Alle inzendingen over gedichten humor dichtbundel

Een dichtbundel is een verzameling Verzen dat zich GEDICHT (mag noemen) & zich GEOPEND (wil laten lezen....!) Een dichtbundel is een verzameling Verzen dat zich GESCHREVEN & GEPUBLICEERD (wil laten recenseren....!)…

Had hij zich maar beperkt tot sluikreclame, Maar als Wim Meyles zich zó tot ons richt Ben ik welhaast moreel tot koop verplicht. En toch hoeft Wim zich daarvoor niet te schamen, Want er is heel veel onderliggend leed: Een maker van light verse heeft het niet breed.…

Een dichtbundel lezen Is als leven Met steeds een nieuw begin Is als geboren worden Bij elke eerste prille zin Is als sterven Bij elk slot van een gedicht: Een indruk achtergelaten Zoals de expressie bij het verlaten Van een oud verweerd gezicht…

Zoals Athena uit het hoofd van Zeus beviel, gewapend Zo bevielen piketpalen aan het mijne, geslepen…

Zij schrijft een dichtbundel! Zij is geen bijwagen ’t Gaat over liefde en over de sex! Zij kreeg haar DNA Begrijpelijkerwijs Schrift met vier letters, van mij en mijn ex…

Zit ik hier ontroerd te wezen zit een beetje trots te zijn omdat Jasmijn heeft voorgelezen uit dichtbundels geheel van mij. Op school had ze verteld dat oma gedichten schreef dat ze ook boekjes hadden juf benieuwd: vroeg waar ze bleef.…

Donder op ik ben jouw inspiratie niet omdat jij je gedichten kan schrijven Wie denk je dat je bent Met humor de zaak te verbloemen rot op wie je bent Ik ken je niet en ik moet je niet denk daar over na Jij bent al lang te ver gegaan k... ..k…

in verstofte dichtbundels rust haar wezen zij dragen haar ziel op handen van papier zoveel eerste malen opende zij haar hart de taal zong haar ziel terug naar huis…

wa- ren geschreven Dan de puntjes op de 'i' om te publiceren Jan van Veens imposante stem droeg voor Luisteraars aan de radio gekluisterd Met dichtbundels, bij kaarslicht Begonnen mensen zelf ook te schrijven Gedichten van aanvaardbare kwaliteit Acceptabel en Niet zelden van bovenste plank Jan van Veen: eeuwig voortlevend in zijn…

Sliep ik bij toeval in, dan kwamen de Harpijen Om elk tot bloedens toe met mij te vrijen En 's ochtends knaagde een enorme beverrat Aan alles wat ik op mijn lever had', Omdat ik met het geld voor de collecte Mijn potje voor dichtbundels spekte. -------------------------------- uit: 'Gedichten I', 1978.…

Dit is het gedicht van het dwaze vrouwtje, dat haar bril overal zocht, ze had hem op haar neus gezet en eigenlijk niet opgelet, waardoor ze bijna een nieuwe had gekocht. Wij zijn de dwazen van het gedicht, we hebben nu eenmaal humor en en dat mag eruit worden gelicht, want geluk zij met de dwaze in onze moeilijke levensfase.…

Zelfs Gordon heeft een dichtbundel geschreven Die vlak voor Sinterklaas wordt uitgegeven, Tezelfdertijd als mijn eerste cd. Want schuilt er dichttalent in deze man Dan denk ik dat ik ook wel zingen kan.…

Dit is het 100ste gedicht dat Indigesto hier mag publiceren, voor elkeen die malligheid met een glimlach weet te waarderen, in klare taal, met rijmschema a-a-b-b-a, ik noem ze gewoon "kolderdichten", welja, en geloof me, humor is de beste saus om het leven te assaisoneren ....…

Leef je leven met een lach Heb humor van dag tot dag Zie de humor van het leven Al is het maar voor even Kijk met een lach naar je problemen De humor zet ze op hun kop Blijf Lachen in je leven Humor raakt nooit op…

Zomer in het vakantiedorp likt zijn stoere liefdeswonden, zijn hoge voorhoofd zweet kent zijn weerspiegelingen humor die langzaam slijt golven schuimen aarzelingen vertrouwde levensvrienden die niets meer van hem aannemen, eigenlijk nooit zijn gedichten lezen bij schaamteloze zee die alles overspoelt achter waanzin van zijn dromen…

Zijn enigste dichtbundel heet 'Paniek', nog uitgegeven door De Arbeiderspers, maar vlak daarna werd hij geestesziek en schreef hij nooit meer een vers. Onlangs heb ik hem nog eens bezocht, maar Willem is Willem niet meer, ik had een reep chocolade voor hem gekocht, zei hij: 'Weg met die zooi, rare koekepeer!'.…

