Netgedichten

netgedicht (nr. 80.882):

een broeierig jaar

de snede die 2022 van 2023 doormidden
kerfde was de aftrap van weer dezelfde
ontgonnen fenomeen, liefde en dood omhelst
door spijbelende verlangens van één ieder
die de wereld door andere kijkers beziet

naar mezelf gericht hangen de vleugels
telkens in onvoorziene winden
om ze tenslotte te strekken wanneer
de laatste zucht zich herinnert
om in bekwaamheid zich te schikken

naar het lot van weer een nieuw avontuur

de dood leeft zei Herodes, de dood vertelt
zei Einstein, de dood is niet het einde vertelt
de Boeddha, de dood smaakt naar meer
vertelt elze, Heracles nodigde de stervenden
uit om tezamen hun laatste adem te binden
om zo langs het ineen geregen geheel
zich te zetelen aan de pier van de regenboog

zovelen die menen te weten hoe kommer
en kwel, het lijden van zich af te schudden
hebben het universele medicijn gemist

doch het sterven maakt iedereen
zuiver van geweten en ongeoorloofde
passies die het brein van de levenden
als een onwetende die ontwricht
is geraakt door de illusies die
alles als waar hebben beschouwd