1964 resultaten.
Openbaring
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 423 Het kan niet zo zijn,
dat na een lange levensreis,
onze bestemming niet wordt bereikt.
Het kan niet zo zijn,
dat in de chaos van het heelal,
liefde zomaar kan ontstaan.
Het kan niet zo zijn,
dat niets of niemand komt ontvangen,
wanneer we straks onze geesten geven.
Het kan zo zijn, het moet zo zijn,
dat dan pas het groot geheim,
tegen al…
Opruiming
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 154 Wie flink opruimt in zijn hoofd
die geeft ruimte aan handelen…
il pleut - het pleurt
hartenkreet
2.0 met 11 stemmen 1.591 aan de wandel
droop de hemel
alles duister
verwaaide luister
zong stil verdriet
een droevig lied
onophoudlijk in coupletten
soms hield ik stil
dan hield het even op
het was te kil
om te blijven staan
pas na een sanitaire stop
een poep een scheet te Petten
met in de hand een bakkie pleur
kreeg het bestaan weer kleur
in het voorbijgaan…
Droevige momenten
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 1.536 Droevige gedachten
opgeborgen,
voor de dag
van morgen,
om ze samen
te delen,
met jan
en alle man,
die het wat
kan schelen,
zo worden
droevige momenten,
momenten met
en voor elkaar.…
zwerven
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 156 zwerven wil ik
zwerven met mijn geest
zoekend ontdekken
hier ben ik nooit geweest
zwerven wil ik
zwerven als een beest
een pad begaan door niemand
daar wil ik zijn geweest
zwerven wil ik
verdwalen nog ’t meest
als ik maar nergens aankom
dan ben ik er geweest…
"de meeste van ons zijn droevig"
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 293 de meeste van ons zijn droevig
maar niemand laat dat zien
ze leven in de schaduw van het leven
was ik ook droevig, misschien?…
DROEVIG HART
hartenkreet
3.0 met 15 stemmen 991 In mijn hart draag ik een geheim
diep verscholen van binnen
ik wil het uitschreeuwen
maar weet me te bezinnen.
Ik speel dan een spel met de mensen
het is alleen mijn mond die lacht
maar mijn hart huilt zijn tranen
ik heb van mezelf teveel verwacht.
Het diep verborgen geheim
dat ik met niemand kan delen
het maakt me verdrietiger dan…
Treurwilg
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 685 Treurend dweil ik tranen
van mijn wangen
op het puntje van mijn neus
weg is al mijn verlangen
weg is mijn verdriet
echt,
het leven
bestaat voor even niet.
Iedere vorm van gevoel
is weg
je ziet me staan
maar meer ook niet
ik kijk je niet aan
en laat maar gaan
het is niets.
Flirtend met de natuur
speel ik met gedachten
jouw gedachten…
Droevige tijden
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 221 De radicalisering neemt toe, overal.
Waar moet ik het zoeken?
In boeken of in hoeken?
De radicalisering neemt toe, overal.
Waar moet ik het zoeken?
In kleurboeken of in smakelijke koeken?
De torpedoman roept mij in donkere stegen.
Op zijn rug draagt hij een haaievin.
Ik durf me niet aan hem te tonen.
Ik ben een wigwam in dit leven, ik tel…
Henri Shapelle
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 156 De begraafplaats van de
Tweede Wereldoorlog,
een herinnering aan
De erfenis van helden
is de herinnering aan
degenen
die hebben gestreden.
De onbekenden en
bekenden,
je weet alleen niet
waar
ze precies liggen.
Sprakeloos en verdrietig
raak je als je de
geschiedenis
leest.
Voor altijd blijven jullie
voorbeelden
in die enorm…
Droevige ogen
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 553 Droevige ogen,
nog nooit zag ik zo een droevige ogen,
ze keken me smekend aan,
en ik was verloren,
de liefde tussen ons is groot,
maar regels zijn regels,
ondanks die ene traan,
je mag het nooit vergeten,
eerst het baasje,
en daarna mag het hondje eten.…
Ogen...( senryu )
hartenkreet
4.0 met 13 stemmen 833 Droevige ogen
keken mij onzeker aan
een moederhart huilt.…
Luchthartig
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 78 Opgelucht ademt
onder opklarende hemel
mijn droevige hart…
Moeder
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 994 Waar jij bent daar is het goed -
daar zul je wachten op mij,
en ik die hier nog leven moet,
word langzaamaan wat blij,
omdat hier tóch nog dingen zijn,
die ik gewoon moet doen,
het éne niet leuk, het andere wel,
zoals een wandeling in het groen.…
Alleen maar
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 1.528 Met een klein geweten
zou ik als een kabouter
bij je wil zijn
en wachten op een
moraal
die nog iets
kan redden van ons droevig
liefdesverhaal.…
Schipbreuk
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 1.221 waar de liefde strandt
ontbeert droevig drenkeling
rede en verstand…
Hoe zoet is 't tussen broederen twee te wandelen
poëzie
2.0 met 5 stemmen 1.238 Hoe zoet is 't tussen broederen twee
te wandelen, te wandelen,
bemint men van de twee de een,
de een gelijk de andere;
bemint men ze alle twee, en zij,
beminnen ze ook malkanderen
gebroederlijk; 't is zoet erbij
te wandelen, te wandelen.…
vreemd
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 108 gronden te diep
onmogelijk te peilen
en als ik dan sliep
droomde ik bijwijlen
de donkere diepten naar boven
in angst en in zweet kwam ik dan bij
verwonderd, 't is niet te geloven
hoe wijds is mijn ziel
hoe stroomt haar getij
de verre verten
maar ook dichterbij
de sluimerende kusten
te diep zijn de gronden
van het onderbewuste…
Revalidatie (slot)
snelsonnet
3.0 met 5 stemmen 188 De fysio rept over heilig moeten.
