Alle inzendingen over cognitieve dissonant

er gaat een regenzucht langs onderkoelde ramen. Ademstof en huiverwater bedekken hun woeste grond. Strijdig met steen en straat, lichtvoetig als kaalheid van tong en tederheid van wijs te maken vreugde, voortijdig en flinterdun Gapend over kloven, onttrokken aan oog en zwaarte, zich gewaar van wenselijk dieptezicht. Of onwaarneembaar…

Je loopt zo elegant zo als ik stiekem naar je luister en in het tegen- licht proef ik de rand van dissonanten: zal ik voor je zwichten? Jouw zomerfluister is een zwachtel op mijn zere huid, jouw tere stem be- zingt de taal van het zo grijze evenwicht in ons verwante en weke duister. - - - met dank aan J.S.…

Een gerimpeld appeltje tussen het gave fruit; als een dissonant leeft het zijn imperfectie uit. Het oogt op een fruitschaal minder smaakvol tussen de lentekleuren van de Elstars en de Bellefleuren. Wordt het vaak ook gedomineerd door de oranje citrusvruchten en moet het soms ook de concurrentie van de gele pisangs duchten.…

Sodemieter op gefilterde emotie door het cognitieve hersencentra ongevraagd genesteld in frontale hersenkwab -Mijn kop- mag niet voelen een mens gestort in winkelcentra voel niet…… het hongerige kind bommenregen en sssst niet schreeuwen rustig beredeneren apaiseren-kalmeren en beweren dat het allemaal wel gaat 'overgevoelig mevrouw…

Hij is de leider van de ‘vrije landen’ En is weer kandidaat voor een termijn, Vaak heeft hij geen idee waar hij moet zijn, Ook schudt hij in de lucht met lege handen. Geen mens weet wat er omgaat in zijn kop, Dus houdt hem verre van de 'rode knop'…

je liep niet maar danste op muziek die jij met duizend oren hoorde en trippelde akkoorden jij dirigeerde het orkest van je omgeving in eigen maat en diepgaande beleving een jeugd vol lichte speelse tonen de zwaardere zullen nog komen mag ik schuilen in je melodie zonder dissonanten en refreinen met je dansen op muziek want…

heb de hoofdletters al neergelegd gekleurd met leven en ervaring in klein schrift komen de zinnen nog geschift door nemen geven en beleving de uitroeptekens heb ik uitvergroot als kenteringen in tijd emotievol in felle strijd toch rijmen vaak de meeste strofen een enkel dissonant blijft altijd beterschap beloven…

Die spiegel daar aan gene wand meldt zonneklaar elke dissonant, wie haar passeert blijft even staan soms gepikeerd soms ook voldaan, misschien een haar die men ontdekt een vast repertoir voor men vertrekt.…

De spiegel daar aan gene wand meldt zonneklaar elke dissonant. Wie haar passeert blijft even staan soms gepikeerd soms ook voldaan. Misschien een haar die men ontdekt een vast reportoir voor men vertrekt.…

niet goed hebt meegekregen en er plots een mooie aap uit de mouw wordt geschud dan bekijk je het spel met heel andere ogen blijkt het slot die dissonant een opstap naar een nieuw prachtig onverwacht leven vol mededogen dat misschien leidt tot een fabuleus verassend ingenieus plot…

warmte, vriendschap, samen-zijn blauw, regengrijs verlangen ik ben onvrij, gevangen en maak mijn eenzaamheid tot iets dat in mijn nergens vorm krijgt een cognitieve dissonantie misklank van domheid, arrogantie doch in de duisternis vonkt licht subtiele vreugde, liefde, vuur atomair is zij een felle zon Pandora, die met openen begon…

Ter gelegenheid van cognitieve vaardigheden komt inzicht en rijpheid wier goede voortgang na jaren zwijgen en gepraat de gelegenheid met componenten samenbracht, belangeloos en objectief lijk gesloten vragen uit een boek.…

Midwinterbloei Impromptu dissonante Schadevrij afwachten Schandeloos loslaten Yesterday's blues Over the rainbow Unforgettable Loze aspiraties, vloeiend In vertigo bloedt de Kiem die ooit als Eenzame springbalsemien openbarstte Condens wordt rijp Rusteloos ligt de mist op 't weiland Argeloos trekt de zon erover Bizar, zo'n oplosbare…

Haar publiek onrustig van de krasse dissonanten beloonde afgemeten met applaus voor wat Bach 'es had bedoeld. Haar ogen spetterden verwijt in de richting van de pianist die onbewust van de commotie nog bijkwam - van Bacchus orgie.…

