Alle inzendingen over cement

Zo graag had ik de muren Die ik om me heen heb opgebouwd Nu eens voorgoed geslecht 'k Heb wel mijn best gedaan, Maar lukken wil het niet echt - Onmacht die te groot is, Kracht die te gering is, Muren die om mij heen Zijn opgetrokken uit stenen Van angst, het cement gemengd Met argwaan, uitgehard tot Onbreekbaar beton, zijn het…

Er valt los cement uit oude voegen en drijft me de straat op, richting stad en Boulevard Muziek nodigt mij uit vele kroegen: het wordt uiteindelijk een hotel, maar a la!…

Het nieuwste cement blijkt uiterst potent. Maar stopt het CERN's ontaard cyclotron ?…

Toen het cement zich sloot boven mijn hoofd viel er toch iets van me af. Rust nu maar uit, dacht ik met de dode dichteres die recht van spreken heeft, je hebt je strijd gestreden.…

kronkelige, dorre takken woelen in mij ze vormen een labyrint ik wil eruit maar ben de weg kwijt muren, langs voor,opzij en achter ze worden steeds hoger takken met scherpe doornen priemen erdoor ze zijn heel talrijk de doornen doen pijn dus blijf ik er af op de doornen heb ik een dikke laag cement gelegd het cement is opgedroogd…

Cement in dromen bouwen, de wolven hebben de nachten gebrandmerkt, wat eerst op de hemelen leek, sloot zich op in de wind als gedreven schapenwolken op de eigenzucht, bezweek in het vlakke polderland van duisternis.…

Zo velen van ons Heeft de verliefdheid Al in bezit genomen Alle redelijkheid Aan de kant geschoven Voor kinderlijke kalverliefde Van broos, ondeugdelijk geluk - Alle stukjes van Onze liefdesmozaiek Waaraan het cement Ontbrak vielen als Los zand uit elkaar Boden geen enkele Structuur meer waarop De liefde zich vestigen kan…

Voor Oekie Na het donkerste Van alle wolken Ben jij de zonnestraal Die als godsgeschenk in Ons leven is gekomen, Jij die hart en oog Hebt voor ons allemaal En voor je broers het Cement wilt zijn dat Hen met ons samenbindt…

blijf staan, anders is het hek van de dam deel de muur in stenen, cement en losse modulen strijk met de haren mee over één kam al wat blijft is een cluster moleculen…

Veel bouwmateriaal Heb ik niet, Hooguit een aantal Losse stenen dat Wellicht nog wat Kan groeien met de tijd - Bindmiddel heb ik genoeg, Cement van oprechte aandacht Gemengd met een dosis Daadkracht en geduld Bouwen mij een muur Voor de eeuwigheid…

Iconen Dragen de kronen Van onze samenleving Hun gezichten In het cement Gemetseld In ieders herinnering Gebeiteld Iconen Zijn de dochters en zonen Van het koninkrijk hemel Iconen die in ieders hart wonen…

Vanuit elk stukje cement tussen de huisstenen droop verwijt en verdoemenis, uit elke schaduw sprongen hellehonden en in mijn uitgehongerde hart sloegen ze priemen van hout gedrenkt in knoflook.…

Kort als een daad, vast als 't cement Van Vlaandrens wezen en zijn faam, Vol klinkt uw naam, Gent! ------------------------------------ uit: De noordhoorn (1916)…

Het Binnenhof laat veel te wensen over, De vloer is rot, geen stevig fundament, De staat van muren, dak, plafond, cement, Van dit complex is uitermate pover. Maar dit is niet het enige probleem, Hetzelfde geldt helaas voor het systeem.…

regels staan in kamers tussen muren met constructiefouten pennen kruipen door cement de muze slaapdronken in het stof van nadenken geluiden in scherp gekras nee er komt geen wending regels staan hier nog niet vast……

woorden als voetstappen soms vereeuwigd in cement volgroeid bedekt met tegels ben ik je gelijke of gescheiden met een buffer tussen ons beide melancholiek geschreven verborgen heden niet meer dan een geest van de nacht geen drama geen raadsel maar dit leven op zich…

bereikt bouwstenen stapelend stapelend tot een gebouw van solide vriendschap met specie van aandacht en liefde daar mogen de stormen des levens aanval op aanval waaien zon en regen vat op hebben maar ramen bieden uitzicht en deuren kunnen opengaan Zo zaten wij aan de maaltijd samen met niet-aanwezigen eensgezind in verschil het unieke cement…

