Alle inzendingen over draak

een slang met arendsklauwen komt uit de tuin gekropen vette klissen in zijn nek ik hang te hijgen in de touwen een gevorkte tong kietelt mijn hielen vleermuisvleugels vouwen open als een waaier van vliezen ik sta maar wat te stuntelen wil met fladderende armen weglopen net binnen jouw bereik vind je het wijwatervat druppels sissen…

Enkel de gek wijkt niet voor zijn venijn De tong die zich in steekvlammen vertakt En toch heeft hij gelijk Want als je een naald door zijn schubben prikt Lost hij als een plastic pop Tot er van dat belachelijk lijf Van klauw tot getande kam Niets rest dan een prop…

dollende draken spelen met mijn gedachten hun tongen vurig gespleten likkend in de verholen hoeken van mijn brein zo zonnig zoenend bloembladeren verstrooiend richten ze hun spleetogen op de diepten van mijn ziel daar waar ze willen zijn pianonoten gezang klinkt daar niet bekeken wil ik worden driftig speel ik door hun hete adem strijkt…

Heeft neer gevleid Ontwaar ik een lange Houten trap die naar De diepte leidt - Mateloze diepte Die misschien wel De dood kan zijn, Of anders een nieuw Leven na mijn Vorige, dat zojuist Is afgelopen - Voorzichtig daal ik De ladder af waar ik Na een tijd die Oneindig lijkt te duren Gezelschap krijg van Een grote vurige draak…

De ene kan geen draak zijn als de andere het niet is. We strelen mekaars hart met de adem van vuur. Wegvliegend in elkaars Vleugels hoog in de lucht op weg naar streling van de zon. Smeltend van passie in je ogen die eeuwig duurt. Uiteindelijk vergeten waar het ooit begon. Zal ik naast je blijven vliegen.…

De draak heeft zijn vuur uitgespuwd in de diepste lagen van mijn vrouwelijkheid Verwoest zijn de rondingen van mijn karkas Niets dan een krater gevuld met leegheid Alle waaroms zijn in een mist verzopen en de antwoorden verteerd door het drakenvuur Helse pijnen vinden blarend een weg De draak zal worden bestreden met een gifkuur De draak…

Dan spuwt die grote draak wat vuur Uit al zijn zeven zwarte snoeten, Verwarmt mij zo in ‘t nachtelijk uur. Die draak moest met zijn leven boeten. Er kwam zo’n Lancelot figuur. En ik kreeg ’s avonds kouwe voeten.…

ik wacht ze op langzaam kruipen ze langs de muren omhoog slangen als draken die kronkelen en sissen met giftige tong mijn hart bonkt iedere nacht weer weet ik dat ze komen ik tem ze met woorden voer ze een verhaaltje ik vecht met de draak mijn ogen worden zwaar in het ochtendlicht slangen-draken gekooid op de muur ik laat ze…

Iets besluipt me, Een gevleugelde draak die grolt in de schemer. Geritsel in het riet de lage maan die in een muil straalt. Het verbaast me hoe ik gezapig naar de dampende tong staar, hoe mijn spotlach verdubbelt. Onberoerd door zijn afzichtelijk tumult. Hij blaast vuurtongen naar de diepte slijk glanst aan de schubben.…

dwars door lucht verlangen mensen kijken blauw ontvangen licht verdragen en de ogen zwijgen stil vaarwel……

Tussen de tegels Groeit een zondaar Die abuis en veel te rap Met doek en sjaal tot groen groeit En groter dan een reuzenstap Met vuist en hand op tafel slaat, Zo geeft hij toch zijn hand. Getrokken uit noodzaak Ligt nu een drakentand. Die met plezier de kegels raakt, Van dit benepen land.…

nu alle nachten in bombast alsmaar je slaap belagen herken je ze van toen de monsterlijke draken…

het drakenei gloeit in het woestijnzand Rode draak groeit krakend verbreekt het vurige wezen een weerbarstige wand zie, hoe vleugels zich vanzelf spreiden in gekende gebaren kinderen en dichters kunnen nog vliegen op rode draken…

