Alle inzendingen over cupido

Mijn hoofd, warrige gedachten maag en buik die kriebelen. De bus waarop ik sta te wachten rijdt voorbij, mensen giebelen. Kan aan niets meer denken dan alleen aan diegene, waar mijn ziel en zaligheid verblijven. Mijn hart bonst bij zijn naam en voel me op wolken drijven. Zou hij hetzelfde ervaren als ik? Dat is nu mijn vraag. Kan alleen…

Ik schreeuw het van de daken van verliefdheid en geluk Als dit gevoel zo blijft kan mijn leven niet meer stuk Zoals jij van mij houdt en ik op mijn beurt van jou Zo overtuigd en voorbestemd dat vind je echt niet gauw Ik wist allang diep van binnen dat jij voor mij was gemaakt Nooit eerder werd mijn hart zo vol in de roos geraakt Cupido…

Cupido schiet raak Ach mijn aangeschoten hart Ben ik nu echt kwijt!…

hij omarmt haar met zijn liefde en verliest zich in haar stem en vergeet dan voor heel even dat zij niet toebehoort aan hem zij verrast hem in het minnen en verdiept zich in zijn hart en verlangt niet naar het einde van wat zij samen zijn gestart ik verjaag de dwaze dromen en word wakker door geluid hoor dan beiden zachtjes komen zie…

een pijl zonder woorden met veel gevoel suist door de wind met mij als doel hij raakt me het doet geen pijn het geeft warmte af alles om me heen wordt rood niet van bloed maar van liefde…

Als je Cupido tegenkomt wil je hem dan wat vragen: of hij schietles wil nemen en op tijd op komt dagen. Laat hem dan pijlen gebruiken met warmtesensors voor het hart, met microchips in de staart, haakjes aan de punt voor mijn part. Want hij schiet wel aardig maar hij kan beter volgens mij.…

zijn peilen quasi feilloos komen soms terecht in weggekwijnde harten waar de bodem dor en droog hem en haar toch doet stranden als volleerde schipbreukelingen die ondanks eindeloze wandelingen maar geen haven kunnen vinden dan een verlaten vissersdorp met alle huizen in de as gelegd zonder water, zonder voedsel waar ze dan toch samen…

gekwetst, verwond en angstig is ze dus wordt Cupido weggestuurd voordat de kleine liefdesbode ook maar een voet tussen de deur krijgt moedeloos bergt hij zijn pijlen op het doel wordt niet geraakt tranen stromen over zijn wangen om het gebarricadeerde hart in oorlogsuitrusting…

Cupido schiet raak kust de dag, omarmt de nacht schenkt jou deze roos…

Cupido vond een levensloze jonge vrouw, haar gezicht nog vol van woede. Met zijn pijltjes van liefde perforeerde zij haar hart, nadat overspel hetgeen bevestigde wat zij in gedachte al een poosje vermoedde." Cupido heeft aangifte gedaan om gebruikers van zijn diensten voor misbruik te behoeden.…

om mijn hart met schatten die we samen delen ook cupido zal zich nooit meer vervelen…

Cupido voorgoed gevallen.…

Het is nu toch ’n keer mijn beurt Dat ‘Cupido’ eens op mijn schouder klopt Hij met zijn liefdespijlen mijn leven weer vrolijk kleurt De pech in de liefde, die ik steeds heb, eindelijk stopt Ik wacht geduldig op die ene voltreffer Die mij recht in mijn hartje raakt Of, nog liever en kleffer: Iemand die mijn hoofd en hartje ’n beetje ‘gekkig’…

Je ademt in mijn nek. Zachtjes zoals de zuidenwind het land beroert. Jouw hand streelt mijn billen. Zachtjes luisterend naar onze hartenklop. Door Cupido’s pijl doorboord.…

Ik had een hele mooie gewenst, dat cupido nog eens schiet en jou dan wel raakt. Geen geld, geen dikke auto, geen groot huis, maar jou, dat is wat mijn gelukkig maakt. Ik heb geduld, ik kan lang wachten. Er is alleen één ding, dat voor mij de pijn kan verzachten. Ik heb het er moeilijk mee, het zit constant in mijn gedachten.…

