Alle inzendingen over beslagen tong

Er zit geen wollen vacht meer om zijn romp en Een beslagen tong hangt uit zijn mond. Zijn oog is dof. Maar hij is niet gekrompen. Hij kan niet krimpen, want hij kent geen tijd. Hij wil de tijd niet eens. Hij vreestde zweep. Hij vreest de klok die tikkend spot en bijt, Terwijl ik mij van noord- naar zuidpool sleep.…

tijdens een voordracht voor een beslagen spiegel toon ik het achterste van mijn tong ook al beslagen…

tijdens een voordracht voor een beslagen spiegel toon ik het achterste van mijn tong ook al beslagen…

tijdens een voordracht voor een beslagen spiegel toon ik het achterste van m'n tong ook al beslagen…

Teken met m'n tong een hartje op de beslagen ruit. Schrijf je naam in lange letters en veeg het langzaam uit.…

Zó verleidelijk o , zo fout, beslagen autoramen vreemde lijven zo vertrouwd. Gedachten op hol door handen en stem, je maakt me week maar jij hoort bij haar en ik bij hem. Toch nóg een zoen handen om je gezicht, een laatste streling van mijn tong en je knopen dicht.…

Vandaag moet ik mijn wonden likken maar mijn tong is raspig en beslagen. Het is zo bitter maar ik moet slikken, Kan ik ooit nog dat rotbeest verjagen ?…

Maar mijn bestaan is in beslag genomen. Mijn tong wordt oud. Ik ben onderweg. En er is niets om dichterbij te komen. Ik ben toch een aparte verschijning van jou. En ik heb toch een bloedeigen lijf sinds jullie. Ik wil mijn persoonlijk verhaal. Maar ik heb geen geheim. Ik ben een geheim. En ik die werkelijkheid wou maken.…

Moeder en kind, zaten op het nest in 't water, toen met veel geweld veel gepiep en nog meer gesnater de meerkoet zijn nest wilde verdedigen. Vol belangstelling volgde ik wat er zou gebeuren ze zwommen wat om elkaar heen, vermelding: het meerkoeten-nest wordt elk jaar weer vol eieren gebruikt. Dan slaat de wat grotere eend zijn vleugels,…

Wij gaan het jaar geplaagd weer uit Nadenkend voor een beslagen ruit Als een werkvrouw aan het werk gegaan Poetsend om corona te verslaan Weinige die door de deur naar binnen gaan O merk op , hoe fris is het thuis Waar de wind ruist door het huis Geurt dennen als lente Jezus is met ons begaan De blinkende ster, mijn God mijn lief…

Leven is voelen dat je kwijtraakt wat je krijgt – alleen Goedheid blijft.…

mijn mond vol woorden kauwend op taal met een schoon gedicht op de tong dat rondjes draait door mijn keelholte en wonderwaaierd naar buiten en jij toehoorder, span je tromvliezen en luister naar de trillingen van de ijle woorden vanaf mijn lippen op weg naar jouw gedachten baar ze innig buitelend in een tastend raken van een stoïcijnse…

Wie ooit begon over 't bijten op je tong, heeft echt nooit begrepen dat er echt mensen zijn, zoals ik die op het puntje van de tong bijten. Dat men tegenwoordig niet meer frank en vrij kan praten over wat je meemaakt, overkomt en bezig houdt.…

Mijn tong is mijn liefste kameraad. Ik wil niet dat hij over de tong gaat, want hij is mijn onverschrokken steun, mijn fiere held en trouwe toeverlaat.…

Luister naar de klanken van de Indische tong tong uit holweerklinkende waringin galmend als een gong dreunend in het duister luider dan een gamelan van de dessa naar de kampong voor een koempoelan Een geur van sateh waait mij uit de Oosthoek tegemoet treft mij als een kris poesaka van de gordel van smaragd onbewust mijn ziel doorruisend…