Gevangen hoor ik in de slangenkuil van dichtersroem, met mijn koele verstand geen tel uit de toon, toch een dissonant: het zangerstalent waarvan ik uitpuil, houdt mij vandaan waar ik het liefst wil zijn. Verbeten verbijt ik de liefdespijn, speel ik door in valse schijn en bedenk hoe ik haar door mijn afwezigheid krenk.…

je schreef me maar de letters dansten niet de krullen in je schrift kleurden geen passie waren hoekig in de tegendraadse vorm zwart op wit je tekst vol dissonanten in een vlakke symfonie door de laatste zin vaarwel het is voorbij doofde voor mij jouw melodie…

heb het opgeschreven de stipjes op de notenbalk van het leven componeerde vaak een fraaie melodie die gevoelig raakte maar het groot publiek koos altijd naar eigen smaak er waren dissonanten waarop niet iedereen kon dansen zonder tussenpas nog is het niet af ik ben benieuwd wanneer het levenslied ook mij zal komen halen…

Dissonante noten kraken. Vreemde dieren waken. Het spoor gaat door.…

onbeschreven is het blad maar de letters dansen in mijn hoofd hun melodie de inkt is stroperig ze wil niet glijden op het wit papier in woorden van plezier de pen krast varianten het ritme is verstoord de klankkleur geeft wat ongewenste dissonanten de vorm heeft een schijn van poëzie maar wat u leest en hoort is toch mijn eigen…

liep op jouw muziek naar een andere wereld voelde in tonen meer dan het gewone ja jij bent mijn lief heb je bezongen je teksten besprongen was jouw hartendief maar wij wispeltuurden dat duurde vaak uren en dissonantten elkaar luister naar onze muziek en geniet want in melodie zijn we voor altijd een paar…

we hoorden muziek samen zochten we de melodie om ons leven te verrijken jij koos de tonen zuiver en oprecht ik neuriede een octaafje lager wij klonken echt niet slecht toch konden we tot nu de dissonanten overleven maar stemvork niet te veel we hebben elkaar alles nog te geven…

ik breek meer in de wereld dan ik bouw bekijk schoonheid met een vaak opgelegd wantrouwen geniet muziek maar hoor feilloos dissonanten in het lied toch eis ik geen perfectie in kritische reflectie maar ga voor de ziel en handen waarmee mensen werken zij bouwen aan de hemel terwijl anderen vroom kerken…

Door ’t raam zie ik de herfsttuin druilend staan In b-mineur verdrinkt een werk van Haydn Weer dreinen op de treurbuis Trump en Biden En zelfs de kat staart me mistroostig aan Dus neem ik fluks een luchtig boek ter hand En zó versla ik elke dissonant!…

het machtige koor zong met bazuinen een bloedstollende finale maar in krochten en spelonken dansten dissonanten al hun valse toon in het verwaaien verdraaide de harmonie woorden klonken niet meer synchroon echoden hun zelfkant zonder de glitter en glamour van kerk en orkest zij hebben de deuren geopend de elitaire veste verlaten…

het glas zong transparant in verfijnd kristallijn pas bij de hoogste toon kwam plots de barst leek vertraagd te breken uit de spanning van het vormgeven de dissonanten deden pijn in flonkerend vallen het duurde lang voordat scherven hun rustplaats konden vinden het laatste breekbaar nootje nog kristal kon zingen…

Zoals bij 't veelbelovend ochtendlicht de merel gestaag het leven kust voel ik haar schoonheid ontwaken en stijgt ze sprankelend op Jij speelse overmoedige melodie waarom niet blijven resoneren als de dag zachtjes schreiend haar voortschrijden verscheurt Wat harmoniërend en zuiver klinkt kan toch ook fier, edel en standvastig getergde dissonanten…

Onopgeloste dissonant, onstoffelijk. Mijn prinsenkind, door u, in u ben ik gebrand en weet niet of ik schrijven moet: mijn levenslicht, mijn woedend bloed, jij schrijnt in mij als eb en vloed en hebt in mij de dood gewoed.…

Verwissel soms een zin, maar hoor de dissonant. Lees het eens hardop, of bekijk het van een afstand. Maar voel ik dan het ritme, hoe gelukkig ik dan ben... Dan vloeit het glad en soepel, als een gestadig stroompje, uit mijn pen.…

Ik hield van jou je was een god voor mij ‘k wilde alles met je delen je laten lachen, je begrijpen, je voelen en liefdevol strelen Maar gaandeweg ontstond er pijn door verschil in partituur er ontstonden dissonanten ondanks mijn verzet daartegen groeide een muur Ik heb ons concert zelf afgezegd we zijn nu uit elkaar maar nog steeds…

ik heb geprobeerd de muziek uit woorden te vangen hun intrinsieke betekenis aan een melodie op te hangen waarbij de klankverwantschap opklinkt in lichte refreinen stevige kwatrijnen flair geven aan het groots muzikaal geheel nog klinkt er een dissonant klopt ritme en metrum van geen kant maar er speelt al een verfrissende…