Amaril, had ik haar uit uw tuitje, ‘k Wed, ik vleugelde het goodje, het guitje, Dat met zijn brand, met zijn boog, met zijn flitsen, Land tegen land overeinde kan hitsen En beroofde de listige stoker Van zijn trots, zijn geschut en zijn koker. Of en had ik maar een van die vonken Die daar laatst in uw kijkertjes blonken, ‘k Plantte ze boven…

Het maakte u, als Cupido, blind; Maar 't wilde, o albekorend kind, U voor Narcissus' ramp bevrijden. 1795…

Lieve God, ik denk dat U een foutje hebt gemaakt Uw cupido heeft volgens mij zijn doel niet goed geraakt Want ziet U, de persoon waar ik Zo hopeloos naar smacht Is eigenlijk perfect, maar heeft hetzelfde geslacht Lieve God, ik smeek u, doet U mij dit niet aan! Want zeg nu zelf; twee vrouwen dat hoort niet te bestaan!…

Aura en Zefyrus beid’ Speurend, dat hij was bereid, Als voorboden gingen zwieren, Beekskens, blaadren deden beven; Cupido haar volgde snel, Om spelen ’t gewoonlijk spel.…

de brede trap waarin hun voeten verzonken in diepe tapijten zij giechelde onwennig de reusachtige kamer was ( te ) mooi zij wilden gelijk in bad maakte de spiegels verlegen het stromende water smoorde intieme geluiden cupido die stiekem om het hoekje had gekeken trok zich zacht terug…

Dromend in wervelend verlangen naar nieuwe dag waarin helder licht weerschijnt verlangende momenten naar rust bij hen die wachten op gebeuren in hartslag waar Cupido zielen raakt twee in één zullen smeden en geen pijlen worden gemeden. Dromend vanaf vroege morgen.…

spelende de harp laat zich op zijn schouder landen Dansende feeën plukken sterren en vullen de manden Ongewild strekt hij zijn hand naar die kleine wereld zon Het kon niet anders, al wilde hij dat het anders kon Hij sluit zijn ogen en perst het kleinood tot een supernova Verdrietig luistert hij naar cupido zingend zijn geliefde proza…

stampvoetend draai ik weg in je ooghoeken fluit ik scheel haren trekken lukt niet op kaal haat en nijd door cupido beschoten wegen door water langs en op deinen met de storm mee olé vliegend met mijn bezemsteel vlam ik op op wat komen zou steenkolen vloeien opgebrand daadwerkelijk maar ook waanzinnig als water het ook niet blussen kan…

Met de o van oker en op haar borst de pijlpunten van Cupido.…

Met de o van oker en op haar borst de pijlpunten van Cupido.…

Cupido schoot en liet me hier gewond. Want ik wilde met je leven, maar stierf zacht hier op de grond.…

In een wereld die nooit eindigt Waar het eind begin in de rug kijkt Stroomt een rivier van tranen Daar huizen de verstoorde liefdes In het land van sombere wolken Het zonlicht zich zelden laat zien Waar de liefde is bedekt met magma Waaraan de cupido zich schroeit In die wereld doolt de hoop Eindeloos zoekend naar die ene…

Zelfs Cupido suggereert wellicht Een vertoeven in dromenland Misschien wil ze hem wel, de satyr Draagt ze maar wat graag zijn kroost Hoe bevallig ligt ze erbij, deze tedere Liefelijke, eeuwig belaagde nimf en Half godin Ooit vastgelegd op een bespiedschilderij…

’t Misbruik der zinnen werkt in ’t einde pijn en smart, Doch ’t redelijk gebruik vernoegt des mensen hart; Dat ’s aardse zaligheid. Wie wenst hier groter goed, Als, in ’t gezonde lijf, een gans vernoegd gemoed? HET GEZICHT. De blinde, die weleer aanschouwde ’t lieve licht, Kan tuigen, wat het zij* te missen het gezicht, Te wroeten, als de…

aan touwtjes gebonden, op cupido's rug. maar toen kwam jij langs, en hij pakte mij vlug. Hij richte heel goed, en spande zijn boog. hij liet mij toen los, en ik ging heel hoog. Recht in het hart, mooi schot was het wel. geruisloos en zuiver, verliefdheid kwam snel.…