Alle inzendingen over geboorte,gemis

de kans om snaar bij snaar te voegen misschien is het werkelijk schrijnende zo denkt hij soms dat het gemis en de onmacht al waren beklonken bij mijn geboorte…

de kans om snaar bij snaar te voegen misschien is het werkelijk schrijnende dat het gemis en de onmacht bij mijn geboorte al waren beklonken zo denkt hij soms…

Het is alsof ik je geuren ruik Het is alsof ik je stem hoor lachen Het is alsof ik je lichaam voor me zie Maar dan doe ik mijn ogen open Ik luister naar de stilte Ik adem de koude lucht En voel me leeg Ik ben niet Ik kan niet zonder jou…

Dwaalde vanmorgen nog Zorgeloos door de Herinneringen van m'n Jeugd - en zie ons Samen met vader achter Het paard naar het Land toegaan - jij ment Het paard - ik draag de Koffie en het brood Voor deze dag - Dit is de gedachte die Bij me opkomt nu ik je Gisteren voorgoed naar De hemel heb laten gaan…

Een lijntje had ik met de hemel, om zo te praten met jou, ik kon je toch geheel niet missen, vandaar dat ik bellen zou. Een lijntje had ik met de hemel en zo af en toe belde ik je en al nam je dan niet op, ik wist dat je me hoorde. Hele gesprekken voerde ik, antwoord kreeg ik niet, vanzelf, want dat lijntje met de hemel, was…

is worden alsnog luiken geopend voor een verborgen gemis…

Mijn land ruziet met zware gewichten, van uitbuiting, oorlog en strafkamp. De zwijgende stilte vindt zij geen ramp, tussen schep en strop lachen de lichten. De rust die er heerste, blijft wereldvreemd; bommen schilderden het land en het weer. In haar kamer was ik vroeger de heer, nu geeft zij zich aan hem, en is ontheemd. Haar zwakke lichaam…

Ik lig wakker Maar jij bent weg De kamer voelt leeg En de stilte snijdt zacht. Ik denk aan je lach Aan je handen, je stem Dit alles voel ik nog hier Maar jij bent ver weg. Ik adem langzaam De wereld voelt koud Want jij was mijn zon... En nu huilt de maan.…

Harde buiken van ongesproken woorden geboorte van een eenzaam hart De tranen die er zouden komen verstillen in de donkere nacht ontwaakt, in hopen en verlangen vergeet nu het gemis vertrouw op wat zal komen. aanvaard al wat er is.…

op een rotonde in klank en kleur of geluidloos en zonder riekende geur, vaak deels met gum is uitgewreven, de herhaling van de herhaling is de bekende open deur, mij zo eigen en tot dwang doet drijven, wat is toch het doel of gemis…

In mijn droom liep ik in een wildernis. Het was er modderig en kil. Stenen bedekt met mos, ze lagen er roerloos en stil. Er was een werkman met een spa. Ik sprak hem aan: “Er is hier een pad, vroeger wandelde ik daar met mijn man.” Hij zei: “ik weet het niet, ik denk niet dat het kan.” Er was een heuveltje, Ik klom er moeizaam tegen op…

En dan is er nieuw leven dat ik die negen maanden afwachtend in mij droeg. Had mijn hart dat al lang begeerd mij moederschap innerlijk aangeleerd. Droeg het onze gezamenlijke stam wat uit ons deze vooravond op aarde kwam. Wordt leven manenglans en zomergloed in deze bijzondere november tijd vol moed met een mooi wisselkleed uit sterrenpracht…

hoe zou het zijn als ik af en toe een uurtje in de hemel jou bezoeken kan hoe zou het zijn als ik af en toe even praten kan met jou elkaar zien en vasthouden hoe zou het zijn als ik af en toe jou vertellen kan hoe het met mij gaat hoe zou het zijn als wij af en toe gewoon zeggen mogen dat we elkaar missen hoe zou het zijn…

Gemis van een maatje Gemis van iemand die je kunt vertrouwen Gemis van iemand waar je al je verhalen kwijt kunt Gemis van iemand waar je al je problemen mee kunt bespreken Dat gemis is onbeschrijfbaar Dat gemis heet liefde Liefde zonder grenzen voor elkaar Liefde onbegrijpelijk maar onmisbaar…

als ik een vlinder was vloog ik naar je toe fladderend vrij in het prille zonlicht vreugdevol heel gewoon dichtbij de vlinders weten niet de vogels evenmin waarom zij genieten ongestoord van de mooie lentezon…

