Alle inzendingen over genoegens

Hoe vergankelijk is alles, het leven, de éne dag nog volop genieten, van alle genoegens gegeven, het volgend moment zónder afscheid of aanwijsbaar moment is het voorbij..... Hoe vergankelijk is het leven?…

De brandweerman die zich verheugt op vissen Met worm en hengel aan de waterkant In plaats van weer een fel uitslaande brand Moet die genoegens nog wel even missen Het vuur onder de brandbestrijders huid Dat mag van hogerhand nog lang niet uit…

Een schat van genoegens vertellen haar leugens door geuren die verdoven om mij te laten dagdromen. Met de smaak van kokos door gevoel van vrijheid op een onbewoond eiland waar geen wijzer wijst. Een schat van verlangens om in stilte te beleven en de uitgesproken wens tegelijk uit te spreken.…

in de sneeuw van je haren glanst de ijsbaan van je hoofd scheve schaatsen krassen daar genoegens schuren zinnen leggen bloot de climaxen ontdooien maar je vriest de graadjes lager met plezier de hitte in een gletsjer lust laat weerstand smelten in het zondige vertier…

Een onderhuids verlangen zoals mijn ziel beaamt spreek ik de nachtwakers aan op hun gedrag Ergens hoor ik gekissebis en even verderop spreken diepe oergeluiden de genoegens van het duo spel Wij zijn mens gelijk aan elkander De dromen zijn gestorven de stigma’s in mijn handen houd ik vanaf nu verborgen…

De bittere genoegens van angst klinken als de laatste noot een symfonie van donker leven maakt je ruimte meer dan groot Kon ik maar de stiltes bespelen de zwijgzame tonen van je hart zou ik de wereld kunnen betreden waarin je jezelf zo tergend tart Ik zou een strijkstok laten dansen over de snaren van je borst met tederzachte strelen…

Consequenties lijkt hij te verbinden met een ander die zijn genoegens stoort, hij doet alsof zijn onschuld is vermoord wanneer iets breekt, een ontij hem bereikt, terwijl hij slechts voor lof en een akkoord soms iets verder dan zijn neuslengte kijkt.…

adieu 2006, je hebt je kranig gedragen toppunten afgewisseld met routine matige schamele genoegens goed om even terug te denken de oude dichter sleept zich voort langs ramen met beplakte historie hij vult teksten in opvulling van nieuwe bladzijden lichtzinnig in bespeling van prachtklievende poëzie klaarzettend…

gezellig een boterzachte kerst verwarmt genoegens onder licht vertier de boom is perfect; zwart met gulden sterren en versiersels als het klatergoud van welstand, binnen pijn mijn ogen fonkelen door alles wat er schijnt lijkt dit feest zo mooi en blij als ik stilletjes wat verder kijk prijken vlinders tussen kleine wensen en het…

plots daar Die mij van boven tot onder toezongen Die mij dadelijk beseffen deden Je kunt deze niet laten Alsook de zwarte rook De late rook voorwaar Een weigerende lucifer Zeker en vast was daar Dat zwaar occult signaal Sindsdien ben je een dienaar Een vrije metselaar van woorden De schone schoonheid vrijer Onder de levenden gezonden Om genoegens…

Hartzeer is veelal de aanleiding tot 'n hartenkreet te schrijven en bij een zeer pijnlijke 'n smartenkreet: het uitgillen van: ik weet het ook niet, hoe moet het nou verder maar ook zeker als m'n hart bonkt van liefde en genoegens, geneugden ik wel iets of wat of iemand wel zou kunnen opeten om het, hem, haar dicht bij me te…

zoekt tussen stammen door denk ik terloops zou een ijsheilige zich zo voelen: koud op aarde warm in de wolken het leidt me af van de zwaarte en laat mij zweven in ochtendgedachten die vol van leegte zijn als dan ook nog drie honden mij begroeten geleid door een schone maagd, althans zo wil ik dat zien dan zijn hemelse genoegens…

Maar nadat de genoegens zijn verteerd zijn er ook velen die hun spijt belijden, die lusten in 't vervolg maar liever mijden als zoete vruchten die men 't beste weert. Maar toch blijven de beauties vrolijk lonken, naar allen die voorbij het venster gaan.…

Ieder zijn eigen genoegens, uit voorkeur de sleutel tot het gestelde doel uit ambitie of een nog verborgen ideologie vervat in de bolster van intrinsieke waarheden, wie het weet, toch weer anders te definiëren, talent van schoonheid uit de wetenschap of schone kunsten, door elk individu weer anders gemodelleerd, die beide in…

Het meisje groeit op in een nomadengezin toeft enige maanden op weiden in een dal waar geit en schaap rustig grazen hun genoegens beleven mensen en dieren vertrekken gaan langs lange wegen over heuvels en vlaktes naar een ander verblijf voor korte tijd tijdens de zwerftochten raapt het kind soms wat mooie stenen of bevallige…

jongleert in de vijver hagedissen verlaten hun huid een waterlelie verschiet van kleur zwarte slijmerige slakken ontvluchten de zomer tussen de buien door verzengt zich mijn denken doelloos in het kroos een doorweekte tennisbal de eenzame tocht door het bos schenkt mij geen vreugde vandaag toch / reken ik op een nieuwe golf van genoegens…

PS Alom wordt dit verlies intens betreurd, want vele dames missen nu hun beurt, die ooit een hemel van genoegens gaf. Er prijkt een gulden roede op z'n graf.…

Laten we genieten van de zotte zoetheid van elkaars gezelschap om de beleving aan te gaan in gemeenschap van genoegens en lachen om elke traan van groteske zotheden en tekortkomingen die we onszelf en anderen hebben aangedaan.…

Iedereen kent het boek over de koning zijn macht, de raadsheren en het grote paleis met al zijn binnentuinen vol heerlijk geurende bloemen maar ik beschrijf wat ik leerde van ervaren mannen, Paardenkop en Goudnavel, over genoegens in het donker, achter de hoeken waar schaduw geheimen maakt van verborgen deuren naar de gangen door het…

Je was een heerser over mijn gevoelens sprak mijn ziel in schoonheid aan jij gaf mij het summum aan genoegens en liet me over roze wolken gaan. jij was door mij gekozen uit zo velen op een avond, bijzonder en onverwacht. Het lot was ons beiden heel genegen al had ik het zelf een beetje bijgebracht.…

Naar genoegens meer begerig dan naar wijsheid die genas is m'n ziel dan wel half dood - m'n huid is gaaf, zonder een kras.…

“strompel de stad in, mijn zoon, bestijg jezelf als een ezel en verhakkel de slogans, ontdooi de genoegens, pluk jezelf een boeketje maagden, splits de dag en verdeel je in twaalf, ram je licht met kabaal in het holst van de nacht”. zo stond het er en god leest men nog. maar waar blijft verdomme die dochter? dit is wat anders.…