Alle inzendingen over bladen

Het avondrood vloeit neer langs tak en twijgen. Een purperschemer koomt in rozengloed Het bloesemblanke bladerdak doorzijgen, En bloost op elke rimpel van de vloed. Uit haar violen, waar in geur zij rustte, Verheft ze zich...wat haar dus rijzen doet? Haar wildzang in d'akanth* heur droom ook suste Haar 't zongegloei zacht-koestrend overtoog…

Het gevallen blad vertelt ons het verhaal van Vergankelijkheid…

Hoe gaaf nog en hoe glad hoe knap het kleeft dat vochtig lindenblad…

De lijst is kaal de grondverf doet zijn taak zo zet ik alles klaar om in het voorjaar alles af te lakken waneer de vogels weer zingen tussen de takken zo groen als gras leven zoals het is was.…

Zij was een onbeschreven blad omdat niemand de moeite nam haar te lezen!…

bronnen van de wijsheden, omarmt het in eb en vloed, schede en de roede tegelijk, we zijn de barenden en de wedergeboorte in een hand, als de tong op zilte lippen een bijsmaak proeft van zelfbevruchting met onderscheid , verleidt door werelds vuur, ervaart als in de adem van het “zelf”, overwintert in de stilte van de tegenstand, als het blad…

mijn wachten laat een afdruk na in de aarde waarop ik sta het lichaam als een oude eik mijn benen wortels slank en rond na al die jaren ben ik hier vastgegroeid in deze grond en niemand lijkt te horen wat ik zeg er hangt een blad net voor mijn mond…

In 't rijzen van de koele dag, Als ieder nog te slapen lag, Zat Appelona, die ik zag - ‘t Zijn mij geen dromen – In de schaâuw der bomen En streelde een luit, Terwijl zij uit Een heldere boezem zong. Stil hield de tong, Die ’t geveert’ Van het hele woud braveert. Het zingen, ’t Springen, ’t Fluiten, ‘t Tuiten En ‘t zwieren, Gieren…

Ik neem afscheid van mijn leven het licht van zon en maan van de regen tikkend op mijn broos bestaan. Niet meer aarzelend in de wind nooit meer zwaaien naar een spelend kind. Ik hoef alleen nog maar te zijn kan slechts mijn wezen delen. Ik ben alleen met velen.…

een leven lang hangen aan één enkele boom en bij zon en wind en regen of in avondlijke stilte onbedaarlijk van andere bomen dromen tot de herfststormen komen…

het strak buiten beton zag grijswitte tinten wind striemde iele bomen zonder blad in de beweging van het graf de seizoenen voorbij jij had je al gehuld in de nog volle herfstkleur rijpte in een eerst zoetig fermenteren jij blikte mijn entree ik ging als een kind blij mee mocht ik dan toch het eerste stapje proberen…

Het begin, de rand van het blad. De rand van je lichaam, het uiterlijk. Ingevallen ogen, een gerimpelde huid. Het blad verdort verder, net als jij. De helft van het blad was zwart. Gevolgen in je lichaam. Je viel soms weg. Even weg uit deze wereld. Maar steeds niet naar het licht. De herfst was aangebroken.…

Cirkel van leven reis van een bijzonder blad ons leven, een blad Hoe plots ik het levenslicht zie uit de buik van een knop waar ik langzaam me ontvouw in een wijde wereld terwijl mijn armen strekken naar blauwe hemel de plek waar ik ook word omhelsd door allerhande takken delend liefde met elkaar.…

Zoals dit ene blad losraakt vanuit de top van een beuk, in volkomen windstilte vallend, zich nog om en om wentelt in de lage zon van november met alle lente- en zomerdagen en nachten onder bruinverkleurde huid en ik het één meter boven aarde met vlugge hand van voorspelbare ondergang red.…

In slagorden buigen ze groot als treurbeelden. Hun voeten zijn geworteld : nimmer verlaten ze deze vruchtbare grond. Hier groeit in ontzag stilte. We komen er foto’s nemen in tegenlicht en betreden hun zoden niet. Hoogstens zullen klaroenen ’s morgens de dag afsluiten. Onze bloemen zijn dan al levenloos. Hun herinneringen zijn gevallen bladeren…