Stromen van tranen, van vreugde van blijheid. Soms ontroerend soms droef. Opgedroogd en weggegleden in de stroom van de tijd. Wat is gebleven? Een enkele traan, vergoten in het donker van de nacht. Een vleugje hoop op een weerzien, misschien. Dat is, wat er is. Dat ik je mis...…

Alles gaat door ook mijn leven stort niet in maar het gemis De wond die in mij bloedt om wat had kunnen zijn dat warme bloed dat gemis Jij kende mij zoals ik gekend wil zijn zo dubbel is mijn gemis Jouw schoonheid moeten gaan zien in andere wonderen van mensen in het gemis…

Kleine handjes Kleine voetjes Langzaam naar het licht Kleine armpjes Kleine beentjes Langzaam naar het licht Kleine baby Klein gezicht Je bent geboren…

Opeens is er een mensje bij, ik hoor het luid en klagend huilen, misschien wil het nog even schuilen, de wereld is zo koud en wijd. Ik huil en zucht, ik lach en bid, ik fluister liefdevol zijn namen, want door een mist van vreugdetranen, zie ik ons nieuw en rijk bezit. De wereld is zo wijd en kil... ik sluit het kindje in mijn armen,…

Golven rennen over het lage land wolven komen van de bergen een kinderstem in de nacht bovenkomend in een wak tussen dromen en waken (boven aan welke kant?) hulproepend gered te worden van het vorige ----------------------------------------------------------------------------------------- uit: 'Groeiende onwil om ooit nog ergens in veiligheid…

Ontroerd tien teentjes tien vingertjes kloppende fontanellen vochtige lijven Mondje zoekend naar voedende tepel vol vertrouwen vastbijten in moedergevoel Geboorte onbeschrijfelijk verlangen van binnenuit tot leven gewekt!…

Een meisje uit het mooie Stavoren Jubelde heel hoog van de toren " Hoera, ik ben Ma Maar het kind heeft geen Pa Hem ben ik tijdens de zwangerschap verloren."…

Als er opnieuw zo'n wondertje gebeurd, dat er een klein mensenkind wordt geboren, wil je van de dáken schreeuwen en stil genieten van dat kleine mensje, wat op de grote mensenwereld terecht is gekomen. 't Heeft álles, tien vingertjes, tien teentjes, handjes, voetjes, zó miniem, dat het gróót worden zal, tja, dat kun je nu nog niet overzien…

mocht lopen - maar dit zal wel niet - krijgt u het voorschot op de wieg terug de drukkosten van 'wij melden met vreugde' blijven echter verschuldigd- toen zij hijgde met een tong witter dan mijn gelegenheidsjas en haar ogen rolden waar een orgasme ze nooit gekregen had stond het aantal chromosomen onherroepelijk vast- van de geboorte…

Toen de eerste vrucht, die jij onder je boezem droeg, zichtbare vormen had gekregen. Het was mei, en nacht, en zacht als onze fluisteringen viel de regen, werd in ons beider hart een nieuw gevoel geboren. Zo groot was het, zo overweldigend van toon, dat wij het tot de dood in onze harten moeten dragen.…

Warmte moeten zij verlaten. Fel licht krijgen ze in hun gezichtje. Hoewel zij het nog niet beseffen, is de geborgenheid voorgoed verbroken. Ze waren zo graag in bescherming gebleven. Maar het was genoeg geweest. Ze moesten beginnen leven en baanden zich een weg naar het onbekende. Naar het einde van de tunnel. Het kwam hard aan,…

Het maagdelijk stof ons aller begin Verzamelde rest van miljarden sterren Geperst gebald tot blauwe planeet Gaf en geeft het leven van verre En gedreven willen wij geloven Altijd zoekend iets van daar boven Wat zich nimmer aan ons ontbloot Ontgaat ons 's nachts de moederschoot…

Langs ijle spiralen daalt een klank uit vage verten wordt een levenskiem geboren de dichter luistert naar een dunne stem heeft nog de chaos niet bezworen maar schikt en kiest hij steunt en voedt het schepsel dat in hem is komen leven met woord en zin die uit het niets steeds helderder rondom hem zweven totdat het een gestalte heeft en een gezicht…

Negen lange maanden naar dit moment toegeleefd. Het is een uniek gevoel net of je op wolkjes zweeft. Een fiere mama, een trotse papa een wezentje zo klein. De start van een nieuw leven het gevoel een echt gezin te zijn. Geniet ten volle van dit mensje hij is echt heel bijzonder. Met handjes, voetjes, vingers en teentjes jullie eigen kleine…

ogen ontluiken uit zoete roes verstoten zoveel licht valt zwaar…