Alle inzendingen over dementie / vergeten / verdrinken

geen gisteren geen vandaag geen morgen er hangt een zweem van mist in zijn hoofd gedachten verdrinken in het ondiepe van het geheugen in grote leemte is het nietige niets alles wat nog rest…

Goed nieuws, men heeft een medicijn ontdekt om dementie wat beter aan te pakken. Amyloïd-eiwit blijft dan niet plakken, zodat uw levensduur wordt opgerekt. Aducanumab, gaat het middel heten. Een flinke klus om dat niet te vergeten!…

Vandaag gewoon weer opgestaan ik weet eigenlijk niet waarom Gegeten en gezeten en toen weer andersom Vandaag gewoon weer opgestaan maar ik vergeet steeds waarom Ze noemen het dementie maar ik voel me gewoon dom.…

Wat vindt u dan prettig, meneer, als ik u vragen mag het gevoel dat ik u overdraag of de vergeten stappen die ik met u heb gezet?…

op een dag vergiste de dag zich in de dag maandag scheen zondag vrijdag verdween de donder daagde dinsdag uit om van woensdag gehakt te maken zaterdag knaagde merg en been in de oersoep van tijd Dementia roerde de dagen dooreen…

Een arm waaraan een vol gevulde tas de deur zwaait open naar het weten je weet weer waar ik naartoe was een intense welkomstzoen ach je was het even vergeten dat ik enkel boodschappen voor je ging doen…

Mijn oude klasgenoten, hoe heetten ze ook alweer? Ik heb ze niet onthouden, de namen van weleer. Dat roodharig meisje, die met haar manke been. Oh ja, die oud collega door de drank ver heen en die blondine met mannen bij de vleet Ik mag een biet zijn als ik hun naam nog weet. De tijd heeft in mijn hersens aan cellen zitten knagen Het geheugen…

Wie zal het tij nog kunnen keren van dementie, korsakov en andere gaten die dagelijks in ons denkwezen worden geschoten, -'t is eigenlijk zwaar kloten- als de dingen van de dag passeren, en achteraf pas blijkt dat je vergeten bent je bloedeigenste kind, je dochter te feliciteren?…

In mijn hoofd vol gedachten Waar verzetten niet meer helpt Zit ik stilletjes te wachten Tot de dood me overstelpt In de wirwar van gevoelens Als spaghetti door elkaar Als een mens, loos van doel In het geheel er niet mee klaar In het schreeuwen van mijn pijn In het vallen van de nacht Zal ik wanhopig denkeling zijn Die een zeker zuipen…

In het beginstadium van dementie: eigenlijk weet ik er te weinig vanaf. Het enige wat ik kan doen voor mijn dierbare ouders, is er voor ze te zijn. Dementie geeft onzekerheid in de toekomst, die voor ons ligt. Dementie…

onontkoombaar vergeten, dementie.. het maakt mij vreselijk bang.…

de dimensies van dementie beperken zich tot toen en nu met een stop bij dan…

De vergeten mens, de gang van dementie. Over een grens van menselijke clementie. Het oude leven dat geen genade meer vindt van een eens kennende wereld als een eigen kind. Het oude leven heugt zich nog slechts een kronkelweg over de lange termijn.…

langer zo alles wegdoen en vergeten zonder dat het dementie mag heten of desinteresse in het heden zonder verleden het lijkt veronachtzaming van alles wat de mens heeft aan goedheid en medemenselijkheid en het wordt nooit getoond of naar buiten gebracht laat maar zien dat wij en zij ook die empathie hebben naar anderen en samen de…

het zeewater stroomt en de golf belooft wat ik geloof als ik de zee wens wat hij nooit verliest en ik verdrink in de laatste golven die mij doen vergeten…

Dementie: mama bezoeken valt wel eens mee – maar altijd tegen.…

Dementie komt veelal hard aan maar laat ook de zachte kant zien van de getroffenen die veelal hard en duidelijk zijn geweest in 't leven maar nu 'met de billen bloot' moeten zowel geestelijk als lichamelijk van rationeel naar emotioneel waardoor dementie om een zachte aanpak vraagt!…

