Alle inzendingen over boomtoppen

Boomtoppen schudden de nevel af, krijgen kleur -- massa, en een stam.…

boomtoppen benaderen het gras waarin mijn bovenste-ondere ik zich vervindt zich verzoekt in bevolen beneveling verveelt totdat de ik ondergaat in de bovengaande zon der reinheid…

Boomtoppen wuiven als luifels langzaam open en dicht, terwijl plassen beneden schaduwspelen met pokdalig licht.…

vanmiddag huisde ik boven de boomtoppen in een strakke azuurblauwe lucht drie witte wolkjes sierden de omgeving dunne grijze randen als zachte contouren beneden het groen: mos met kleine sterren oeroude grond, stenen uit de vroege ijstijd gestapeld tot hoge wallen; tehuis voor dieren of zekerheid voor een veilig gevoel de fijne grijze wolkenranden…

Een uitbindig stralende voorjaarszon een perfecte fijne strakblauwe lucht zachtwiegende halfkale takken vriendelijk zwaaiende boomtoppen ik weet niet wat ik nu nog mis Kom, we gaan weg vanmiddag.…

De ochtend ontwaakt donkergrijs, spreekt van krassende kraaien in verkaalde boomtoppen, van een forens die in de file wacht. Van klagende ruitenwissers die spreken van tranend glas onderweg, ik wou dat het weer zomers was.…

hij rolt over boomtoppen stuitert op de brug verblindt telkens vanuit een andere hoek ik haast me de wind is gaan liggen op het bankje naast mij ik wacht tot ik hem aan kan kijken hij draagt oranje, lacht vol en zinkt in mij tsila…

ze voelt het zand dat dagen later in haar schoenen schuurde ze ziet de boomtoppen die geluidloos voor de ramen wiegden ze hoort de paarden die tot hun knieën in de bagger stonden ze voelt de armen van haar moeder voor even het kind dat ze ooit was…

De ochtend ontwaakt donkergrijs, spreekt van krassende kraaien in verkaalde boomtoppen, van die forens die op zijn reis in de file wacht, van klagende ruitenwissers over tranend glas, alleen onderweg na een donk're nacht. Ik wou dat het weer zomers was en dat jij dan naar mij lacht.…

ze ziet boomtoppen die zich geluidloos voor de ramen bewegen ze denkt aan het strand en het zand dat dagen later nog in haar schoenen zat ze hoort de paarden die tot hun knieën in de bagger staan de vrouw voelt de zachte omarming van de tijd het kind dat ze pas geleden was…

innig als een schaduw die bij de wortels slaapt hoor ik bij de boom navel muskusgeur en witte rozen winden zich rond een rotonde zij wordt in oldenzaal en niet in amsterdam vermoord in het trapportaal boomtoppen zwaaien een jongen slaat de trommel alles in de wind naar de verdorden waar mijn bloei schoon is geweest verwijzen woorden…

Prille populieren omlijnen de wijde polder gelijkmatig gegroepeerd liggen oeroude boerderijen schilderachtig stil in het rustieke landschap Kale boomtoppen wiegen in de wilde westenwind zilvermeeuwen tegen een meervoudiggrijze wolkenlucht enkele eendenparen kiezen voor een vrije vlucht aandachtig geniet ik een stukje stilte…

al gaan wij, ieder voor zich smalle wegen over hoofden van doden – bijna zonder angst in ’t ritme van harten zijn we beschermd zolang liefde in ons woont gaan wij, tussen vlinders en vogels in evenwicht over boomtoppen in een morgen - groen, goud en blauw - naar het ontwaken van geliefde ogen.…

Langs de betonnen besmeurde wegen Kom ik talloze plat gereden kadavers tegen Die eens zo bontgekleurd in boomtoppen zaten Hoelang gaan wij door deze wereld uit te baten Waarschijnlijk tot we als mensheid zelf ten ondergaan Verwoesten wij hem en vervuilen met gassen Overtuigen wij ons zelf altijd maar weer Niet in deze schitterende wereld te…

Herfsttinten in de hoge boomtoppen, met kraaien wiegelend in het lichte zuchten van de zomerzachte wind. Als in vogelvlucht fladdert daar ineens een koppel bladeren op uit de platanen, om heel ergens anders neer te strijken. Deinend klimop met bijen en vlinders.…

vandaag draaien boomtoppen met hun wolken mee het gebergte aan de einder blijkt een ruwe hemelschets ontwaken is nog gaande daglicht is voor vogels afloop is in hanepoten geschreven, zelden aangenaam de woorden tuin of straat in de zin zonder punt overal eenrichtingsverkeer het gerucht gaat als de ochtend breekt zonder slaap te vatten…

