Alle inzendingen over gemeden

Ik heb gemeden, jij hebt gemeden, hij heeft gemeden, wij hebben gemeden, diep schuldig allemaal. Opmerkelijk het zondebokfenomeen Zo nalatig zonder gedachten, wie durft eerst de andere verachten?…

Het kwik zakt naar beneden niet wetend dat het al weer erg lang is geleden dat ik warmte bezat maar het alom heb gemeden juist omdat ik het zo koud had…

Een mens verdraagt zijn mede Vanuit het perspectief van nu en verleden Dit is een gevoelige balans Ga je over de grens dan loop je de kans Dat je voorgoed wordt gemeden.…

Het leven op zichzelf uit te kunnen dagen schijnt in het reine onder straffeloze zeden; men het gemak ervan neemt zonder lastige vragen, de lijn die op handen gedragen naar dwarse breking gemeden.…

De handy in de auto dient gemeden, Want ik was in mijn nieuwe Cadillac Laatst met een tegenligger in gesprek, Toen hebben wij elkander aangereden. Sindsdien maak ik nog enkel in de file Gebruik van mijn perpetuum mobiele.…

Voor één keer geef ik op een rijm respons Waar ik tot nu reacties heb gemeden. De maakster ervan is al overleden, Maar nooit meer rijm ik over carillons. Aan Ida Gerhardt ben ik dat verplicht, ‘HET CARILLON’ is een volmaakt gedicht.…

Het subtopstigma hoort tot het verleden Uiteindelijk werd Twente kampioen Een feit dat Willem Wilmink deugd zou doen Al had hij het massale feest gemeden Daarboven, waar wij nog niet kunnen komen Heeft hij er vast 'n Duvel op genomen…

Een dichte deur naar mijn verleden die ik zolang al had gemeden. Langzaam heb ik hem opengedaan totdat ik ineens binnen kwam te staan. Herinneringen die me overspoelden mooie en verdrietige momenten die ik voelde. Beelden uit mijn jeugd kwam ik er tegen. waarom heb ik ze toch zolang vermeden?…

Ik heb gewerkt, ik heb geleden, Ik heb geworsteld met 't verdriet, Ik heb gebogen als het riet, en soms heb ik 't met laffe vlucht gemeden. Nu stelt 't zich ondoordringbaar voor mijn staren Als van de nacht het nevelig begin. Maar als een lichtende lantaren Hef ik U op en volg U 't duister in.…

We hebben niet zo heel erg lang geleden Massaal geroepen dat het vrije woord Gelijk met Pim Fortuyn zou zijn vermoord Maar dat zijn beeltenis nooit weg zou faden Maar anno nu wordt zelfs zijn vlág gemeden - We hebben niet zo heel erg lang geleden...…

Met wat suiker smaakt hij me te goed Diepgang wordt als zout gemeden Triest is het besef dat zoetheid moet Om door te gaan, dwars door dit heden…

Soms zijn confrontaties, complete hordes die " genomen" moeten worden, vaak lijkt het beter, de ogen te sluiten, de oren op non- actief te zetten, vooraleer men de mond opent en gezegdes uit, die beter gemeden kunnen worden, want al is de waarheid nog zo snel...... een confrontatie achterhaalt haar wel!…

daar ver van huis en haard van eigen sponde waarin liefde een zich herhalend spel van lijf en leden Je woonadres heb ik -als de pest-gemeden nu pás zag ik dat je was verhuisd.…

in ieders belang hebben ze gestreden ook zij waren bang toch hebben ze de strijd niet gemeden samen met een ‘vriend‘ die hun vriendschap niet had verdiend een broedermoord dichtbij het heilige land nadat ze samen een valse godin Isis vloerden waren ze weer in oude verhalen beland en het was voor het laatst dat er duiven koerden…

Bloedlinke koksmessen heb ik gemeden: ik voel me door AH genoeg gesneden –…

luidkeels doet de zelfzucht kond van zijn behoeften maar o wee als het om delen gaat dan laat de stem het af hoofden draaien weg van nijpende gebreken lijden het zonder protest ikke eerst en dan de rest zwijgend wordt er ingestemd met andermans ellende armoe blijft gemeden als de pest…

Ze doen Europa beven Gelukzoekers uit Afrika Gemeden hier als paria Door valse hoop gedreven Kansloos zijn ze en toch Wint de drang van zelfbedrog Al mislukken negen tochten Om de tiende wordt gevochten EU hou het humaan Pak de smokkelhavens aan Schiet alle boten lek Niet ná maar vóór vertrek…

