Alle inzendingen over doornroosje

pesten is niet leuk als je wordt gepest voel je je alleen. soms denk je waarom ik? snappen zij niet wat ik voel. ik ben ook maar een mens hetzelfde als zij soms denk je waarom ik? ik wil niet meer gepest worden. ik wil ook vrienden hebben. ik wil ook kunnen zeggen ik heb vrienden maar waarom ik? waarom pakken ze mij en niet een ander ik…

'Eerlijk' betekent niet alleen spreken en handelen volgens jouw eigen gevoel en gedachten, maar betekent ook, wanneer je bij krachten bent ruimdenkend jouw oordeel naar de ander toe verzachten.…

een botte terugslag die mijn glazen hartje barst waar het nog lachte liefste, zijn woorden wekten de rovers in mijn struikgewas leg de ketting aan het goud dat tot uw hartje is gesmolten wacht in het kasteel van eenzaamheid tot mijn knagende stembanden weer op zangzaad lopen en hun omarming u zachtjes in vrijheid kust, mijn doornroosje…

ontluikende rozen in de knop stelen bedekt met een waas van groene blaadjes hun scherpe doornen als stille getuigen van mijn stekende pijn…

Ze kon zo jong geen zijde spinnen bij 't spinnewiel; dit stak haar zeer; daardoor, gelijk voorzegd weleer, geraakte zij gans buiten zinnen. Tot zij geschikt werd in der minne, pas toen keerden haar zinnen weer. Toen drong een eed'le jongeheer door het struweel tot bij haar binnen. Haar ouders, vast in slaap gesust, hoorden wellicht haar…

Rondom mij woekerden de rozen toen hij kwam sloegen ze als donkere sprookjes in mijn gevouwen handen dicht ik was gelukkig maar zonder schaamte bracht hij het lichaam waarin ik droomde als een diefstal aan het licht zijn schanddaad werd ontdekt en hij moest vluchten: buiten blafte een hond ik deed of ik sliep nog even streelden zijn…

Doornroosje, voor mij wel ergens zo erkenbaar dus empathie Wat werden ons toch tal van schatten aangeleerd zo fraai. Herbronnen dat doe je toch in je eentje, wie leest in mijn ziel Netjes niemand schendt mijn privacy, rechten van de mens. Eenzaamheid ook een misverstand, meen ik Ben je gewoon niet zielig mits zelf bewerkstelligd.…

Kolderiek periodiek (nr.18 uit een reeks van 100) Na het doornenbos te hebben doorkliefd, bereikte de prins Doornroosje en kuste haar. Ook hij viel in een diepe slaap. En ze sliepen nog lang en gelukkig...…

strek ze uit reikhalzend naar de wereld die overvloedig wacht laat je verleiden door de engel die jij al levenslang begeert vliegvleugel samen eb en vloedig je naam in eenheid tegemoet doornroosje…

Wanneer het loopt zoals het moet en zacht een luitmuziekje speelt, terwijl het frisse beddengoed m’n armen en m’n benen streelt, dan lukt het mij om soms een poosje zacht weg te dromen als Doornroosje.…

We lijken voor het schoonmaakwerk te passen Het Assepoestergen verliest terrein Veel liever willen wij Doornroosje zijn En dutten tot de prins ons komt verrassen Ik wil met Herman Emminks vraag volstaan Of de Roodkapje in ons allen op wil staan…

Niet de hongerdood in Gaza met een kijkje in de hel Niet de uitzichtloze strijd in Oekraïne Ellende elders went snel Niet die irritante Houthi’s Smeerolie voor Shell Niet die oude knarren in de VS of ons deformatie-spel Het zijn de borsten van Doornroosje van M naar XL…

Jamai speelt, na de musical 'Doornroosje' Straks ook nog eens in 'Hello Dolly!' mee Ondanks de nieuwe lichting 'Idols-2' Rekt hij zo z'n carrière nog 'n poosje Toch handig als je zo veelzijdig lijkt En nieuw hitlijstbestormend volk ontwijkt…

Een huwelijk begint meestal als een sprookje, wakker gekust worden door jouw prins, gelijk destijds doornroosje... Ze leefden nog lang en heel gelukkig, geldt niet voor iedereen, soms wil het echt niet lukken en ben je weer alleen...…

Doornroosje zoals ze reeds een poosje is. Laat de dageraad passeren laat uit de veren en steeds mooi moe haar steengroengrijze oogjes toe. Gemis van wat haar leven vertransporteert door al dat slapen en gegeneerd CVS-en.…