Luister naar de klanken van de Indische tong tong uit holweerklinkende waringin galmend als een gong dreunend in het duister luider dan een gamelan van de dessa naar de kampong voor een koempoelan Een geur van sateh waait mij uit de Oosthoek tegemoet treft mij als een kris poesaka van de gordel van smaragd onbewust doorruist mijn…

Onze tongen zongen, over de liefde tussen lief meisje en leuke jongen. 2 tongen, jij een tong, ik een tong, 2 tongen. Lief meisje, leuke jongen. Tongen ratelen in de mond, strooien lieve woorden in het rond. Onze tongen dansen, op en neer, soms kort, soms lang, keer op keer.…

' Nee, want ze was haar tong verloren.…

Vanuit mist, intense stilte Duikt het weer op, hunkerend Is het er nog altijd Nadat jij dat van jou tot stilstand Bracht, was daar goddank de dichter Die het mijne in leven wilde houden Het bonzen, bonzen liet in lichterlaaie Zonder hem had het mijn bloed al lang Niet meer rondgepompt Daarom, hulde aan hem, mijn bezielde Defibrillator…

Nadat de burgemeester van Maastricht Publiekelijk een jongen zat te bekken, Lijkt iedereen de zaak te willen rekken, Tot ergernis van Neerlands roddelnicht. Die aandacht vindt hij maar een beetje raar: Het lijkt waarachtig bijna ‘Boulevard’!…

Versta je me nog als ik lispel, versta je me nog als ik mijn tong tussen mijn tanden hangen laat en bijt, geen gezicht dat alle andere overbodig maakt, geen woord dat aan zichzelf genoeg heeft, het zijn er vele, juist degene die over niets gaan: niemand kan in taal alleen bestaan. ------------------------------ uit: 'Waar we wonen', 2013…

je hebt ze ergens zij die vanzelf zonder moeite spreken in tongen zij gebruikte mij om er aan te beginnen zelf zou ik er nooit aan zijn begonnen ik ben leergierig maar raakte niet zoals het blijkbaar hoort buiten zinnen ik vond het gewoonweg uiterst goor en smerig en heb haar daarmee dus ook niet voor mij weten te winnen…

het glas is nader de mist die hij ziet zijn oog in staar voelt wat hij verliet of bedenkt het gebaar een grijze vloed te stoppen die mondhoeken sluit en het hart op de tong laat drogen achter een beslagen ruit de aarde voor hem ligt al ver achter zijn tijd groeven graven nog dieper de vlakte lijkt zich al uitgespreid terwijl zijn wereld…

ruiten beslagen voor schaduwen van takken zure gezichten…

al ben je straatarm maak toch met lichtmis beslag en je pan goed warm!…

Met gretige borsten staat begeerte aan het aanrecht zoent het zaad uit tomaten, kijkt naar het zwellen van beslag onder vochtige doek. Haar hand liefkoost de haas van een jonge stier, zijn zoekende tong is gemaakt voor de hare, verzaligd streelt ze zijn ballen de pan in.…

wat achter ons ligt laten we los, wat ons wacht beslagen spiegel…

Dag en nacht neem je mijn gedachten in beslag - Dat ik je één moment Vergeten mag. --------------------------- uit: 'Zestig', 2000.…

als een tijdbom een strop van prikkeldraad om mijn dwarskop geestelijke pijn verstikt en tikt een ijstijd die het hart verstikt breek liever iets lichamelijk want geestelijk is meer voornamelijk ik verloor haar door de blauwe maandag haar foto's plamuren mijn hart in beslag…

Alleen in duistere nacht weerklinken vermetele paarden , die de helse vonken slaan uit de met goud beslagen hoeven, die als vuurstenen zijn gehangen aan dat vermaledijde uur en alles wat er in dat tij is beweend, drijft het scherpe bit me in die galop te wanen, gezadeld achter de fiere manen van het ochtendgloren, in de beugels…