Lentegedicht door Patric. Bij het begin van de lente begint het in mij te borrelen, en dan welt spontaan een lentelied in mij op: Het is lente en we gaan naar buiten Waar de broedse vogeltjes fluiten, Waar de bronstige koeien luidop loeien En de paarden volop beginnen stoeien. Het is lente en wij trekken af En toe eens met onze wandelstaf…

Zonder gene, zonder moraal laat ze zich pakken is het verhaal! Zonder idee, wat richt ik aan, zie ‘k haar opnieuw daar staan! Ze wacht, geduldig soms met fronsende blik ze draait wat, schuifelt, ze twijfelt en ik, Denk; zonder gene, zonder moraal, heb je totaal geen verhaal!…

Eend Kwak wilde nog één ding, lekker op vakantie naar Peking. Dus vloog hij vol goede moed zijn bestemming tegemoet. Aldaar werd hij met gejuich ontvangen en uitgebreid bekeken vol verlangen. Nou dacht hij, dit is een mooi oord, had hij nooit van Pekingeend gehoord?…

het geluid van buiten kan zich niet of nauwelijks in mijn innerlijk uiten eens in de, zeg maar, drie jaar bepaalt de natuur te veel gehechtheid in mijn linker oor het is een spiritueel gebaar, zo meen ik "beste man zegt mijn hart, ik ben het die stoor" diepgang jegens de oorzaak is mij niet vreemd en ondanks alternatieve vochtigheid, reflecteren…

in een niet nader aangeduid seizoen schreef ik in de ik-vorm een tijdloos en meerduidig gedicht over het raadsel van het bestaan dat met weemoed en humor tot nadenken stemde en ontroerde het had geen strakke vorm er kwamen zeekoeien in voor en berekeningen van salonbèta's die wel klopten maar niet van toepassing waren en woorden zoals houtekiet…

Miriam Van Hee (1952) is een Belgische dichteres die verscheidene dichtbundels op haar naam heeft staan. Ze bestudeerde Russische dichters, vooral Osip Mandelstam, van wie ze gedichten vertaalde.…

ik mag niemand zeggen dat ik anders ben ik mag niemand zeggen dat ik raar ben als ik dat ga zeggen heeft niemand respect voor mij als ik dat ga zeggen wordt niemand blij ik mag niemand zeggen dat ik anders ben ik mag niemand zeggen dat ik homo ben en nu ze het weten was ik bijna dood en nu ze het weten weegt mijn buik niet meer…

Dag onze lieve hond, Het moment is aangebroken dat we je moeten laten gaan maar wat hadden wij een geluk dat jij in ons leven bestond. Daarom verschijnt er nu door het einde, van verdriet een traan. Het leven hoort niet te bestaan uit alleen maar pijn. Als dit er alleen nog maar is om te overleven kan al dat lijden, natuurlijk niet de bedoeling…

Als dat komt door dit gedicht dan sla ik mezelf nu voor mijn kop. Ik heb er hoe dan ook mijn uiterste best op gedaan, en ik hoop dat Nadine dit dan ook goed genoeg vindt... Ik verwacht ook niet dat ze er applaudisserend voor gaat staan, want dit gedicht is niet te vergelijken met een wedstrijd die ze wint.…

het leven is lang niet altijd leuk nieuwsberichten en bange dromen en dan ook nog een keertje jeuk op een plekje waar je niet bij kan komen. je draait en zwaait en wringt en wiebelt je ellebogen kraken ervan maar nog altijd jeukt en kriebelt dat plekje waar je niet bijkomen kan. je draait je in kreuken en bochten en vouwen het…

Het kind pakt vol vertrouwen De hand van de man, de grijsaard Die zijn vader is, Of zijn opa, Dat maakt ook niet Zoveel uit, wat telt Is de onvoorwaardelijke liefde Van de mens wiens adem hij kent Als was het zijn eigen adem, Die net als hij een mens is Die Adam heet, een mens die door De adem geschapen is…

Met haiku's kan men de gedachten voorspellen de clou: Optellen!…

Ik heb au fond een zonnige natuur 'n Vrouw, 'n huis, 'n hond en mooie spullen Het is met mij vaak lachen, gieren, brullen Maar dat beperkt helaas mijn levensduur Dus pak ik nu maar razendsnel mijn biezen En ga ik in mijn eentje zitten kniezen. AMSTERDAM – Als mensen van nature opgewekt en humoristisch zijn, heeft dat een negatieve invloed…

Zij kon niet bij het hoogste schap en sprak mij verlangend aan: 'zou u mij misschien willen~~~~' doorbrak de vraag met humor nee, was mijn reactie: dat wil ik niet! zij schrok: 'maar uh, uh~~~~~' Interrumpeerde haar weer: wel wil ik u even een kontje geven 'uh?' keek zij boos ja, besliste ik, omhoog, optillen?…