Alle inzendingen over broeierig

de dagen zijn lang warm en broeierig loom de aarde snakt naar regen droogte is voelbaar, gesluierd in gelig wit brandt de zon haar laatste stralen ze verliest haar kracht, licht en donker grijze wolken drommen dreigend samen de wind steekt op, en huilt om wat komen gaat.…

Het was broeierig benauwd, En dan gaat het makkelijk fout, Ik had zo’n voorgevoel. Die zwoele avond in de zomer, Was de start van een nieuwkomer.…

Het was broeierig benauwd En dan gaat het makkelijk fout, Ik had zo’n voorgevoel. Die zwoele avond in de zomer, Was de start van een nieuwkomer.…

Och, en ach, met een lach nemen we afscheid van een broeierige dag terwijl we naar boven kijken met een diepe zucht valt het water verkoelend uit de lucht…

Als lood hangt broeierigheid tussen de bomen lome zang hoort men gedempt nader komen van een jonge schone en door kleurige veer omlijst in portret van ree en hert zo teer.…

de snede die 2022 van 2023 doormidden kerfde was de aftrap van weer dezelfde ontgonnen fenomeen, liefde en dood omhelst door spijbelende verlangens van één ieder die de wereld door andere kijkers beziet naar mezelf gericht hangen de vleugels telkens in onvoorziene winden om ze tenslotte te strekken wanneer de laatste zucht zich herinnert…

nog steeds blaast de avond warme wind binnen ik zit binnen met zonnebrand en zap boos van net naar net, het liefst zie ik een sneeuw programma, ik sta op en verwarm alvast de melk in het pannetje de cacao staat op tafel, de wereld wacht wel. ik fluit nog een liedje dat niet tegen het raam opbotst maar de eeuwigheid in gaat, zo…

haar ogen bedriegen zijn liefde broeierig kijkt zij opzij sluimerend verwacht ik een teken maar wat verwacht zij van mij? haar mond, haar tong, haar tanden het spel beheerst zij goed mijn zakken vul ik met smoesjes maar verlies daarbij de moed…

In broeierige ruimte groeit onaangenaam de opgekropte hitte naar ontlading toe zacht gromt de donder vooralsnog zonder effect zigzaggende pijlen flitsten het doel voorbij samengebalde knallen in crescendo afgevuurd een onverwachte voltreffer die helderheid in puin legt…

Hij speelde de zomer in mijn haar met lange pianist vingers die slank een naar een in mijn mond glijden de hete vochtige lucht van eind juli verspreidde zich op de woestijnheuvels onder mijn blouse zijn zoenen, zijn adem mijn getril, mijn gegiechel onze dans van verlangens broeierig als in een kippenhok koeien in de wei wachten om gemolken te…

ik voelde haar bui ogen donkerden snel armen schokten in weerklank nog steeg de spanning door het broeierig geluid van haar lage stem zij ontlaadde met wijzende vingers in het oplichten van schuld ik voelde de inslag stond aan de grond genageld verschroeid door haar blik als de donder ben ik weggegaan een reepje zon liet valse…

Broeierige hitte geen enkel zuchtje wind mijn handen lopen over het gras En mijn ellebogen vliegen over 't grind Warme geborgenheid Er komt werkelijk geen kou aan te pas Mijn voeten omarmden je met liefde 't geluk toen ik eindelijk bij je was Mijn hoofd zwom door de warme zee mijn dijen volgden het blind Tot alles op zijn plek viel omdat…

De nacht is een broeierige deken over blote schouders lippen verglijden in een lispelend duister Vingertoppenfluisterend wind ik koele doeken om je krommende wervels Ik tel De wind fluit liedjes want vannacht komt ze ook bij jou langs en dan, in een vleug door een kier Achter het, voor boze mannen gesloten, raam zal ze…

Ooit eens opgejaagd door herfstlijke stormen die de bleke naaktheid van mijn wezen herkennen even meedogenloos ontbloot tot wanhoop geborgen tussen sterven de zwarte bladeren die stilte krioelend benaderen met wormen de draden een rottende humus die langzaam verteert hier wacht ik op de zon wijl de broeierige hitte in de grond rondom mij…

Doorzichtige illusie van verkruimelde muren nodigt hypocriet de Grieken uit Wees welgekomen maar niet voor mij ontsnapt tevergeefs aan de mond van verzilte weduwen Wat moet de hel nog ónder mij Uitgewrongen trots zorgt voor het gapende litteken op de zuurzoute toekomst van de overlevenden Laat de hoop maar varen Onder de broeierige…

