaaide soms het stof van jaren her Zijn kindercommunie bijbel de driehonderd paginas smetteloos wit Uitgezonderd enkele chocoladevingers als de laatste sporen van zijn jeugdige gospel…

behoedzaam zet mijn voet zich neer tussen koraal en schelpen ik volg de waterlijn voel de warmte van de zee de flauwe streling van de wind langzaam ga ik verder voel de vrijheid en loop zo mijn gedachten in…

het onbedoelde teken dat niets vraagt het behoedzame hert ongewis tussen de bomen de onverwachte dichtbije stilte zeldzaam zacht het onvindbare woord dat geen ruimte behoeft de onstilbare tijd die ons tikkend naar de afloop draagt…

ik pluk de zwanen uit mijn hoofd leg ze behoedzaam op mijn hand en strijk zachtjes met één vinger hun veren in de juiste plooi vlieg nu maar mijn kleine zwanen zoek je een weg in deze wereld die jullie niet als lelijk eendje heeft gekend…

stil, behoedzaam op dit nachtelijk uur andere wezens slapen mijn gedachten eerlijk en puur woorden zo op te rapen een enkel licht gericht op het scherm om vrijuit te schrijven in mijn wereldje waar ik mij over ontferm daar mag ik graag verblijven.…

de bloesems strooien roze op vers gedolven graven een vlinder daalt behoedzaam neer een bloem blijft toch een bloem en merels mogen onbeschaamd deze rust verstoren de zon schijnt in geen verschil voor levenden of doden…

Ze was gevallen voor hoe hij leek beminnelijk en bron van vermaak behoedzaam onder haar vleugels blies Ze viel als een blok voor hoe hij leek vuur was er nog steeds vooral vuur aan haar schenen. Verschroeiend. Ze is gevallen over hoe hij bleek brutaal haar beide vleugels brak.…

verdomde behoedzaamheid laat mij je confronteren de waangedachten weren waarin jij gedijt ik wil je vatten isoleren maak voorgoed de sleutels kwijt pas dan kan ik mijn leven leiden en nog meer bevrijd zijn zoals ik van nature ben met echte zelfverzekerdheid…

Gods onvoorstelbare grootheid vol liefderijke behoedzaamheid spreekt steeds in de dwergenwereld van vlinders en kevers onzichtbare plantjes en diertjes die ons voortdurend omringen alle eer aan Hem Wiens almacht het onmetelijke Ruim bestiert.…

zo maar een woordje waarbij de geest het hart controleert hé, ga je mee met ons allen naar de zee je hart voelt warmte en vriendschap maar toch zeg je behoedzaam… och, dat is zo vriendelijk maar toch liever niet want… en dan volgt er gewoonlijk een leugentje om bestwil…

als het sterven behoedzaam mijn wangen streelt in de herfst van mijn bestaan wees dan niet boos, laat het maar begaan het is geen misdaad weet je en neem me niet kwalijk dat ik zonder verontschuldiging van je weg zal gaan noem het een complot tegen het lijden en niet alleen het mijne verwijt het de bijen maar…