Een schaal vol genegenheid Een doos vol liefde Een theekist vol geduld Een fles vol verdraagzaamheid Gezamenlijk vormen zij het cement Waarin jij gegrondvest bent In liefde opgedragen aan Albert ter gelegenheid van zijn 25e verjaardag 24 april 2012 - van je vader…

Nu zal ik het gaan vullen, `k gebruik een soort cement, normaal vul ik mijn zakken, dat ben ik zo gewend. Daar zie ik nog een tand, die zal ik moeten trekken, dat kost u een verdoving, anders gaat u verrekken. Zit u maar even rustig, de verdoving zal gaan werken, al trek ik de verkeerde, u zult het toch niet merken.…

Een muur rust op een fundament van liefde en vertrouwen liefde is het cement waar wij op verder bouwen door het afscheid op dit stervensuur vertoont de muur nu scheuren toch weet ik zeker: jouw liefde zal ons leven blijven kleuren…

Twee moordwijven zijn aan het doe-het-zelven Ze sluiten deur en ramen met veel spijkers Ze houden immers niet van pottenkijkers Waarna ze met cement het lijk bedelven De arme man, het heeft hem zeer verdroten Maar de bekisting zat echt als gegoten…

gebakken stenen gestapeld naar eigen aard nemen ruimte in gebruik scheppen uit het niets een tastbaar figuur openen een eerder niet bestaand luik waar cement een besmuikt rijm voor het collectief vergaart ze dichten het licht tot muur…

Herinneringen vergaren steden, als men dat wil met gouden tempels en porseleinen straten, monumenten die voor altijd de gedachtenis aan wie hier leefden blijven bewaren, substraten van dat verleden, veranderd in afbraak, wanneer men ze prijs zal geven, maalt puin tot nieuw cement voor metaforen, die nog niet zijn verkend.…

Als de afstand groter lijkt wordt de liefde dieper in het onaantastbare vangende met je blik weet je weer wat pure verliefdheid is Het cement tussen de stenen van liefde die een huis bouwen van uiteindelijk geluk maar het onvermijdelijke verdriet ook een kamer gunnen een zijkamertje!!…

Kleermaker ben ik, Een deugdzaam beroep, Een echt vak nog Dat vakmanschap vereist - Door anderen wordt Er doorgaans op mij Neergekeken - Want zij vinden mij Niet geleerd, ik ben Immers niet zoals zij - Ze begrijpen niet Dat ik het cement ben In het losse zand Dat zij daag'lijks achterlaten, Ik ben het immers, die Zonder…

jij mooie man jij wijze man die het cement vormde tussen dat, wat toen nog in het verschiet lag maar waar ik nu dankzij jou de vruchten van pluk door jouw rotsvaste geloof in verbinden ben ik nog iedere dag dankbaar dat jij mijn vriend bent…

Grauwerig glijdende schaduwen, Over geconstrueerde cementen fundamenten, In prille stilte. Temidden deze benevelde velden, Vol gevallen kilte: Glinsteren gewassen kiezels. Ze roepen toe als edelstenen....…

ze is niet echt op zoek naar zichzelf het lijkt alleen maar zo wanneer ze straatlantaarns vervangt door bomen cement ruilt voor kiezel zich een merel op het dak droomt die voor haar fluiten zal enkel hij mag haar doorbreken het zal haar stilte zijn ze doet ermee wat ze wil de merel ook ze zoekt zichzelf niet ze zoekt haar stilte…

aan mijn voeten liggen mannen en vrouwen nauwkeurig aaneengesloten tot het verdwijnpunt van deze waanzinnige weg vol strijdende geloofsovertuigingen stroomt bloed als cement tussen kinderhoofdjes en ledematen, een doorweekte jurk met gele bloemen een gouden ring door een woeste beschaving als bermafval achtergelaten.…

Een schaal vol genegenheid Een kom vol liefde Een theekist vol geduld Een karaf vol verdraagzaamheid Vormen gezamenlijk het cement Waarin jij gegrondvest bent Opgedragen aan Albert Van je vader t.g.v. je 25e verjaardag op 24-04-2012…