Alle inzendingen over de grote onbekende

Grote Onbekende Dienaar. Dank je wel voor deze nacht. Mijn onrust heb je meegenomen. Berusting heb je meegebracht. Grote Wonderlijke Dienaar, ik wil je helpen voortbestaan, door je eenvoudigweg te dienen, en daarmee dankbaar dóór te gaan.…

wie is dat de grote onbekende de handtekening van iemand die niet schrijft of leest of iemand die het heeft geprobeerd maar er nu is geweest of iemand die wat hij schreef nu bekijkt als pure ellende en het daarom door heeft gestreept het teken drie maal als dat ter bescherming tegen gevaar en het dreigend onheil van een stad het klinkt…

Heb mijn leven geleefd Zoals het op mij is Overgekomen, meestentijds Met mijn ik, vaak genoeg Ook zonder, waarbij ik Voor mijzelf een grote Onbekende was, die misschien Wel in mij leefde, of daar buiten, Dat maakte ook niet uit - In de verhalen de ik of misschien Ook wel hij geschreven heeft, ik weet Het gewoon niet, in mijn leven…

Het leven dat langzaam uit een lichaam trekt, en wat daar dan achter schuilt, het "grote onbekende". Ik hoor ook nooit iets van hen die vòòr mij gingen, ken alleen de leegte die zij achterlieten. Tis dat een mogelijk weerzien daar wacht, anders ging ik mooi niet heen.…

onbekende (voor de man die mij -16 jaar oud in 1970- uit moordenaarshanden redde)…

onbekende…

niets zie gaan Besluit ik terug te keren Van het uitspansel Naar mijn eigen hersenpan - Hoe zinloos is het de ruimte Te leren kennen daar waar Ik voor mezelf Nog een grote Onbekende ben…

onbekende liefde…

De grote onbekende variant Ontsnapt uit 't Nyosmeer in Kameroen En meegezeuld onder een reebokschoen Is onder ons, onzichtbare mutant Lang hield hij zich verscholen in de delta, Het Meer van Okavango, nu moeras Waar al het water heenging en het was Is werelderfgoed in Noord-west Botswana Die 'delta' hebben wij nu ook gekregen Dat microscopisch…

De Grote Onbekende houdt de wacht. Hier, waar zoveel zieken slapen, of angstig woelen in hun witte bed. In de buitenwereld heerst koude drukte. In dit huis is het bijna hoorbaar stil. Hier regeert voelbaar vrede. De zuster komt stilletjes binnen, geeft me een glas en een witte pil.…

wist niet wat ik er mee moest een Grieks ei of zoals de meester zei ook genaamd ypsilon of i-grec was nog jong en wist niet wat er allemaal mee kon vond het maar vreemd gek ben nu wis en heb kunde aan die tweede grote onbekende bezit zelfs dat unieke Y-chromosoom ach ‘t is iets wat spelenderwijs wel wende en heb ondertussen het geheim…

Jij weet mij steeds te raken met een woord of een gebaar nooit zul jij verzaken het spel is nog niet klaar Jij wandelt door mijn leven raakt weer een letter aan steelt wat ik had te geven woordblind bij mij vandaan Jij grote onbekende beroert toetsen ongevraagd waar woorden ooit verwenden worden zinnen nu belaagd Met simpele nonchalance…

onbekende iets…

In grote onbekende steden, met miljoenen mensen, leerde hij de levenswetten, wanneer te plaatsen zijn zetten, waar mensen te ontmoeten, hoe de maffia te groeten. In een vreemd land, leerde hij de andere kant van het vrije westen. Het waren slechts de resten van de jaren zestig. zakelijkheid: het motto van de jaren negentig!…

Je manlief Dylan Thomas ging veel eerder terug naar het Grote Onbekende dan jij, maar tijd doet er niet toe als je zoals jij de jaren verdrinkt in dezelfde weemoed en afkeer als je gestorven man.…

Onbekende‘ al gauw de zwarte Piet Maar misschien is hij toch de enige met een oplossing in het verschiet Daarom alleen daarom bid ik tegen beter weten in?…