Door daagse, stipt maatvaste exercitie
verbeter ik constant mijn loopconditie.
Daarmee kan ik nu aardig uit de voeten!
Ik worstel wel nog met één akkefietje:
het spontane, nare antimetrietje.…
Bergwandeling in Kirgizië
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 1.021 Van beneden uit de vallei
nemen we mee uit een beek
drie witte steentjes
voor op de top van de berg
een oeroud ritueel
dat zo persoonlijk wordt
wij hechten ons aan
spreken toe het vertrouwd
warm wordend gewicht
dat we achterlaten op de top
met veel wijze woorden
en spijt in het hart
We dalen lichter bezwaard af
er wordt op ons gewacht…
Wandeling
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 472 ze wandelt
in zijn schaduw
op het ritme
van zijn stap
vergezichten genieten
zwijgend mee…
een rondje om
netgedicht
3.0 met 21 stemmen 3.187 loop even mee
een rondje om
door zwijgende
straten
ik ben dan stil
als ik met jou
bij mezelf kom
jij kan praten…
wandelen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 653 voor mij rolt het pad
trekt strepen door het land
de horizon verandert
met elke stap maar
komt nooit dichterbij
panorama's rijgen zich aaneen
glijden als kralen van 'n rozenkrans
door mijn hand tot
ik alleen nog luister naar wat
geen stem nodig heeft…
Collage
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 92 We liepen langs een sloot
met veel omgevallen takken
van wilg, kornoelje.
Katjes, bloesems botten uit
Ik probeerde op de naam
te komen van een kruid
at van het blad,
kwam er niet uit
De zon scheen
door een open plek
in het wolkendek
In de horizon lagen roze strepen
Een kaarsrechte smalle sloot
kruiste ‘t weiland
‘k Had geen mobiel…
Nachtwandeling
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 673 We lopen luistertuinen door
de nacht kijkt stiekem toe
achter donkere wolken
fluisteren sterren geheimen in ons oor.
Plasjes water, regengeklater
onze voeten als kleine boten in zee
een streperig gordijn van druppelwoorden
hand in hand de stroming mee.
Van klinkers naar gras naar grazige weiden
droombomen dansen en draaien voorbij
zweefwezens…
De wandeling
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 279 Een slechte bui drijft mijn bewuste binnen, schildert de
wereld grauw, negatief gevoel omwolkt herinneringen,
destabiliseert mijn leven, ik zoek afleiding en wandel de
binnenstad in, de oude stad waar niets verandert trek ik
aan als ‘n warme jas, ze is helende pleister op kwellende
littekens; ik herdenk Kees P op de binnenplaats van het
Burgerweeshuis…
La morte-saison 3 In het vondelpark
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 349 het regent in het Vondelpark
letters vallen met bakken uit de hemel
zou hij, de dode dichter
alsnog zijn oude schrift
over mij uitstrooien
en strofen weer doen zijn
als de aarde is
stof en nu even verwaterd
plassen vangen
zwaardere woorden op
het helpt zijn taal te verdunnen
naar hedendaagse herkenning
vlak, dun, licht of schreeuwerig…
Met elke stap
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 300 Met elke stap van mijn wandeling
bloeien er bloemen, mensen en vergezichten.
Met elke stap van mijn wandeling
komt schoonheid mij tegemoet en
verdwijnt in één grote zee.
Met elke stap van mijn wandeling
wordt mijn pad, een pad van de glimlach en
wordt mijn hart één groen veld.…
Hand in hand
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 315 We wandelen hand in hand
over deze eindeloze ijzige stilte
totdat we het koud krijgen en
onze schaduw achter nalopen
naar ons warme huis…
wandeling
netgedicht
2.0 met 28 stemmen 313 wind zwerft
door de stilte, door de dorst
naar een eerlijk inzicht
bomen wuiven, zeggen
even gedag tegen de lijster
in de lucht
het water bouwt een eilandje
aan de oeverkant, luistert tussen het riet
naar de avond die zo graag zingen wil
ik word schaduw, een maan
onder alle manen
een hond blaft de verte toe
in grote dromen
daartussen…