Roze lupine steekt in kelkenpracht de draak met digitalis…

Wat een kwel Vrouwen binden in liefde Draken die naaien slechts De echte Draak gaat Vechtend voorwaarts Juist als ik stevig pel.…

Ongeremd mijn leven leiden is een kwestie van de draak berijden.…

Lentefestival Tweede Maan zonnewende Draak in nieuw ornaat…

De draken van de dag spoken door het hoofd spuwen vuur ieder nachtelijke uur en wanneer ik dan toch ontspan, knaagt het die rat toch aan mijn elan Giftige gedachten houden mij wakker verstikken de ruimte van mijn zijn ondermijnen het geluk, de levensvreugde Morgen tem ik de draak dan sta ik mijn man. Geef me een zwaard.…

taal [godin van stand]: hofnar nectar draak en kind draaiwolk in mijn hoofd…

ontstrik je banden bij het aanlichten van de dag wanneer de draken slapen kan je gaan. wellicht dat je je weg niet vindt blijf niet staan, niet staan al schaaf je benen en handen. vergeet hun bedacht gezag, wanneer de draken slapen móet je gaan.…

vonk, een vlam mijn hart vond zijn weg naar jou de draak kan voor eeuwig spuwen…

langs de Grote Muur ben ik gekomen, goudgroen wervelend, met vlammende tong, dansend in de rode ochtendzon ik keek naar de maan en zag mijn eigen, grillige silhouet, diepzwart gespannen langs de blauwe nachthemel de Boogschutter knikte me toe, zacht zilverlicht omlijstte mijn vuurdans tot de morgenster verscheen vandaag ontwaakte ik…

kijk maar vooruit maar lafbek kan het niet wie nooit ziet tussen het riet kruik vatbaar lang verwacht en a snapt het wel en k en j en alles telt nooit meer is die dit geheel spel spellen verlicht gezichten in groen en geel en m'n tong is gesleten een gespleten tong en een gezicht dat lijkt van rubber en de dieren spreken bomen…

Tijd was bij hem als een warmtebron Altijd vuurspuwend te laat op zijn afspraak Op tijd zijn was iets wat hij niet kon En kreeg volgens hem nooit genoeg tijd voor zijn levenstaak Daarom noemde iedereen hem de dralende draak…

Vermaak Raak In het hart Der mensen Raak Getroffen Raak Vermaak Het volk De edelman Vermaak Raak Een draak Met zestig poten En vleugels En teugels Raak vermaak Een schouwspel Een deftig toneel Een tribune een publiek dat kijkt en lacht Raak vermaak…

De draak, staande achttien meters hoog en wegend zeventienduizend en tweeëndertig kilo's was hiervan geenszins geïmponeerd, noch ook maar enigszins onder de indruk. Met zijn enorme klauw greep hij het zwaardje en tilde daarmee Jan Klaassen hoog in de lucht. 'Wat is dit?' zo vroeg hij, 'een nieuwe stook voor mijn tand?'…

Heb jij van de taarten de slagroom- soes, en van de dieren de eenhoorn en de draak? Dan heb ik gewonnen! De draak brengt me overal over de kortste, de snelste of de gulden middenweg Ik zit lachend in haar nek en ik wind de wereld om mijn vinger Er verandert wat er verandert…

Uiteindelijk eindigt de draak als een gedoofde vulkaan en ben ik oppermachtig, De plaats is van het kwaad gereinigd en ik hef het hoofd heldhaftig…

Een krokodil uit Bloemendaal Leest vaak een spannend verhaal Over monsters en enge draken En harige spinnen op de daken Hij bibbert dan helemaal…

Menigmaal at ik vele malen bad ik vaak stak ik de draak met de botte kant in de hartstreek dood meer dan levend als een overbodige bezigheid.…