Alle inzendingen over braakland

ik volg haar genegen en wil haar weerhouden maar zij loopt te vlug ik verlies haar uit het oog niet uit mijn hart haar schaduw maakt een boog verdwijnt met haar mee op het hazepad ik slaap niet graag meer ik weet waar ik dan beland ik ondervind afkeer van iets dat ik begeer in mijn dromen zijn het tropen in werkelijkheid is het braakland…

De nacht biedt bescherming tegen mijn verdorven zucht zielloos, zonder leven kraaien azen reeds op wat nog zijn zal een ploeg spit om wat is traag, schoorvoetend, delvend wordt het onverbiddelijke voltrokken.…

blik op oneindig en verstand op nul zwerf ik doelloos langs de vluchtlijn naar de einder: lusteloze grens tussen grijze lucht en braakland in het zand verwaait mijn spoor in de verte is de laatste luchtspiegeling reeds verzwonden tot leegte…

Het braakland in de verte. Een woord oud als de weg naar Rome, we hebben de verleiding niet weerstaan. Lijnen en plannen maken dit uitdijende weiland. We zijn aangekondigd - houd je mond toch, je ziet ons spoken, zoek een betrouwbare bron, huiverig voor iets dat maar voorbij blijft gaan. Dan sta je recht en grijpt me beet.…

Het zenden van een vrouw is een risicovak zij is een creatuur van het wilde twijgen in het braakland dat zich tot jungle zal wassen waar ze ook gaat het talen wordt gedanst het ritme voert het hoge woord schamper vel belooft een ritueel verbindingen worden gesmeed ieder telraam slechts gewaardeerd om zijn subtiele ronde vormen Voodoo…

puinkegels van ontgoocheling etsen lijnen in de wanhoop van het desolate braakland tussen de oevers van de horizon merktekens op de weg van nergens naar nergens in elk brandpunt doen bundels divergente banen een poging parallel te blijven en zelfs te snijden maar elk kruispunt vormt een nieuwe puinhoop alleen het nulpunt op oneindig…

Wanneer de laatste blaadjes zullen vallen aan de overkant, zo zal ook de lente treuren in mijn stervend braakland.…

Het kwam als een groot grijs monster dat zich breed uitrolde over het bouwterrein over het braakland naar het huis waar hij woonde. Hij hoorde de kelder vollopen, de deuren kraakten het monster steeg hoger en hoger, kwam de trap op. Hij was bang.…

Het kwam als een groot grijs monster dat zich breed uitrolde over het bouwterrein over het braakland naar het huis waar hij woonde. Hij hoorde de kelder vollopen, de deuren kraakten het monster steeg hoger en hoger, kwam de trap op. Hij was bang.…

Het kwam als een groot grijs monster dat zich breed uitrolde over het bouwterrein over het braakland naar het huis waar hij woonde. Hij hoorde de kelder vollopen, de deuren kraakten het monster steeg hoger en hoger, kwam de trap op. Hij was bang.…

Ik zag een ploeger in het morgenrood met vaste stappen gaand achter zijn paard over het braakland, volgend heel bedaard maar moeizaam sturend en een vogel floot en 't was als vreugde over die stille daad, die ploeger, wijkend naar verten heen en kerend weêr, op 't wijde land alleen, de grond bewerkend voor het nieuwe zaad.…

Een bries sluipt over het braakland dat een naam kreeg, 'Groene Vallei' over het kruispunt dat baadt in de smog 'Duizend Vuren' De hitte straalt naar mijn lippen, scheldende motoren. De ochtendspits... de jacht op afspraken in het prilste licht. Ademnood van een chauffeur om de grillen van een hondse klant.…

i'm not responsible for accidents on mount pleasant was het hier echt verlaten er kwam geen post via de achterdeur wist ik niet van mensen achter ramen mensen zonder benzine al hebben ze hun auto verlaten geen plek waar het spoor over veilig rook of sneeuwstorm kunnen verhullen zoals wie weet hoe het werkt in begaanbaar braakland…

Wat we moeizaam wonnen, ploegen we nu tot braakland om. Je schuurt en schurft ons lijf. We kunnen niet wennen. We willen niet angstig sterven. Wanneer, wanneer rust je weer ? Ik ben de grond waarin je vaders knieën zakken. Je moeders zullen in mij geen kinderen te ruste dragen.…

Via de literatuur ontdekte hij het vrije leven en de werking van hasj en alcoholische bocht ontgon in hem een ware woestenij en braakland voor talloze misères, min het zichzelf kunnen vergeven.…

Achter ons ligt het braakland leven, de barikaden, de rode vlag. Wij, wij tonen de wereld, de mensen, visie, vooruit. Kijk, zeggen wij, hoe wij kijken. Wij zien onszelf beslist in het gezicht.…

Provincie Groningen, edel braakland, de geest van Bert waait als een oude sage langs de donkere, weerbarstige eiken.…