Alle inzendingen over grootmoeder

mijn grootmoeder zei: jaren weten meer dan boeken. zij was een wijze vrouw, zonder pretentie. zij bespeelde in de vorige eeuw al de lichaamstaal op een wonderlijke manier: zij zag alles, maar ook veel door de vingers, zij hoorde de roddels maar die waren aan haar niet besteed, voor haar mochten die in de doofpot.…

Het Angelus klept in de verte in tonen zilverhel, Grootmoeder knielt op de drempel, de kinderen staken hun spel. Grootmoeder bidt: 'Onze Vader...' De kinderen zeggen 't haar na: - een zonnestraal glijdt door het lover een lichtstraal van Godes genâ. -------------------------------- uit: Gedichten (1907)…

Waar ben je nu, ik kan je niet meer vinden 'k Heb alle kamers van je geest doorzocht Maar neergelaten zijn nu alle blinden Als ik je ergens maar bereiken mocht Bij elk bezoek moet jij weer aan me wennen Ik werd een vreemde in jouw poppenkraam Tot op een keer, een blik van blij herkennen En je begroet me, met mijn moeders naam…

Haar hoofd een stad te vol om er weer kind te kunnen zijn. Maar in dat labyrint stond nog gegrift een vaderhuis met vele woningen; toen raakte zij op drift. Alle dimensies werden in haar wit, getallen cijferden zich weg uit reeksen en elke volzin weigerde te zijn. Zij werd een interlinie tussen dit en dit terwijl haar ogen keken…

dat had ook nooit gekund want ze rookte sigaren dikke sigaren, en dat viel op want zij was klein en mager heel mager en klein wij noemden haar moe ze was de grootmoeder zonder kleinkinderen het gaf niet, ze had ons de straatkinderen die haar sigaren zagen roken en haar moe noemden moe en haar hond die had ze wel, een hond haar…

Soms bekijk ik nog haar foto Dan kijkt ze terug Zoals een mentor z’n leerling een moeder haar zoon een martelares haar goede zaak een kenner z’n materie een kind z’n speelkameraad, dan knipoogt ze een dartel katje van 90 jaar Dan kijk ik weg en zeg tegen mezelf "Het was eigenlijk gewoon maar m’ n grootmoeder" Een leugentje om bestwil…

waar ging jij naartoe met al die treinen toen je je dochter meesleepte als een koffer van vlees en bloed waarom droeg zij jouw schulden tot ík ze voor een prikkie overnam zonder te weten hoeveel hoe was het voor jou om te liegen tegen iedereen die het niet horen wilde tot je stierf met drie tikken op je kist was je meisjesnaam niet een…

bewoonbaar mijn grootmoeder verdween ik draag de emmers nu…

zij was oud en ver- de tafel tussen ons in- haar hart was zacht zeker niet te min ze gaf in stilte alles wat zij bracht doorheen het tikken van de pendule keek ik naar buiten aaide onderwijl het zachte tafeltapijt ik was aan mijzelf gewijd en keek daardoor te vroeg in weerspiegelende ruiten…

Met een blik van stilstaand water zit grootmoeder tussen haar nageslacht en is zo oud als zij altijd was Een afbeelding van pais en vree van lachende fantomen maar keer de foto om en zie de misverstanden al geloofden we hardnekkig in familiebanden met grootmoeder als aanbeden as Hoe zou het zijn verlopen had de steen ons niet uiteengespat…

Hortus Botanicus Daar doe ik grootmoeder Nooit mee tekort Zeker nu zij in haar Metamorfosestaat Langzaam maar zeker Een kasplantje wordt…

Want grootmoeder is ook een stiel.…

Toen grootmoeder ten grave werd gedragen Was onze stemming toch al in mineur, Maar toen heeft een belastinginspecteur Ons bij de groeve extra aangeslagen. De kist werd immers volgens hem fiscaal Gerekend als verpakkingsmateriaal.…

Van sterren boven engelen, door die zoetrood de avondhemel stroomde grootmoeder, ik was een hartedief onophoudelijk moet ik aan je denken, de ontelbare jaren zonder jou,ze waren allemaal bittere geschenken liefdevol droeg aanwezigheid zilverlucht door alle diepten heen.…

Den dinsendag Vol wisse wassen En struise vrouwen Met ganze passen En hemdse mouwen Silicone tieten Vlaamse frieten En breezers continue Onder grootmoeders Grauwe rokkentenue…

