Alle inzendingen over blonde koppen

de stengels als navelstrengen verbonden mer de zomeraarde wiegen ruizend ritselend de rijpheid van de korrels in de korenaren de molen scheert met zacht gezang van wind en zachte glans op wieken het kaf der blonde koppen van het koren en voorproeft de instroom van de oogst met ronde slagen het gulle graan tot meel vermalen voedend de…

onmenselijk verdriet zijn tekeningen, en zijn nieuwjaarsbrief in een schuif bespaar mijn lieve ouders in ’t nieuwe jaar van verdriet Zijn eerste en zijn laatste nieuwjaarsbrief… daags voor het ongeval had de juf hem meegegeven onbeholpen en lief zou hij hem op die dag afgeven met zijn nieuwste klassenfoto ‘ Van jullie grootste hartendief’ Een blond…

Neem mijn gewonde hart mee fluister zandkorrels zachtjes in mijn lange blonde haren en proef het leven in verwoestende golven, die koppen tegen de wind in naar het duister als deze nacht voorbij is wandel ik door de duinen naar het licht en wacht daar op de zon die mij roept en samen met haar ga ik op in vergetelheid, geen zandkorrel…

Die felle blonde? Voor zeker Margriet. ’t Kan me echt niet schelen, verdomme. Zo’n lichaam? Mijn liefde straalt, jodelt zijn levenslied. Ze verdwijnt, ik blijf achter, als een stomme. Wat ’n blaam? Margriet zingt, lacht met mijn liefdesverdriet. Mijn stoer imago wankelt naar bonhomme. Foetsie faam?…

je strikt mij in het blonde vangnet van je gulle lach je verdrinkt mij in het blonde koren om je heen je lokt mij onweerstaanbaar in een gouden schrijn ik bedrink mij aan je ronde ogen van zeegroen en jasmijn ik wil je zoenen zoals de warme wind het welig graan…

Ze keek mij aan met ronde ogen blauwgroen als kwam ze uit de zee met een geur van wier en venusschelpen zo schoon kan eenvoud zijn als licht en water en blond was ze als zand…

de grassen fris en groen, met licht bedauwde sprieten, staan weelderig, met witte margrieten, in het kleurig bont, van korenblauw tot distelbol, zo donzig blond midden in het veld, in rozerood staat kruidig de zuring, op lange steel met bloemenpluim, daar rondom heen vliegt blauwig groen, doorzichtig een waterjuffer heel voorzichtig verderop…

door de bocht te ver gezocht was jij wel echt blond…

ze zwaaide uit haar heupen so soepel mechanisch en galant strak gespierd in een vleesgeworden hoepel, met een uitstraling ver boven mijn stand waar treft je nog zo'n passante waar haar lucht blijft hangen tot ver om de hoek bij het lanterfante(n) en haar vlokken mijn toonbalken vulden met mytische gezangen het was gewoon een straatje om…

De blonde leeuwen met hun gemelijke koppen, trekken rondom lopen kringen in het losse zand, aleer zij door de brandende hoepels springen - Een koperen pauw draagt in zijn snavel je spiegel - Jij Narcissus die naar haar evenbeeld kijkt Ik: altijd bezig je ongrijpbaarheid te bezweren in het net zo efemere*) van de liefdesdaad…

de lucht dreigt onweer steekt de kop op de wind wakkert aan de ambtenaar kijkt naar de oostrand vol donderkoppen de koppen in de krant maken hem onrustig hij houdt niet van frisse wind met rode koppen zitten de bestuurders rond de tafel de wind is opvallend het dondert en weerlicht het spoelt tegen de ramen de ambtenaar krijgt…

Wat elke simpele ziel had kunnen weten, werd door deze knappe koppen niet gezien, hebzucht vertroebelden hun geweten, zij wilden in de top van zakkenvuller tien.…

ik heb vannacht gedacht verder dan kozijn niveau ik betaalde voor een zonsondergang hield mijn hand niet op de knip ooit schreef ik in mijn dagboek ik heb mijn langste tijd gehad de wens om zee te zijn spoelde af en aan toen schreef ik in mijn dagboek: ik heb mijn langste tijd nog niet gehad nu ik aan de grens gekomen ben de grens van…

