Alle inzendingen over gekrompen

Denkend aan Eemland zie ik een trage Eem, anders dan voorheen, door gekrompen laagland gaan.…

Hij ziet de blijdschap in de sterk gekrompen vrouwen als hij zijn tas tegen het aanrecht zet. Eén en al aandacht in hun gezicht vragen ze naar zijn nieuwste gedicht.…

Net als voeten niet passen in dat gekrompen sokken paar, passen mijn uitgestelde berichtjes niet meer in 2014, das ff raar! Zal het vooruit moeten schuiven naar : inderdaad 2015 dan maar!…

In de rui van de herfst Wordt het tijd voor een trui En met de winterkerst op komst Een heuse echte Kersttrui Ik heb er meerdere liggen Maar één kan ik niet meer aan Gekrompen in de was Die komt nu goed van pas Voor mijn hond Mika, Met ook een kersttrui…

Bij vader op de nek zit je hoog en droog de wereld lijkt gekrompen je hoofd raakt haast de regenboog "hou je vast, anders val je" roepen anderen je toe ..ze weten niet dat hij je hand al heeft gevat.…

Opkijken, de afstand is gekrompen. Een korte blik, afgewend. Nakijken? Wat als je je verkijkt? Toch de volgende weer bereikt.…

de kale kamer de geblindeerde ramen de vergrendelde deur de kapotte ventilator de stroperige warmte de kwijnende kraan de scherven glas de gekrompen tijd de stilgevallen vlieg de hoge hoeden de wachtenden de roerloze lichamen wij lezen samuel schreef…

De zorgverzekeraar kampt met verlies, Er wordt ook economisch flink gekrompen, Je voelt het dus al aan met beide klompen, Het wachten was nog slechts op dit advies: Gestopt moet met voor “Pompe” uit te keren, En verder kunnen ze gewoon creperen.…

De Nederlandse economie is in het afgelopen kwartaal met 0.3% gekrompen. Meer dan de helft van de Nederlanders is te dik.…

de tijd rafelt in haar hoofd hoe lang al woont ze hier in onbekend gebied vreemde gezichten zeggen zachtjes haar naam de uren duren haar bezige handen werkloos op de knieën verbaasd tekent een vinger het estuarium na de wereld is gekrompen van het bed in de zetel van de zetel in het bed en elke dag zonder het te weten sterft ze een…

hoe het rijst, gekrompen tot eenvoud en zich kermend ten hemel roepend zich richtend tegen de wijzers van de klok het lid, een heet hangijzer dat onrust zaait en zich manifesteert tot de pooier van de teelbal, geen weg terug maar slechts bekrompenheid bij het wegebbend tij spreek niet van liefde als lust de emotie is die tijdloos…

Jouw stem gekrompen nu de blik in de ogen mat pak jij op de tast mijn hand, klopt mij geruststellend toe Het licht wordt heller de kou die van binnen komt gaat niet meer weg en blijft voortduren op de achtergrond Jij zingt het eerste lied mij ooit liefdevol geleerd over de vroegste dageraad ik neurie zachtjes mee en na…

doodmoe zwerf je kermend langs desolate straten van ongekend geluk stokoud lijk je gekrast, gebroken geen mens meer maar een lijkje wie weet weent je besmeurde einder loos als hij ziet dat je gekrompen liefde toch beschut tegen ijs koude regen in je ingehouden klacht sterker dan steen stut je schouder toch je tere kind in…

Maanden verstreken Doch verwonden ze nog steeds De scherven van weleer Bloed dat vloeit Met een dunner wordende Structuur van het vergeten Een gekrompen hart Droogt langzaam uit in de Verzengende kilte van het niets En ik......struin Loop, vecht, ren, struikel Over mijn misvormde gedachten In mijn oren hoofd Een onvolmaakte symfonie…

Alsof het was gekrompen, ik niet meer voelen kon. Nu, na vele jaren, is het zacht geworden en zie ik weer jouw ogen. Zo trouw, zo blauw, dan zucht ik in mijzelf: "Wat hou ik veel van jou".…