Dromend in wervelend verlangen naar nieuwe dag waarin helder licht weerschijnt verlangende momenten naar rust bij hen die wachten op gebeuren in hartslag waar Cupido zielen raakt twee in één zullen smeden en geen pijlen worden gemeden. Dromend vanaf vroege morgen.…

Het verstand zegt nee maar het gevoel Verblindende uitzinnige extase Bestormt de hemelboog kent geen oase Van rust, geen middel schuwt het voor het doel Vernedert en bespot de goede rede De helderheid ervaring juiste weg Bezonkenheid heeft er geen enkele zeg In razernij wordt wijsheid blind gemeden…

zij schrijft in haar gebeden hoe dicht zij bij de waarheid is en de leugen heeft gemeden en da's voorwaar geen kattenpis zij noemt in haar gedachten hoe licht zij bij zijn liefde was en dat hij zei te blijven wachten zolang zij maar zijn brieven las zij herinnert zich haar gelofte weer haar plicht en roeping, haar bestaan dus zijn laatste…

heb de vrucht van geluk wel gezien maar haar verder gemeden de vormen gevoeld ik mocht er helaas geen aandacht aan besteden ze kleurde gewoon in herinnering haar dromen gaf warmere tonen kon haar geur niet geloven was lente maar dan het onderste boven heb de vrucht van geluk in jou gezien kunnen we die delen misschien…

De nachten kouder worden in de omslag van het jaargetij De hitte waarover we morden kwam, ging, en is voorbij Met jou bestijg ik steile treden zonder jou had ik die gemeden wij dragen elkaar met ons mee in een cirkel zonder doorsnee Bij het klimmen van de jaren lijkt het lichter van bestaan het lichaam meer een last die ons beweegt…

zelf kan ik goddank zonder 2 een beetje roker raakt na verloop van tijd geïmpregneerd van buiten en van binnen een straffe walm verraad zijn gang en waar hij komt wordt hij gemeden de roker heeft geen toekomst meer slechts een verleden…

overmorgen zijn liefde is opgedroogd telt niet telt niet meer hij telt niet meer mee te oud, te lang gezoogd aan een jonge veer hij is niet meer gedwee hij gaat zijn weg rollatorbaan op heen en weer en af verleid door oma in de rolstoel ouderdom is straf hij is nu al later grijs van het verleden toekomst is niet nu het heden wordt gemeden…

heb de koelte van het bos gezocht open plekken gemeden daar brandt zon vrijwel loodrecht haar hitte naar beneden grote kronen filteren licht met lage struiken in het zicht zij houden koelte vast met hun lichtgroene bladerpracht stilte schemert tussen smalle banen zon schaduw danst vertraagd rondom…

weer wapperen banieren gedoopt in bloed hun wellustig lied schreeuwen de torens in lange uithalen de honger naar nog meer gebied het rigide polariseren onder druk van geweren werkt tot het ultimatum barst in de opmars naar macht worden vrouwen en kinderen meedogenloos wreed omgebracht zij treden in sporen die de mens lang heeft gemeden…

hoe mijn echtheid blijft bewaard staat vast als stelregel in schrift op mijn tegel ik schrijf ik als ik als ik iets verklaart zo samenvallen voldoet bijzonder waarbij ik in één geval uitzonder ik weet ook heus wel ik ben niet geheel goed snik deze ik-figuur dient gemeden om tweeërlei reden ze lijkt op dwangrijm plus dat niet ik…

Op het lage bordes voor de open deur in de lege straat zit een man met de armen over elkaar zijn lippen getuit om een sigaar -- dikke lippen, nooit mogen ze me kussen Hij loert omhoog naar mijn buik -- een stiekemerd in onkreukbare werkkleren vrij van openlijke verdenkingen maar nooit kijkt er iemand om Hij wordt beleefd gemeden…

vaak kwasten penselen randjes verf tot eenmalig ongekend geluk waar verf onopzettelijk pigmenten raakt die altijd al contact hebben gemeden die nu onbekende kleuren laten zien in een onvoorspeld schitterend vermengen dat zijn de kleine wondertjes die zich op het witte doek in alle stilte manifesteren er zijn geen tweede…

Hoe kunnen mensen ooit ontspannen en vrij het leven zo teleurstellen dat hemel een hel wordt Waar liefde wil vervalsen ons tot verraad verleidt en denken in emoties leven tot waan verheft Waar eenheid is vergeten strijd ons gaande houdt waar echtheid wordt gemeden leugen tot waarheid gemaakt In onschuld geboren rijpend fruit dat…