hakken tikken etalages schrikken als jij spiegelt in hun glas rode koppen schuilen achter blonde lokken handen in de zak verbergen schande in het grijze pak ogen die weloverwogen zoeken naar een warm entree blikken die iets zachts begeren klein wordt groot in reageren ze zien het slanke lijf de lange benen dromen vergeten eeuwig…

grote koppen glimmen lachend naar de kleine burger hun slogans zijn mislukt nauwelijks kijkt de kleine burger naar hun koppen en gaat elke dag een beetje meer gebukt…

ik zag zand tussen je vingers verglijden in een constante stroom van stukjes lijden een enkeling glinsterde positief vlaagde speels in de wind het blonde van een kind een constante trits boodschapte zwaartekrachtmoedig altijd inwisselbaar en diepbedroevend jouw handen hebben teveel leven gegeven in de afgelopen jaren zonder…

voor de blonde zon smelt de oppervlakkige ijsbloem de bedoeïen omhult zich voor de koperen ploert…

ogen kijken luisteren ogen voelen ogen zien alles en soms het einde dichterbij ik zie jou luister naar jou voel jou en kijk naar jouw einde te snel zo dichtbij…

heb bloemen gebracht op je graf jij liet het regenen om verdrogen te voorkomen nog staan ze daar in kleurige pracht ik wacht tot je komt uit jouw donkere nacht een straaltje zon laat het blond van je haar weer oplichtend dansen hoor nu je stem in de lach die je schenkt met het blauw van je ogen voor even bij mij in een…

voor staan bezitster gebruikte ze zelf namelijk niet Wie dit wenst mag ze best uitproberen om te zien of ze stevig zijn en voltooid Ze zijn zeker niet zwaar om te hanteren eigenaresse, die gebruikte ze nog nooit Graag te voren even contact opnemen; thans immers liggen ze nog ingevroren Je mag ze voor ‘t half tarief meenemen en ben je blond…

(korte dialoog tijdens de vakantie) minzaam vraagt hij ons of wij ook Frans lezen wanneer we antwoorden dat wij het leuk vinden de koppen te snellen zegt meneer Gerard dat hij wel iets meer leest dan alleen de koppen…

Schuimende koppen, een vergezicht, de wind loeit genadeloos om m'n oren. Kinderen spelen luidruchtig in 't zand, bouwen zandkastelen op het strand. Schuimende koppen, grijsgetint licht, de zilvermeeuw laat zich duidelijk horen. Ik laat voetsporen achter in 't zand, de zee overspoelt woest het land.…

Droomt ge op uw sponde Reeds in vree, Of hoort ge, mijn blonde, Die org'lende bee? Steeds blijft uw wit gordijn gesloten; Geen schuchter handjen beurt het op; Toch zie 'k uw zoet gezichtjen scheemren, Zo rozig als een rozeknop.…

Ja de tarantella….lekker woest Laat de vioolsnaren maar trillen Opzwepend…..het draaien met de heupen Een wipje voor de nacht Zou genoeg zijn Ik kijk naar je op, doe mijn best Om grote pupillen op te zetten Met een plezierig gevoel Strijk ik de kreukels in mijn gezicht glad Wil je mijn paradepaardje zijn Je vind het toch niet erg om blond…

de missen zijn knap de blonde missen verstand en zijn dus knap dom…

Over jouw blonde zee waait een stille wind met een gebaar van diepe innigheid jij slaapt omdat je licht bent op een wolk ik zie jouw dromen overdrijven je werpt een kushandje naar mijn onderbuik ik vaar een eindje in de verte waar een meeuw vliegt boven jouw akkergolven.…

Siamese meeuw koppen aan elkaar geklonken duwen en trekken…

Stil lig je nu naast me Je ogen dicht, je lippen zacht Wil je voelen, wil je zeggen Lieverd, het was fijn vannacht...…

Hoe zal het blonde kindje zijn met neusje fijn en oortjes fijn en zachte haartjes als satijn? Hoe zal het blonde kindje zijn met oogjes blauw als morgendauw En rode lipjes als karmijn? Hoe zal het blonde kindje zijn met lidjes rond, en lachgezond en lonkend lachend zonder grijn?…

Vaak is de zee verbazend mooi met witte koppen op de golven en een gehuil als woeste wolven die zoeken naar een nieuwe prooi. Het blauw dat aan de einder blinkt verandert in een lieflijk groen. Een moeder geeft haar kind een zoen: het is alsof de wereld zingt.…