Hoe vertaal je verdriet het gemis in alle kleuren het regent doorzichtige tranen evenals de mijne de dood heeft huisgehouden het raakt, het raakt diep het zet me met mijn beide benen op de grond het confronteert me met mijn eigen sterfelijkheid met het achterlaten van met het grote onbekende is 't 'n groot zwart gat waar ik vanaf kinds…

langzaam sijpelt dagelijkse sleur uit zinnen zonder punt oren in het boek kleuren dieper ondanks zonlicht dat door vale gordijnen naar binnen wil gluren ongeopende vraagstukken liggen her en der in vergeten stapels zij verbloemen inzicht, dat ooit daar was, maar nu verloren is gewaaid vertwijfeling kreeg ruim baan zo koos je…

dag mevrouw, dag meneer heeft u het al gehoord er is hier een vrouw overleden wellicht is ze uitgegleden nee, ze is zeker niet vermoord dag mevrouw, dag meneer weet u toevallig haar naam hoe bijzonder zij was waar ze van hield, welke boeken zij las had zij vrienden of was ze eenzaam dag mevrouw, dag meneer heeft u het al vernomen een…

Beste meneertje Groen als gras Koekeloeren en loeren Je kritiek als lege kas Ik zou nooit Met ik beginnen Ooit Poëzie eren en beminnen Op verbeterd worden door woorden Komt als zonnestralen Verhalen En weer dan opnieuw horen Deze echo Haec libertaris Ergo Leids zoals dit Poetica Nascitur Non Fit Dus jij creëert een gedicht…

...Lonkende pracht in glorie der Perzische, als een gevangene-eis voor vrijheid In een oogwenk even subliem de prelude, van een nooit gesproken zwoelheid Robijnrood van lippen schittert en zwijgt, vreemd om het onbekende te plaatsen De ziel nieuwsgierig door afstand geneigd, in stijl al begonnen compromis te geven Courtisane met wit geweten…

mijn poëzie zwemt in het abnormale gegrift in vernieuwende drift in een wereld van louter plezier schuurt het zelfs de teerste huid ik spel woorden in dagen met lange passen routineus ontdekkend in onrust woordstrelingen in het nog onbekende die geuren vormen in het onverklaarbare met al mijn vermogen en bescheiden talent maar in onverdroten…

u kent mij niet toch wentelt u zichzelf in beklag, weemoed daar maakt u u niet geliefd mee Kampusch-schreeuw, ongehoord.....…

wie het leven mint,moet ook beminnen in het hart van gevoel,in een dwaze roes waartoe,waarom ik laat me alleen maar drijven en wat ik zoek,is mij onbekend de vogelroep lokt teder in de kindsheid van verleden in het geluk van verloren jaren zie daar gaan geliefden hun bestaan blijkt alleen uit oude kinderboeken er was een tijd.. ook ik…

het stormt het raast het is anders dan vandaag het is weer anders dan leven alleen ik kies liever alleen ik leef niet graag met het idee dat ik vandaag of morgen verloren ben…

rust maar zacht jij, naamloze ik op velden met eindeloze lanen geëerd met marmer of zomaar onder zoden zonder tranen stille held ooit in bange dagen uitgezonden ook al dreigen beelden te verbleken je leeft nog altijd voort in verre wonden…

alle voetstappen smoren terstond een bord verzoekt niet te betreden in het broekland van zompige grond met roestbruine aderen doorsneden pluizige pluimen deinen op de maat wuiven zinloze gedachten voorbij een lepelaar die op stelten staat wakend in vlagen van dagdromerij hier eindigt het land, is wat ik je zeg nu kan niemand nog ergens…

als je aan je lijf iets vreemds en onbekends voelt en je weet dit is niet niets dit is niet zo bedoeld als je vreest voor grote ellende wat je in je lichaam leest veroorzaakt door die grote bekende onbekende als je bang bent voor het beest o God toch niet die met de zeis die vrees je van alles het meest het idee alleen al brengt je van…

In het begin was daar het grote niets, maar alles heeft een begin, dus ook dat grote niets, was er niet voor niets! In het begin wat niemand zich voorstellen kan, moest er iets ontspruiten, iets minimaals, niet dan, het grote niets verdween en er ontstond iets.…

Een onbekend bacterietje uit Thij Vervulde bijna al zijn grote wensen Maar was het liefst wat meer onder de mensen En wou ontsnappen van de boerderij Zijn meer ervaren pneumokokkenmaatje Zei: ‘Kom, ik weet nog wel een geitenpaadje’…