De wolven huilen naar 7 manen Met stromende zwarte tranen Zwermende bijen geplakt in honing Zit ik vast in broeierig afscheid.…

de toch broeierige vulkaan in mij zoekt een uitweg, maar heeft die nog niet gevonden, dan zouden hier andere woorden staan opgetekend hoe kun je je woede uiten zonder anderen te beschadigen, want dat is een taboe die macht wil ik niet beheersen Mars treft zijn voorbereidingen binnen niet al te lange tijd strijd ik aan zijn zij het zwaard…

de sfeer is broeierig en klam we wachten op de lichtshow die ’t angstaanjagende indigo zal splijten met veel tamtam kabaaaaaaaaaaaaaaaaam daar jubelt juni het uit van plezier de hemel verandert zijn kleuren schijnt ineens weer op te fleuren door het overdonderend getier grote regendruppels likken als judaskussen langs mijn wangen vandaag…

het is lust als ik je plagend streel wanneer wij gevoelig onze lippen hun weg laten bevaren over golven van genot zie ik vrijelijk en trots jouw glans verschijnen langzaam met tedere aanraking van borst en tepels glijdend jouw vingertoppen rond mijn mond langs de kier van innerlijk welbehagen ogen verraden intense broeierigheid gevoelig…

De jonge nacht ontsteekt de sterren zachte broeierige wind steekt op bij stemmig licht van kaarsen bijgeschenen door helder maanlicht proeven wij de sfeer van zoele avond schoonheid van Afrikaanse binnenland zacht weerschijnt het flakkerend licht in fonkelende glazen wijn op tafel onze handen verstrengelen zich tijdens weinig woorden die…

jouw geel oog moet nog open het volgt de boog van de bal broeierig licht dat een blikveld vult eenmaal ontloken verstart jouw stengel dan wijs je met knikkend hoofd naar de gloed van het oosten moe van woeste snavels en stof ik proef jouw pit in brood je glanst op een rooster droog wentel ik je in een jas van meel en zout je kan…

zo ver zijn wij gegaan het is voorbij jij draait je op je zij jouw blote rug is als een koude muur - was het zo-even nog dat wij ons falen celebreerden woordeloos, zo pijnvol woordeloos - wat later stond je op en ging de kamer uit jouw warmte bleef heet broeierig en zelfs de laatste tranen die de liefde schreef voelden aan als ijs…

het dichtersfeest was in volle gang een waaier aan dranken klokte door de kelen de stemmen werden met de minuut luidruchtiger er hing die avond zoals dat heet beslist iets in de lucht B. ging aanvankelijk mee in de flow verzorgde onopvallend zijn aandeel in de roes maar toen de broeierigheid overkookte en een onnoembare spleen de poëten…

Broeierige juliavond De dag is rond De klus van weer Een schooljaar geklaard Rij naar huis, voldaan Dat ik mijn bijdrage Kon leveren aan weer Een generatie die De school verlaat Mijmerend over Het voorbije werkjaar Zie ik aan de donkere Hemel vlakbij een vlammenzee - Een passerende auto Heeft vlam gevat De bestuurder…

het dorp der dorpen sluimert in de zon de wijken zijn als late honingraten door koningin en bijenvolk verlaten een enkeling vindt schaduw op balkon het leven is terug naar waar ’t begon daar ligt een garnizoen van frontsoldaten dat vluchtte uit de broeierige straten de zee zorgt voor een generaal pardon nabij een donker middeleeuws kasteel…

Zijn geur voert me mee naar vreemde verre kusten, naar broeierige havenkroegen vol zweet en verdrongen lusten; voert me mee over zee en ruig schuimende baren naar een krappe klamme kooi waarin anonieme lijven paren; naar een scheepje op de oceaan, drijvend boven de zwarte diepte onder een kille maan; naar windstille nachten vol onvervuld…

een schreeuw verkracht de stilte rauw gekrijs stampt de rust in elkaar een spreeuw richt zijn kop op blinkende oogjes weerspiegelen de droefheid van wat verborgen moet blijven tijd hangt aan de noodrem alle gevoel is even gestorven om daarna te verrijzen krachtiger dan ooit tevoren de broeierige lucht zindert nog na trilt van…

nieuwe dochter vind Terwijl het merg woekert Zwelt de holte Ze waggelt nu op hoge hakken Ze knoeit met oogschaduw Ze wil weg uit dit huis dat huivert Ik zie het liever niet Hoe ze de klok opjut tussen haar tanden Dan wil ze briezen naar haar verwekker Haar tedere beul Maar ook dat is bijna voorbij Als een dampkring op glas Door haar broeierige…

Zwaaiend met een vleermuisvleugelkwast In tweedekker die kerosine slurpt Zet hij miss Amy Whitehouse op en dan Na vierentwintig uren in haar graf Van groen en stikkedonker ziet hij vaal Een slaapverwekkend maneschijnsel gloren Vastgebonden, los en vrijgezonden Broeierig in schommelende schuiten De kapucijner mantels en kazuifels Volumineuze…

Het was warm en vochtig En sloom en broeierig In warme, lange hitte Het was onrustig in mijn hoofd, Daar stond een boom in duister van schaduw en zon Er groeiden grote schimmen.…