...zou ik hoog kunnen vliegen, op thermiek en luchtgolven wiegen, over daken en boomtoppen scheren, over bergen en dalen en meren, op de hoogste rotspunt neerstrijken en de wereld uit de hoogte bekijken... Maar ik zou zoveel kostbaars verliezen als ik verplicht werd voor vleugels te kiezen.…

De zahir beheerst gedachten als de passaatwind die asgrauwe boten met brandende lichtjes op zee als een hongerige wolf vernielt in de nacht de geur van bittere amandelen daalt op de wind langs boomtoppen af ithaka als een illusie van het geheugen heimwee naar de belofte onvindbaar overal ooit zal ze je vertellen over dat wat misschien…

De blanke mane Licht overal De donkre lanen Staan langs de wal; Boomtoppen drinken Het zilv'ren licht Beneden zinken Schaduwen dicht. Maar midden in de Betovering, Waar beuk en linde Te dromen aanving Dalen drie zware Klokslagen neer; De kimmen klaren... De dag keert weer...…

De ochtend ontwaakt donkergrijs, spreekt schimmig van krassende kraaien in verkaalde boomtoppen, zwart als de nacht, van die forens die op zijn reis in de file wacht, van klagende ruitenwissers over tranend glas, eenzaam onderweg naar daar waar men wordt verwacht.…

Om de boomtoppen vliegen twee buizerds rondjes; liefdesroep klinkt. De eend zwemt door dicht kroos, maakt een warrig lijnenspel. Snel zwemt de zwaan voort, kleppert luid met zijn vleugels: eenden kijken boos. De valk grijpt zijn prooi, maar schrikt... Die merel ontsnapt: geslagen winnaar!…

Ik heb de gordijnen opengeschoven voor het toneelstuk, het spektakel van de lichter wordende hemel achter de boomtoppen Bij de overburen is het licht aan om half zes in de morgen: wat een troost dat er, daar aan de overkant, een levend wezen is, een ander mens, een mede-mens zelfs!…

schilderen tot de hand zingt een indringende krassende groet van de kraai aan een vlucht woordvogels en hun terugkeer naar het paradijs altijd zwerft ergens muziek zonder voeten aan de grond niet gehecht tussen aarde en hemel in door de poëzie zweeft een oneindige lijn die terugloopt tot aan het begin van de tijd boven sombere boomtoppen…

Boomtoppen wenken in een weifelend woud waarboven wolken razen. Er is kalmte die toeneemt terwijl het donker wordt en koud. Ik zwaai als een verlatende moeder. Zij zwaait nog harder. -------------------------------- uit: 'Jaja de oerknal', 2013.…

Stemmen verborgen in de boomtoppen, orgelpijpen in een naderende storm, bewogen in het krakend ritme van het uitgewaaide riet, gerimpeld in het huilen van de wind en wat men alleen maar hopen kan maar niet voortijdig ziet, laat het getijde zich niet foppen door het, kreunen van de vals gestemde instrumenten de kraag opgestoken in…

Verborgen stemmen in boomtoppen, orgelpijpen in de storm, gewogen in het ritmisch krakend riet het huilen van de wind als wolven van dit seizoen zich niet foppen laten door mee te spelen met zijn onbestemde instrumenten van het fluitend griend, wat voor buitenlieden als concertzaal dient, bij de woeligste plas recipieert het…

Luid roepend en luchtig zwartgrijs zweeft in lange lijnen, wijde wrongen over boomtoppen, spits, opeengedrongen, van het bergwoud, zoekt geduldig en wijs. Het rond vliegende dier geeft steeds vragen aan wandelaars, die hem willen ontdekken. Hun wens moet meestal echter vervagen. Wat mag diens klare stemklank verstrekken?…

keutels Ganzen vlogen op en krijsten, pispotjes kropen hoog in netels, in riet, in wat maar houvast bood Oudgerimpeld de wilgenstammen, waaraan toch altijd tak en zilverblad Rood al, 't blad van vogelkers Engelwortels schermden Duizendblad keek of ik duizend passen liep En bijvoet bewaakte mijn voeten smeerwortel boog deemoedig Piepende boomtoppen…

Stemmen verborgen in de boomtoppen, orgelpijpen van een verdwijnende storm, bewogen in het krakend ritme van het uitgewaaide griend, gerimpeld in het huilen van de wind en wat men alleen maar hopen kan maar niet voortijdig ziet, laat het getijde zich niet foppen door het, kreunen van de vals gestemde instrumenten de kraag opgestoken…

De zon in mijn leven ben jij In hemelblauw gehuld Zweef je in de lucht boven mij In een gouden gloed verguld Verdwaal ik in donkere bossen Jij schijnt door de boomtoppen heen Om de weg te doen verschijnen Al mijn angsten verdwijnen meteen Verdrink ik in troebel water Dan schijnt jou licht op mijn gezicht Meteen weet ik waar ik moet gaan…