Soms val ik terug in psalmen samen met de paplepel en dan denk ik aan haar: mijn grootmoeder zong met een glimlach rond de mond de heer is mijn herder mij ontbreekt niets welterusten~~~~ zich op de zij draaide en op haar sterfbed in slaap viel.…

Ik hoopte, dat grootmoeder zich bedroog, En hij niet was bij God, als ik er stond. Grootmoeder zei - 'k hoor nog haar lieve stem - De kleur was niets; God zag alleen de harten; En was dàt goed, dan kwam je vast bij Hem; Hij hield niet meer van blanken dan van zwarten.…

Hoe oud ben je nu al vroeg ik haar negenentachtig antwoordde ze ze trok haar linker wenkbrauw omhoog ze keek alsof ze dieper dacht mijn grootmoeder is honderdenvijf geworden zei ze ze lachte gewichtig ironisch je zag dat ze graag lachte…

Veel te veel hondsdraf zei mijn vader en het oprukken van de gele dovenetel bevalt mij ook niet - inmiddels was de zilverpopulier van mijn zoon tien meter hoog geworden was de zonnewijzer van mijn grootmoeder groen uitgeslagen en het licht wankelend. -------------------------------------- uit: 'De tuinen van dodeman', 2002.…

Na Roodkapje vertrekt ook d'r broertje naar grootmoeder. 't Wordt geen retourtje: de wolf consumeert 'm als broodje. 't Wordt niet door de knaap gewaardeerd, dat het beest onder 't eten beweert: 'Wie naar oma gaat, gaat naar z'n grootje.'…

Mijn grootmoeders huis had een tuin vol geheimen, verborgen viooltjes die ik mocht zoeken. Zij maakte mijn kop chocola in haar kamer, die vol stond met foto's, diepzinnige boeken. Mijn grootmoeder wist zich omgeven door geesten. Zij zag de kleuren van het goed en kwade en las je gedachten.…

De oude man zei niet veel, toen zij heen was, Hij zat peinzend in de hoek; Grootmoeder reed zwijgend huiswaarts; Dat was haar laatste bezoek.…

Bittere tranen lange zwarte haren voor dit kind slechts woestijnwind zij schrijft haar naam voorbij het raam in dor droog zand en verliest haar verstand blauwe kralen grootmoeders verhalen en sputterend vuur elke nachtelijk uur…

Zij heeft aan calvinistisch Nederland het culinair genot cadeau gegeven en in Margriet en Avenue beschreven hoe bloemrijk de beau monde watertandt. Maar nu heeft zij haar laatste woord gezegd en wacht haar slechts het hemelse gerecht.…

Haar hoofd, van ouderdom te vol om er weer kind te kunnen zijn, verviel tot labyrint. Alle dimensies werden in haar wit, getallen cijferden zich weg uit reeksen en elke volzin weigerde te zijn. Haar ogen, eindelijk in staar gebleven, zochten nog lang naar een gestorven vader achter een ontbrekend raam. Toen werd zij interlinie tussen…

In grootmoeders kamer daar hangt het beeld Uit hare kinderjaren: Een lachend mondje, peerlenoog En bruine kroezelharen. De kinderen stonden en staarden ’t aan, En ’t een zei aan het ander: ‘ Och, waar dat schone kindje hier, Wij speelden met malkander!’…

Vandaag mag ieder voorgaan om daar de dood te vinden die mij werd toebedacht. In het witte land van wolven beschermd door louter liefde draag ik de talisman, die mij slechts toebehoort, en ben zo vrij te komen naar wie dit teken gaf. Het zwaard achter de boom tweesnijdend als het is hoef ik niet mee te dragen het baant zijn eigen weg…

Een lief omaatje is het beste maatje voor (klein)-kinderen die 'nooit' hinderen zoals bij groot-"Vader Cats"! ------------------------------ ------------ Deze hartenkreet draag ik op aan de jeugdige oma Antoinette, spontaan ontmoet te IJ.…

In Maine (Amerika) is een moeder draagmoeder geweest voor haar dochter, zodat zij van de pasgeboren jongen zowel moeder als grootmoeder is. ------------------------------------------- Hij kan dus mama tegen grootmoe zeggen, En tegelijk is mama ook zijn zus, Hij is zijn moeders broeder dus, Maar later is hem dat wel uit te leggen: “Het is…

het oude tafeltje bruin van nicotine uit een ondenkbaar verleden het is nostalgisch alles komt terug we kunnen niet eindeloos vernieuwen vanuit grootmoeders stoel komen herinneringen tot leven het zal je toch benieuwen als meubels konden praten na alle geleefde jaren in oorsprong al eens wisten hoe duurzaam zij toch waren…