Een lege blik in haar ogen, zegt me meer dan duizend woorden, 'k zag het eerder al bij hem. Een vreemd antwoord op 'n gewone vraag bijtend op mijn tong, herhaal ik: waar gaan we heen vandaag? Een lege blik is het antwoord, schuchter zegt ze: moet ik naar het toilet? Nee lieverd, kom maar. Ik kan wel huilen, besef is zo groot dat: waar…

Verloren bladert ze door het boek weet niet wat ze zoekt, maar ze is 't kwijt! 'k Wil haar helpen, ze wijst me af 'k kan 't zelf, 'k weet 't best. Ze zoekt. Ineens kijkt ze wanhopig op help me dan: doe iets ik pak haar hand en zeg: kom maar. Pak 't album en wijs het aan kijk, je zag 't eventjes niet staan maar daar zijn ze in vol ornaat…

Wanneer er een andere hulp bij haar komt, een die ze nog niet eerder zag, zegt ze: even kijken, pakt haar adressenboekje, bladert er in en zegt glunderend, jawel hoor je staat hier! De hulp zegt, ik zie het het komt allemaal goed. wat nerveus friemelend, vraagt het vrouwtje, wil je koffie? Dat kan ik best zetten hoor, maar jij mag het wel…

verward merkt ze op dat vanzelfsprekend als zand glipt door haar vingers de wangen van het kind voelen stoppelig als een puberkind rebellerend in geleende tijd hoe zet ze de voeten van het boze ontreddende elke dag weer in gelijke pas ze is een moederspin maar haar web verliest kracht…

Laat me achter en ga weg Mijn verdriet zal verdrinken En bezinken Op de bodem van je bloed Want niemand is als jij Je hoeft het niet te weten Zal je wel vergeten Als het moet…

Ik was de man uit jouw gedicht zijn imperfectie, zijn dementie zijn handen, zijn voeten, zijn gezicht.…

Je eet, al was je net al klaar met eten maar ja, dat ben je dan alweer vergeten. ---------------------------------------------------------------- ...Nieuwsfeit: Corpulentie en overgewicht op middelbare leeftijd verhogen de kans op dementie als mensen ouder worden. Dat blijkt uit onderzoek van Amerikaanse wetenschappers....…

als uw gedachten gaan zwerven woorden als sneeuwvlokken smelten onbereikbaar de wereld in wazen u tracht om helder te zijn doch uw ogen verschralen achter groezelige brillenglazen o wens… mochten dan daar in de stilte onze harten elkaar aanraken nog even ver van die andere grens in dat ogenblik, een beetje voelen vasthouden aan…

Normaal gaat de tijd vooruit, maar voor sommigen gaat hij achteruit. Het persoonlijke verdwijnt, het is iemand anders die achterblijft. Het is niet te begrijpen, zelfs niet voor iemand die het meemaakt. Veranderingen zijn altijd moeilijk om te aanvaarden, te doorstaan. -Het leven kort- Geen beslissing, het lot heeft al beslist voor jou.…

Je ogen kijken smekend willen zo graag begrijpen In je hoofd hangt een giftige mist die voortschrijdt met verwoesting Jouw handen grijpen de mijne Hulpeloos kijk je uit het raam ziet kinderen rennen maar herkent je kleinzoon niet En meegevoerd door een warme traan verdwijnt er weer een stukje van jouw leven…

niet om het verleden maar de toekomst waar wij naar op weg zijn wat is geweest blijft hangen in het bagagenet van het geheugen je torst het mee zolang je het met verstand kunt dragen mocht je het ooit verliezen dan is alles verloren... ben jij de reiziger met oponthoud die wacht op iets waar jezelf niets meer van weet…

Gisteren besefte ik dat eenzaamheid veel dieper gaat dan een koude huivering in bed of missen van de daagse dingen praten over werk kater Janus van de buren boodschappen de standaard vraag wat zullen we vanavond eten zo voelt slechts alleen zijn wist ik bij het bemerken dat hij nu ook de namen van onze kinderen is vergeten…

nog vaak voel ik de pijn die nu vergeten heet schrik als ik de naam of het gezicht niet passend weet de juiste woorden niet kan vinden in de zinnen die ik zeggen wil ze doen alsof zij mij begrijpen maar ik zie wel hun meewarig kijken de onrust is gebleven en weeft onzekerheden in mijn leven in de kamer waar ik woon komt de…