Waar Doornroosje niet meer slaapt, maar is ontwaakt. Mijn therapeut gaat met me mee op een wolk, op weg naar mijn luchtkasteel. Mijn therapeut leidt me langs geesten en mensen, maar leidt me vooral tot mezelf.…

een palmbomenstrand een vlinder op een roosje die blijft zitten een poosje een schilderij van Rembrandt oude kaas op een toastje wakker worden in dromenland een kleurige vogel in de hand het paleis van Doornroosje al die dingen verbleken bij wat jij voor mij betekent dat je er bent, maakt me zo blij ik hou van jou, dat is bekend want…

wij waren er kind aan huis toen Anton Pieck in ons dorp ooit een sprookjeswereld schiep waar schoentjes dansen konden reusachtige paddenstoelen ons met speelse deuntjes verbaasden die pure verwondering voel ik nog steeds als ik ‘t kasteel van Doornroosje betreed waar ik m’n kindertijd verslond het jochie van toen pardoes weer…

Een eeuw lange slaap regeert prinses met roze zachte borsten immers altijd bedekt geweest Het scherpgepunte spinnewiel de druppel bloed die valt en viel Een prins hakt zich door het struweel zijn witte schimmel hinnikt vol leven een kok heeft nog steeds de hand geheven Slechts de prins beweegt en trekt haar kleren uit en verbaast…

De avondschemering weeft schaduw over jou, mijn oude huis; de bomen zorgzaam om je heen als trouwe vrienden Verstolen sta ik even stil vaste burcht uit vroeger tijd schuilplaats, centrum van 't heelal, bakermat en brandhaard van verderf Gestolde dromen van een andere tijd, lichtjaren ver; geuren van vervlogen hoop hangen als verschaald…

Met de blik van Doornroosje die de man ziet die haar wakker heeft gekust, met de blik van een sprinkhaan die mij verandert in een biddend insect dat steeds opnieuw wil weten wat er te zien valt. Ik bid je, blijf nog even naar me kijken voor dat je me op eet.…

Angstvallig belet de herder zijn schapen zich te wagen in dat geheime woud, vreest het doornige loof boven dicht kreupelhout. Wingerds om bomen hoort hij zuchtend gapen, spreken over drakenklauwen op wondergoud, kasteeltorens, waar duivelskunst feest houdt, kwade geesten, die hier vredig slapen. De enge wildernis weert ieder mens, klemt…

Waarop Doornroosje voortijdig ontwaakt: ‘Was dit nu echt, of van droomstof gemaakt.’…

In hoeverre ik kan toveren weet ik niet - Doornroosje weet het.…

de avond gloeit nog even na een laatste haal aan de sigaret de wereld zucht en rekt zich loom weer is een dag voorbij maar niet voor mij, niet voor mij golvend lava versteent mijn vlucht de tijd tikt ongenadig verder als doornroosje laat me slapen honderd jaar respijt en dan maak me…

een slapende reu(s) moet je niet wakker maken bezwoer klein duimpje ze was veel te laat naar school gegaan: doornroosje had zich verslapen de inquisitie kreeg bij heksenverbranding bijstand van grietje aantrekkelijk is de schoen omdat hij me past dacht assepoester onderzoek wees uit dat sneeuwwitjes maagdenvlies zeven gaatjes had…

doemscenario - degenkruisende draak des dichters donderpreek: Dolzinnig doorgedraaide dwaze doch deerniswekkend droeve dwergen der Drievuldigheid doen doorgaans des dinsdags danwel desanderendaags de douairière der driedubbelovergehaalde dwarsfluitspelende doge dusdanig dappere daden dat ze deze als Disney's Donald Duck en droomprinses Doornroosje…

Ook dit jaar gaat veel sneller dan ik van een jaar verwacht en ga op zoek naar al die vervlogen dagen van weleer Met de tijd zelf is niets mis maar ben niet altijd bij de tijd ontsnapt soms aan m'n aandacht en hij gaat zonder mij voorbij Wat ik niet bewust meemaak en mij niet kan herinneren doet de gevoelsduur verkleinen Doornroosje…

Voorbij de spitse daken die de grote poort zijn tot het schone Sprookjesrijk staan onder een kleine koepel het olijke meisje Roodkapje en prinses Doornroosje geven al wie hier komt glimlachend de wenk om het aanzien van de tuin der mateloze tovermacht in zich te bewaren vol blije herinnering de beide jongedames worden liefdevol…

Misschien is dit wel Doornroosje. Locomotiefje, liefje... open je ogen..! Hoog aan de hemel staat de zon. 'Hé!' roepen ze. 'Ho!', 'Wacht eens even!' en 'Sta stil!'. Maar wij vertrekken en horen niets en niemand meer. --------------------------------------------------- uit: 'Er ligt een appel op een schaal', 1999.…