Krimp Bij het woordje krimp Schrompelen politici ineen Hun inkomen zal slinken Dus roepen ze meteen: We willen krimpgeld hebben Voor onze regio’s We huren dan kabouters in Die zijn toch werkeloos Met hun korte lijfjes Op te grote voet Mogen ze gaan vertellen Dat inkrimpen echt moet Zodat onze mensen Straks weten wat het is Gekrompen…

kwam ik je tegen en schrok nog niet eens (meer) het deed me eigenlijk niks je bent alweer gekrompen rimpels tekenen je gezicht er werd geen poging meer gemaakt om te zoenen (eventueel) er werd gebabbeld gebabbeld over mijn zoon hoe volwassen hij is geworden dat was alles wat er uitgewisseld werd na elkaar, een half jaar, niet te hebben…

hortende tonnen grijs, slenterend op trompetgeschal slepen hun aangeslagen tanden naar een nakend einde toe de Alpen rijzen – sneeuwig nog, sereen – en bergen hun stijgende lijnen in dalen, weidse valleien; hopen op het ijs en steen een bevroren vloed van weggeëbde dieptes blauw als de blakende einder het gekrompen harnas kraakwit;…

Wee mij, nu 't besef van boete mij omstrengelt als een knel, nu 'k het morgenrood niet zien wil om de werkelijkheid te weren, nu mijn wereld is gekrompen tot een troosteloze cel, nu dat spijt en schuldgevoelens al wat rest van mij verteren. Wee mij, nu de poorten sluiten...…

De incrowd van toen, gekrompen in de was en stokoud, kreeg ondanks reuma en waterloop nog steeds een kick van een lekkere lick, snijdende sax of gouwe ouwe van Wally Tax.…

na 'n maand of vier kraamde hij uit (het was vast een jongetje want hij was blauw) dat er van alles mis was met mij ik begrijp hem wel dat zei mijn moeder ook altijd als ik onder haar rok kruipruimte zocht omdat zij haar buik vol had van mij mijn hart zakt er nog vanaf 't is gekrompen maar nog net groot genoeg om het…

hortende tonnen grijs, slenterend op trompetgeschal slepen hun aangeslagen tanden naar een nakend einde toe de Alpen rijzen – sneeuwig nog, sereen – en bergen hun stijgende lijnen in dalen, weidse valleien; hopen op het ijs en steen een bevroren vloed van weggeëbde dieptes blauw als de blakende einder het gekrompen harnas kraakwit;…

Uit het donker valt een stem: ik zie je gaan, vreemdeling stervend in je schoenen van gekrompen leer. Dagen vallen onder zijn magere benen, gedachten struikelen in een niemandsland.…

De troosteloze aanblik van de oorlog, verstilde schuren in het schemerlicht een levenloze boom tekent zich af als een skelet tegen de bloedrode lucht die lijkt te roken in een hemels schijnsel gekrompen is de hooiberg die schuilgaat in het donker wachtend op de morgen, voor elk geluid beducht in een zucht lijkt Putten uitgestorven…

Je ziet iets… Bedrogen beeld vervaagt lichtjes gekrompen tot punt niet niets, dus niet geklaagd Je ziet iets… Gedachte door verbeelding vergroot zie je dit of is dit niets kan nooit… Wacht..snel voordat het zicht zich verlengt dit rijmde niet of zie ik het verkeerd ik zie wat denk te zien maar ik denk wat ik weet dus waarom laten vangen…

vervreemding in de dialoog waar woorden mijn handen breken, in de constante zonder god maar in beleving is het herrijzen van de schepper mijn eigen beeld het beeld van klein tot groot, van tam tot ongetemd, het genoegen in berusting sterft halfzijdig wanneer ik weiger om te dienen en mijn knieën het gekrompen lichaam te laten dragen was…

stukken verdriet dacht ik in steen een beeld te geven mijn werk brokkelt af de dagen zijn gekrompen handen in gepeins verzonken ik hakte op herinneringen in maakte een sterk begin het is bij pogingen gebleven liet mijn harten bloeien maar de stenen bleven koud er konden weer geen tranen vloeien sleep mijn puin naar de ravijnen die…

stukken verdriet dacht ik in steen een beeld te geven mijn werk brokkelt af de dagen zijn gekrompen handen in gepeins verzonken ik hakte op herinneringen in maakte een sterk begin het is bij pogingen gebleven ik liet mijn harten bloeien maar de stenen bleven koud er konden weer geen tranen vloeien ik sleep mijn puin naar de ravijnen…

Ik wenste vurig dat het altijd zo zou blijven, zo overzichtelijk en eenvoudig , zo puur, een werkelijkheid tot de essentie gekrompen, zonder tijd, alleen levenslange duur.…

En elk jaar schuiven wij weer aan, de wreed gekrompen vriendenkring, en heffen als vanouds het glas op alles wat voorbij moet gaan en alles wat nooit overging, op wat er wordt, en wat er was. ---------------------------------------- uit: DvhN (23 12 2023)…