Alle inzendingen over blaren

Ik zoek me de blaren, maar ben gestopt met zoeken want ineens verschijnen er blaren zonder reden op mijn voeten. Hoe het er komt 'k heb geen idee maar voorlopig ben 'k er lekker mee de ene na de and're blaar verschijnt op mijn voeten, toch raar!…

De beschermlaag die ik vanaf mijn geboorte meekreeg is flinterdun en veelal verstopt in sproeten op het naaktstrand hou ik mijn kleding aan niet uit schaamte, maar uit bescherming en als ik maar iets of wat, zelfs even, ontbloot dan doorbrand de zon mijn lichaamsvernislaagje zit ik op en met de blaren!…

Mijn leven, mijn karakter, mijn jaren Ik vroeg mij af voor hoelang blijven de blaren? Zweten en zweten, balen en malen, slapen en slapen, in mijn gedachte laat ik jou varen.…

Ik telde pijnlijk de bezwaren De lucht scheen blinkend door de blaren Ik had geen voet meer om te staan Men kon mij haast voor dood verklaren Vasalis bracht mij tot bedaren De lucht scheen blinkend door de blaren…

De blaren goud, de blaren geel, De herfstwind doet ze vallen, Zij zinken na wat wild gespeel, Zij zinken, zinken, allen.…

elke stap die ik neem brengt me verder van iets vandaan maar daarentegen steeds dichterbij naar waar ik heen wil gaan afstand nemen is vaak goed om dingen te verklaren maar soms raak ik uit de koers en geeft het enkel blaren…

Hoe taandet ge al, gij, die aanwezig waart, Bij wat mij Eén, van ver nog, liet verwerven: De donkre blik, mij volgend overal, Maar lichter toch dan 't goud op gouden blaren; Erinnering aan zachter haren val, Verdoffend de' inn'ge glans op bruine blaren.…

waarom zou ik je nog tonen waar de wind schuilt in huis wanneer het bulderen begint het kind hokt in hoeken tussen niet goed en verkeerd verdunt zich in woorden en wat het bloed met haar doet het raam houdt de nacht vast drijft de meeuwen uit haar hoofd ik was de maan en het galmen van het water terwijl het zeezout…

Dan lacht hoop en herinnering Boven ons hoofd, in de blaren.…

Blaren op het pad: glimmend herfstkleurenpalet. Een slippertje dreigt.…

Blaren vielen in de plooien van mijn kleed. Ik merkte het niet, Totdat ik opstond en mijn kleed straksloeg, Toen vielen de blaren rondom, Zodat ik mij afvroeg: "Heb ik gebloeid zonder het zelf te weten? Kon ik genieten en heb ik het niet gedaan? Vervloekte wijnroes!…

somernag in die kaap, êrens rus die wind teen ‘n eikeboom se blare waar in die reën mag ek haar naam weer vind? waar in haar gelaat sal sy my gesig weer roep tot kind?... êrens ritsel die blare.…

Populieren zon zat zou je wel zeggen als je zo hun blaren zwerven ziet…

het regent verboden woorden blaren zweven bomen vellen bloemen zinnen doen toch wat zij willen…

Daar ginder al over de heide De blaren vallen Nooit heb ik je lippen gekust, Regen Ritmedansje Witte wijven…

Hij heeft blaren op zijn vingers Sterk is hij in de adem van haar taal Dat de slaap meer en meer dunt Verbijsterd in schrik doet ontwaken…

De beuk in de tuin verliest zijn laatste blaren al in augustus. De zon brandt ongenadig de seizoenen overhoop.…

In dorre blaren rent een merel. Hij luistert, telkens, de blaren maken leven. De wind, een oude wind van toen de mensen die nu dood zijn leefden, spreidt breed, aanvaardt al wat hij aanraakt. Laag hangt de lucht, is overal grijs, de hemel woont bijna bij ons. ---------------------------------------- uit: 'Verzamelde gedichten', 1993.…

Toen sprak hij met een dode stem, (de blaren ritselden achter hem): Ik kom u zeggen dat ik ga - Nooit keer ik weer waar ik nu sta - Hij zweeg; achter zijn duistere wil viel de wind in de blaren stil. -------------------------------- uit: Gedichten 1911 - 1976…

Twee sinaasappels van één tak met blaren. Ik zie schreiend het wonder aan: Neen: niet vergeefs zijn zóveel kwade jaren Over mij heen gegaan.…

Ik heb de blaren van herfst samengeharkt tot het boek van zomer. De vergeelde randen bonden het in met een aureool van duurzaamheid. Ik las een perkamenten tijd met gelooide ogen.…

Bomen wuiven met ons mede blaren dwarrelen door de lucht een tapijt voor onze voeten spreidt zich knetterend als een zucht. Laten wij nog eenmaal proeven van dit herfstig tafereel straks komt lange winter toeven koude sneeuw wordt dan ons deel.…

De donkere verroeste blaren maken Aarde in november weder vruchtbaar. Alom gespreid liggen de plassen bloed, De ritselende bloedstroom ruist, Wanneer de wind de gele bodem veegt.…

De bomen hebben overvloed van blaren... De wind komt aan in speelse tuimeldraf En schudt het bloemblad bij miljoenen af En doet ze als scheepjes op de luchtzee varen. Uit hauw en doos van orchidee en varen Stuift wolk aan wolk van poeirig goudbruin kaf Neer op de harde klinkerweg als graf...…

Het was oktober, Wanneer de blaren, Rood als rood koper, Of geel van kleur, In dichte scharen Neer komen strijken - Ik liep te kijken En snoof de geur.…

Bij bomen komen blaren weer, zodra het voorjaar wordt, maar ik zit met een kale kop, kom haren steeds te kort. Aha, één ding heb ik toch voor bij bomen in het bos, ik zit nog vol met streken, die laat ik op u los. Daar ik ook als een slimme vos de passie goed kan preken, 'Bin ich von Kopf bis Fusz' vervuld van slinkse streken.…

De maansikkel maait de zieke zomerblaren in najaarsnachten.…

Weer gaat de herfstklok met traagheid tikken nu wij d' eerste blaren harken op het gazon verlepte bloemenharten en stengels knippen met heimwee naar hoe mooi het eens begon.…

Buiten ritselen blaren: de herfst tikt bladen vol met herinneringen voor in het archief van mijn geheugen. De regen bestempelt ze met "geklasseerd" en slingert ze in de modder, globaal.…

De blaren die getuigen, druipen af, stoetsgewijs.…