Ze doen het ieder jaar opnieuw die bomen De eik,de berk,de populier,de es Ze hebben het voorzien op de NS Door blaadjes op de rails te laten komen, En over alle sporen te verspreiden Zo gaan ze ons weer in de wielen rijden.…

wind snoeit dode stammen over mythische velden waar druppels bloed van schimmige helden in het ijzige morgenrood kappen de doodstrijd breekt los; scherp geslepen zwaarden zijgen in de geur van warme huid als uit honderden monden kreten verbranden tegen de verbasterde lucht herhaalt het kletteren het duivels vuur boven bange ogen…

Stuk voor stuk in elkaar gewikkeld en gedraaid sierlijk om zijn voorganger heengebogen staar jij met je lotgenoten naar de buitenwereld Open Naakt Onbeschermd Wachtend op de tijd dat je verkleurt vergaat en weggezet wordt opgaat in de massa in het niets Net zoals het leven…

Op een dag zal ik een hut gaan bouwen met één hand. In de ander houd ik de bomen vast en het zeilen van de grote zon. Alles bloeit in het begrijpen; zeepbellen, de zomer, wind blauw, wit en roze bloemen die lachen vanuit het heden naar morgen. Om het stilzwijgende van liefhebben en het bewegen in licht en op een dag…

Het waaide, wat wind Het vloog, een blad Het daalde, kwam neer recht voor me, op ‘t pad Ik reed, ik zag het blad, het grind Erover heen, het gekraak Dat wat ik mooi vind…

Zomer lang jaloers op vrijheid van de Gaai, die huist in bladerdek - herfstblad, zeilend op de wind mag zich even Gaai voelen.…

Hoe een vrouw te beminnen lief te hebben naar haar smaak? Een leidraad heb ik niet Kan 'k niet geven 't Is doorgaans een kwestie van beleven Net als ik, geef jij je volop Net als jij, laat ik mij gaan Net als ik, waag jij je aan liefde Net als jij, geniet ik jouw lijf Details van jouw mooi lichaam koester ik met liefde Mooie lijnen…

gelegen tijdens de donkere nachten in de gevangeniscel onweerswolken, je hebt ze lang niet gezien je staart nu vaak uren naar de wolken misschien dat alles zal veranderen bomen, wat zijn ze wonderbaarlijk van dichtbij nu je weer vrij bent wil je alles voelen de weerbarstige schors, de kale takken de onzichtbare beschaving van gevallen blad…

Kleurrijk geritsel op de tonen van de wind klaar om te zweven Hoe heerlijk het is om kennis te maken met de pracht van een herfst vol onverwachtheden en verrassingen waarbij ik onder meer luister naar de bladeren die al geruime tijd ratelen of ritselen in het blauw. Wanneer op een dag hun trouwe zomergroen begint te verkleuren en mengen…

Niet enkel letterdief, nee ook fantast Op smeuïge berichten kon hij bogen Die waren lekker uit zijn duim gezogen Nu is zijn naam als journalist belast Al maakt dat Peter Blasic vast niet blij Plezier verzint hij er óók zelf wel bij…

Bloem blad blad bloem Zuurtje touw zuurtje cirkel Wortel oor wortel neus Voet vlakje vierkantje vogel Vlieg vogel vlieg punt Plus zuurtje plus gras Duim duim duim blad Liniaal weggetje voet stof Steen steen weggetje wimper Oor vlakje bloem bloem Bel bloem touw vlakje Driehoek driehoek vogel vogel Kom kom ruit wimper Wind vlieg vlieg wolk…

vrijheid denk ik klinkt als het openklappen van een roos blad per blad…

[Haiku] blad na blad valt af de herfstwind spreidt het sterfbed van een jaargetij…

ik dacht dat het een merel was maar door donker zag ik een gevallen blad dat door een windexplosie vleugels had ik vraag me af wie er nu echt recht op leven had het blad dat ik van merel zijn verdacht of toch de merel die in gedachten sterker was dan blad wil melker 12/12/2018 www.wilmelkerrafels.deds.nl…

Dansend op een bries daalt het blad ter aarde zijn taak volbracht niet langer van waarde. Langzaam de grond naderend zal dit blad niet meer groeien zelfs het reinste water kan dit blad niet meer boeien. Over is zijn vlucht het legt zich te rusten tussen de andere bladeren die reeds de grond kusten.…